Podwójny blef recenzja

Główna bohaterka, Chloe to siedemnastolatka, która ma za sobą pewne traumatyczne przeżycie. Nie radzi sobie po nim najlepiej, więc zapada decyzja o tym, że ma się przeprowadzić do ojca i jego narzeczonej. To właśnie w Morro Bay ma ukończyć liceum, ostatnią klasę. Zmiana otoczenia ma przyczynić się do polepszenia jej samopoczucia i ucieczki z miejsca, które źle jej się kojarzy.
Szkoła rządzi się swoimi prawami. Ostatni rok, jako nowa uczennica wzbudza niemałą sensację, a młodych, wrogo nastawionych ludzi nie brakuje.
Na szczęście (chyba) na jej drodze staje Mason, który ma w planach, tak samo jak bohaterka, skupić się na tym, co ważne i odstraszyć ludzi, których nie chce mieć obok, a także dostać się na wymarzoną uczelnię. Ta dwójka wchodzi w pewien układ, który obojgu ma przynieść korzyści.

Głównym motywem książki jest fake dating. Uwielbiam go, zwłaszcza, kiedy zostaje rozpisany w ten sposób. Relacja między bohaterami rozwija się bardzo naturalnie, granica między zwykłym udawaniem, a momentem, kiedy przestaje mieć ono znaczenie, jest niezwykle subtelna. Spojrzenia, gesty, rozmowy, to wszystko składa się na to, jak powoli, razem z postaciami, zaczynamy dostrzegać, co się zmienia. Na samo wspomnienie, uśmiech pojawia mi się na twarzy.

Odnajdziecie tu także motyw friends to lovers, w którym to chłopak zakochuje się pierwszy. To połączenie zawsze wywołuje we mnie pozytywne emocje, zwłaszcza, kiedy doskonale widoczne są jego starania, a Mason staranie się i troskę ma chyba we krwi.

Jak sugeruje okładka, nie zabrakło w tej historii sportu. On jest kapitanem drużyny koszykarskiej. Autorka w doskonałym stopniu wykorzystała ten aspekt, nie pomijając kilku ważnych rozgrywek.

Chociaż mamy do czynienia z młodymi osobami, od tej dwójki bije niebywała dojrzałość emocjonalna. Przyczyną mogą być przeżycia z niedalekiej przeszłości Chloe, ale ja dostrzegam w tym rękę rodziców obojga bohaterów.
Agnieszka przepięknie ukazała w swojej książce właśnie relacje z rodzicami. Szczere rozmowy, to podstawa ich więzi. Wsparcie, na które mogą liczyć ich dzieci dosłownie emanuje rodzicielską miłością, troską.

W związku z tym, że jest to historia o młodych ludziach, nie obyło się bez dramatów, a te licealne potrafią dać w kość. Został tu poruszony trudny temat przemocy psychicznej, ale i fizycznej, które mogą doprowadzić do nieodwracalnych skutków. Z łatwością można dostrzec, jak bardzo podatne na manipulacje, na szykanowanie są ludzkie umysły.

Mogę napisać, że to gorzko-słodka historia. Emocje, które funduje, osiągają pełną skalę, przechodzącą przez smutek, bezsilność, złość, nadzieję, radość czy śmiech. Stała się dla mnie bardzo krętą kolejką górską, z której nie miałam ochoty wysiadać. Mam nadzieję, że i Wy zechcecie się nią przejechać. Zwłaszcza, że to naprawdę dobrze dopracowana książka. Mimo swoich sporych gabarytów, dzięki wciągającej fabule i stylowi Autorki, czyta się ją niesamowicie szybko.