Zmrok recenzja

Słyszałam tyle negatywnych opinii na temat tej książki. Każdy odradzał, ale ja chciałam przeczytać. Z resztą nigdy nie czytałam parodii, tym bardziej wydawało mi się to jakąś nową przygodą.

Belle Goose przeprowadza się z Phoenix do małego miasteczka Switchblade z wielką nadzieją na odnalezienie wampira. Poznaje tam Edwarta i zakochuje się w nim, mimo tego że Edwart jednak nie jest wampirem.

Nigdy nie czytałam książki tak szybko, a jednocześnie tak wolno. Z każdą chwilą coraz bardziej miałam ochotę skończyć i wyrzucić ją przez okno. Tak, śmiałam się. Jednak nie z książki, a z głupoty i pomyłki jaką ona jest. Gdzie jest ta kapitalna parodia? Nie widzę w niej nic kapitalnego, naprawdę.
Edwart – głupi, zlękniony i biorący tabletki chłopak, który gra na... trójkącie. Jego van był przystrojony wieloma antenami na dachu.
Bella – z jednej strony nieśmiała, z drugiej uważająca się za najpiękniejszą i najładniejszą na świecie, upadająca na każdym kroku, wielka poszukiwaczka wampirów. Jeździła wielką ciężarówką od Jima, na której zdarzało jej się przygotowywać lodowe napoje.

Szczerze mówiąc to nie pamiętam z tej książki za wiele. Przeleciałam ją modląc się, aby nastąpił koniec. Naprawdę jej nie polecam. Rzadko kiedy wystawiam książce tak niskie noty, ale to jakieś nieporozumienie... Postacie dziwne, bardziej ogłupiające, aniżeli śmieszne. Według mnie nic tam się nie trzyma kupy. Wszystko jakieś niedokończone. Nie wiem dlaczego ta książka w ogóle jest na rynku. Straciłam czas, bo w innym przypadku przeczytałabym coś, co mogłoby mnie czegoś nauczyć, lub przyjemnie spędziłabym czas, a tu jedyne co dostałam to ogłupiające wpatrywanie się w literki i liczenie stron (oby coraz mniej!), a także otwartą buzię ze zdumienia, że istnieją jeszcze tak głupie rzeczy. Pan Lampoon zraził mnie do siebie na bardzo długi czas...