Zły pasterz recenzja

"Zły pasterz" to debiut literacki Michała Wierzby i powiem szczerze, że czytając tę książkę, w ogóle tego nie czuć.
Jak zwykle postaram się najpierw przedstawić pozytywy płynące z lektury 📖 Po pierwsze, książka jest niezwykle wciągająca. Można powiedzieć, że "ma to coś", przez co ciężko o niej zapomnieć. Bardzo intrygującą fabułę, choć do tej za chwilę będę miała parę uwag. Po drugie, jezyk, jakim operuje autor jest bogaty, ale jednocześnie prosty w odbiorze. Wszystko można zrozumieć, w niczym nie da się pogubić. I po trzecie, bohaterowie są niezwykle dobrze nakreśleni. Są ciekawi i "ludzcy", mozna się z nimi zżyć.
Jeśli chodzi o minusy, to niestety znalazłam ich kilka. Pamiętajcie jednak, że opinie są subiektywne.
Niestety, ale fabuła rozczarowała mnie w tym stopniu, że spodziewałam się innego rozwoju akcji. W opisie mamy przedstawiony średniowieczny szkielet znaleziony przez studentów archeologii i można uznać, że to znalezisko odegra w tej historii większą rolę. Liczyłam na to, że będzie się wiązać jakoś z sektą przedstawioną w powieści, albo z samymi wierzeniami słowiańskimi. Jednak tak się nie stało. To trochę osłabiło mój entuzjazm. Poza tym są tu przedstawione naprawdę dramatyczne historie, ale rozwiązanie ich jest zawsze jedno, jakby było to najoczywistszym faktem pod słońcem: zastraszanie. Zastraszyć i po sprawie. No niestety, w prawdziwym życiu tak to nie wygląda. Ale być może właśnie dlatego czytamy kryminały, aby uwierzyć, że gdzieś tam, po drugiej stronie tęczy, sprawiedliwości jednak staje się zadość 🌈 Nie przemawia do mnie także fakt, że całą sprawę rozwiązuje dwóch amatorów przy pomocy emerytowanego policjanta i pośrednio udzielonej od jednej schorowanej policjantki. No nie. To nie jest realne. No i zakończenie. Trochę mnie zawiodło. Mam wrażenie, że intencją autora od początku było zrzucenie winy na coś/kogoś wysoko postawionego w państwie. Nie, że istnienie samej sekty, ale czegoś innego. Nie będę spojlerować, sami się przekonajcie. Smuci mnie to. Nie takiej historii oczekiwałam. No i jeszcze dochodzi te 600 stron. Są tacy, którzy uważają, że im więcej, tym lepiej. Ja uważam całkiem odwrotnie. Plus pojawia się coś, co mnie irytuje, a mianowicie istnienie epilogu bez istnienia prologu. Jeśli jest epilog, musi być prolog. Jeżeli nie ma jednego z tych czynników, lepiej zrezygnować z prezentowania drugiego. Aha! Na okładce powinno być oznaczenie 18+, ponieważ w książce pojawiają się sceny brutalnego seksu.
6/10
@znosem.wksiazce