Zawsze tu będę recenzja

„Jedynie ten, kto poznał najstraszniejsze niepowodzenia, może docenić, czym jest największa radość”.

Samotność to uczucie, które potrafi obezwładniać, wkładając w nas odczucie pustki i pewnego wybrakowania. Swoją siłą spycha nas w otchłań myśli, które piętrzą się niczym kurz, zbierający się w zapomnianych zakamarkach serca. To stan, który niczym niewidzialna ręka ściska nas od wewnątrz, pozostawiając echo tęsknoty za czymś, co wydaje się nieuchwytne.

Samotność wkrada się cicho, z każdym dniem głębiej osadza się w naszym umyśle, jak mgła przysłaniająca światło nadziei, aż w końcu przytłacza swoim ciężarem. Niczym fale na wzburzonym morzu, nasze myśli wzbijają się i opadają, tworząc chaotyczny taniec lęków i niespełnionych pragnień, w którym trudno znaleźć ukojenie.

„Zawsze tu będę” to powieść, która w delikatny i jednocześnie przejmujący sposób ukazuje, że miłość nie zawsze zaczyna się od romansu. Autorka przenosi nas w świat Lane, kobiety, która utknęła w życiowym impasie, jakby uwięziona w bezkresnym labiryncie własnych wątpliwości i lęków. Każdy jej dzień jest niczym niekończąca się pętla rutyny, w której brak jest światełka nadziei na zmiany. Lane balansuje na granicy rezygnacji, jej marzenia zdają się być pogrzebane pod ciężarem codziennych trosk i niespełnionych pragnień.

W tym świecie Lane dryfuje po oceanie samotności, otoczona przez znajomych, którzy znajdują się na innym etapie życia, pozostawiając ją z uczuciem izolacji i stagnacji. Jest niczym bohaterka zamknięta w szklanej klatce, przez którą widać świat pełen możliwości, ale nie można do niego dotrzeć. W takim stanie Lane trwa, marząc o ucieczce i ożywieniu swojego wewnętrznego świata, który zdaje się być zamrożony w czasie.

Autorka z niezwykłą wrażliwością opisuje proces renowacji autobusu, który staje się metaforą wewnętrznej przemiany Lane. Każda naprawa, każdy mały sukces w przywracaniu pojazdu do życia symbolizuje krok w stronę akceptacji przeszłości i otwarcia się na przyszłość. Matt, cierpliwie towarzyszący Lane w tej podróży, nie tylko pomaga jej w praktycznych aspektach remontu, ale także staje się jej wsparciem emocjonalnym, przewodnikiem i przyjacielem.

Pióro autorki, pełne empatii i zrozumienia dla ludzkich uczuć, prowadzi czytelnika przez meandry emocji, odkrywając przed nim najdrobniejsze niuanse relacji międzyludzkich.

Książka przypomina, że prawdziwa miłość często rodzi się w nieoczekiwanych momentach i miejscach. To opowieść, która inspiruje do refleksji nad własnym życiem, nad tym, co nas definiuje, i co jest naprawdę ważne.