Życie Violette recenzja

Są takie sytuacje, które mają wpływ na nasze dalsze życie. Zmieniają postrzeganie świata. Zmieniają nas jako osoby.

Niestety najczęściej są tragiczne, odciskają się w naszych sercach i wspomnieniach. Dyktują to, jakimi ludźmi się stajemy.

O takich wydarzeniach i ich wpływie na życie opowiada Vallerie Perrin w „Życiu Violette”.

Violette to kobieta po przejściach. Od lat jest samotna. Jest dozorczynią cmentarza. Wykonuje swoją pracę z pełnym oddaniem. Pielęgnuje groby, zapisuje mowy pogrzebowe, służy poradą. Sporo wie o rodzinach pochowanych tu ludzi, a także o nich samych.

Można odnieść wrażenie, że sama jest duchem snującym się między grobami. Mało w niej życia, pogodzona jest, że swoim losem. Nie oczekuje zbyt wiele.

Z kolejnych stron powieści dowiadujemy się nieco więcej. Dlaczego postanowiła zostać dozorczynią cmentarza? Co przywiodło ją do tego miejsca?

Okazuje się, że kobieta nie miała łatwego życia. Wychowywała się w rodzinach zastępczych i nigdy nie zaznała rodzinnej miłości. Gdy tylko poznała Phillipe, poddała się wielkiemu w jej mniemaniu uczuciu.
Następnie spotkało ją największe nieszczęście. Straciła dziecko, w strasznych okolicznościach.

Historia opowiada o żalu, który wciąż jej towarzyszy, braku chęci do życia, ale także o przyjaźni, która daje jej nadzieję.

Z każdą kolejną stroną historia staje się ciekawsza. Dowiadujemy się jakie motywy kierowały mężem Violette oraz co tak naprawdę było przyczyną śmierci małej Leonine.

Mimo tego, że od razu wciągnęłam się w fabułę, książka lekko mi się dłużyła, do tego stopnia, że kilkakrotnie robiłam sobie od niej przerwy. Cieszę się jednak, że nie porzuciłam lektury, gdyż na koniec mnie urzekła.

Wszystkie wątki ułożyły się w dość bolesną całość. Ukazane zostały bolączki wszystkich bohaterów, rozwiązane nieścisłości, a nawet pojawiło się coś na miarę happy endu.

Pomimo trudnego tematu śmierci i żałoby po stracie ukochanej osoby, książka jest pełna ciepła i nadziei. Niezwykła w swojej zwyczajności.
Po raz kolejny nie zawiodłam się na francuskiej literaturze.