Żmijątko recenzja

"Żmijątko" to trzeci tom jednej z ciekawszych serii ze słowiańskiej fantastyki. Główną bohaterką podobnie jak w poprzednich tomach jest wiedma Biwia, która nie jest już nieśmiałym poznającym życie podlotkiem, a kobietą, która nad wszystko inne przedkłada pomoc innym. Nie jest to rzecz jasna postać pozbawiona wad, ale cieszy fakt, że widzi swoje błędy i się na nich uczy. Jest w stanie zrobić wszystko dla bliskich jej osób, a rodzina to coś co jest głównym aspektem tego tomu. Jak mówi przysłowie z "rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciach", lecz w tym przypadku rodzina niesie wraz ze sobą miłość, zemstę i śmierć. Jak daleko jest w stanie posunąć się Biwia, aby uratować tych, których kocha przed największym jak do tej pory zagrożeniem?.

Życie miłosne Biwii wciąż nie jest usłane różami. Jej ukochany co prawda powrócił, ale pomiędzy ukradkowymi miłosnymi uniesieniami znika, aby walczyć u boku Kniezia - Lestka co wywołuje u Biwii niepokój i problem w radzeniu sobie z emocjami. I to właśnie tutaj można doszukać się negatywnej strony w książce. Od drugiego tomu Biwia nie do końca potrafi podejmować właściwe decyzje od wpływem emocji co może być niekiedy irytujące.

Muszę przyznać, że poza postacią Biwii bardzo ciekawiły mnie postacie tytułowego Żmijątka - Jaropełka i jego przyjaciela, a bratanka Wiedmy - Dragomira. Ten tom najbardziej pokazuje rozwój zwłaszcza tych bohaterów, którzy z młodziaków trzymających się kobiecej spódnicy stali się silnymi wojami, dla których nawet wycieczka do Welesowego źródła nie była straszna.

To co od pierwszego tomu pozostaje niezmienne to: niesamowity klimat, dobrze wykreowani bohaterowie, stylizowany na tamtejsze czasy język oraz wciągająca fabuła, która sprawia, że przez książki się wręcz płynie.

Podsumowując: Wśród polskich autorek słowiańskiej fantastyki to własnie Monika Maciewicz zrobiła jak dotąd na mnie największe wrażenie. Książki z serii o Wiedmie Biwii są stosunkowo krótkie i z każdym tomem coraz bardziej ciekawe. Zalecam czytać je po kolei rozpoczynając od "Wiedmy", następnie sięgając po "Kruki" na "Żmijątku" skończywszy. Ubolewam, że o tej serii jest tak cicho, ponieważ zdecydowanie jest warta przeczytania. Książkę do recenzji otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl