Zdradzona recenzja

[Recenzja zawiera spoilery do 1 tomu]
Po wydarzeniach opisanych w "Narzeczonej", Hollis musi na nowo ułożyć sobie życie. Strata ukochanego i rodziców całkowicie ją odmienia, jednak młoda kobieta stara się żyć tak, jakby Silas chciał żeby żyła. Wspiera ją w tym przede wszystkim teściowa oraz szwagierka, które stają się dla niej matką i siostrą. Życie w Izolcie początkowo jest trudne, jednak bohaterka musi sprostać problemom i nauczyć się tam dobrze czuć. Największą przeszkodą w spokojnym życiu okazuje się być jednak niechęć i nieprzyjemne zachowanie kuzyna jej męża, Etana, który oprócz lekceważenia jej, ciągle zdaje się krytykować wszystko co robi i wytyka jej najmniejsze błędy. Kiedy jednak sytuacja w królestwie staje się napięta, wrogowie muszą połączyć siły, bo tylko oni są w stanie zmienić losy Izolty.
Ten tom podobał mi się bardziej niż poprzedni. Zdecydowanie więcej się tutaj działo i akcja, mimo, że rozwijała się nieco powolnie, była bardziej urozmaicona niż w "Narzeczonej". W przypadku tej książki faktycznie byłam wciągnięta w fabułę i nie nudziłam się aż tak bardzo. Co do Hollis, dalej były momenty kiedy zachowywała się irracjonalnie i mnie irytowała, jednak przyznaję, że było ich mniej. Jej postać przeszła zmianę przez wydarzenia jakie przeżyła, co jest sporym plusem bo w końcu stała się ciekawszą i bardziej miała szansę mnie zauroczyć. Problem jest taki, że właśnie w obliczu tych nieprzyjemnych sytuacji z przeszłości, spodziewałam się też trochę innych zachowań z jej strony, ale nie można mieć wszystkiego. Na plus wypadła postać Etana, który w pierwszym tomie był dla mnie postacią raczej drugo- a nawet trzecioplanową. Tutaj został świetnie wykreowany, jest charakterny i ma swój pazur, co było przyjemną odmianą od reszty bohaterów, którzy byli przedstawiani raczej w pozytywnym świetle. Wątek romantyczny rozwijał się dokładnie tak jak przewidziałam i uważam, że nieciężko było się domyślić jak to się potoczy. Zakończenie natomiast było dość absurdalne, ale przymykam na to oko. W końcu nie jest to literatura wysokich lotów a najzwyklejsza książka przy której mamy się dobrze bawić.
Myślę, że właśnie tę rozrywkową funkcje całkiem dobrze spełniła. Dobrze się przy niej bawiłam, ale nie uważam jej też za dzieło nawet w tej kategorii, bo przeczytałam już wiele książek, które lepiej się spisały i sprawiały mi więcej frajdy. Jest okay, jeżeli chcemy się "odmóżdżyć" a czasem po prostu trzeba odpocząć od poważniejszej literatury. W grupie docelowej, czyli młodzieży powinna się sprawdzić bardzo dobrze i to jest najważniejsze. Ja, jako dorosła, również byłam w stanie znaleźć w niej pozytywy, więc ostatecznie oceniam ją pozytywnie,