Zatraceni w sobie recenzja

„Zatraceni w sobie” – K.M. Dyga

„Moczę go łzami, bo bliskość drugiego człowieka tylko wzmaga płacz. Im bardziej próbuję się powstrzymać, tym bardziej rozpaczliwy staje się mój lament.”

Ida pędzi na rowerze przez warszawskie ulice, ponieważ musi dostarczyć zamówienie z restauracji, w której pracuje. Na jej drodze, niespodziewanie zaparkuje samochód i aby siebie uratować musi wykonać manewr. Niestety kapusta ląduje na ubraniu właściciela auta a ona sama wpada w jego ramiona. Kobieta zamiast wziąć winę na siebie, swym pyskatym językiem, wszystko zgania na mężczyznę.

Niedługo po całym zdarzeniu dostaje SMS, że zostaje zaproszona na rozmowę o pracę na stanowisku asystentki prezesa. Kobieta uważa, że los się do niej uśmiechnął. Okazuje się, że pracodawcą jest nie kto inny niż facet z nieszczęśliwego wypadku. Mimo to mężczyzna proponuje jej posadę asystentki w swojej firmie.

Konrad – prezes firmy, jest bardzo przystojnym mężczyzną. Dlaczego właśnie Idę wybrał na to stanowisko? Nie będzie miał z nią łatwego życia w pracy. Kobieta pokaże swoje pazurki, ale dzięki temu jego firma zyska kolory. Ida to pyskata, charakterna kobieta, mimo to jest zaradna, pracowita i bardzo pomocna. Konrad natomiast jest pewnym siebie, ambitnym i zawsze dążącym do wyznaczonego celu facetem.

Między tą dwójką zaczyna się gra, namiętna. Są jak dwa oblicza, woda i ogień. Niestety Ida nie jest do końca szczera, skrywa pewną tajemnicę, która uruchamia lawinę zdarzeń, które prowadzą do tragedii. Przybita i załamana wyjeżdża w delegację do Tokio, gdzie jej uczucia po raz kolejny zostaną poddane próbie.

„Jesteśmy wygłodniali, więc nasze pocałunki są żarłoczne, jakbyśmy chcieli zatopić się w sobie nawzajem bez opamiętania”

„Zatraceni w sobie” to pierwsza część trylogii Zatraceni. Niektóre sceny wywołały u mnie ból brzucha, który spowodowany był śmiechem. Zostałam doprowadzona do łez, które spływały po mych policzkach. Zachwyciła mnie ta historia. Miał być biurowy romans, a wyszła książka pełna zwrotów akcji, tajemnice, intrygi, które dodały pikanterii w całokształcie.

Z chęcią poznałabym się z Idalią w realu. Ta dziewczyna to istna petarda. Urzekła mnie swoją otwartością, prawdziwością i życzliwością, której w dzisiejszych czasach brakuje ludziom.