Milion małych kawałków recenzja

Dzięki #booktour u @caroline.mati miałam okazję przeczytać książkę, która wstrząsnęła niejedną osobą i jeszcze niejedną zmiażdży.
Milion małych kawałków - tak można określić to, co się stało z moją głową po jej przeczytaniu.
Autor James Frey umieścił w niej historię swojej walki z nałogami. Alkohol i narkotyki potrafią cofnąć człowieka chyba do początków naszego pojawienia się na Ziemi i zrobić z niego "stworzenie bezrozumne". Nie wiem, jaki instynkt się uruchamia wtedy w człowieku, i nawet po przeczytaniu tej tak przejmującej książki, wciąż daleka jestem od wiedzy graniczącej z pewnością.
Historia jest bolesna, i czytając ją ten ból czujemy. Historia daje nadzieję, i my też tą nadzieją stopniowo się uspokajamy. Emocji odczuwamy wiele. Połączenie wściekłości, niedowierzania, przeszywającego smutku, wzruszenia do łez. Czasem zabłąka się uśmiech na twarzy. Rzadko. Mimo złości na Jamsa trzymamy za niego mocno kciuki. Bo podejmuje walkę.
Spotkacie się tu również ze scenami drastycznymi i pełnymi realizmu tak dojmująco wdzierającymi się do głowy, że użyję powtórzenia - BÓL jest zatrważający.
Polecam!

Dwudziestotrzyletni James budzi się na pokładzie samolotu. Nie pamięta, jak znalazł się na pokładzie. Ma wybite zęby, rozcięty policzek i złamany nos. Z jego pamięcią jest tak źle, że nie pamięta również, skąd wzięły się obrażenia. Możliwe, że już wcześniej zdawał sobie sprawę, że już czas na leczenie. Teraz ta świadomość dopada go z taką siłą, że zgłasza się na odwyk do najbliższego ośrodka. Jeżeli myślicie, że piekłem jest czas, kiedy pozostawał pod wpływem, to będziecie w błędzie. Piekło zaczyna się z chwilą, kiedy odstawiasz, a wówczas jedyne na co możesz liczyć, to pomoc innych ludzi, bo sam tej walki nie wygrasz.
"Ktoś stoi w drzwiach i ten ktoś krzyczy, ale go nie słyszę. Jestem ponad słuchem, ponad wzrokiem, ponad czuciem, ponad myśleniem. Jestem głuchy, niemy i ślepy. Nieprzytomny, nieświadomy i nieokiełzany".
Przygotujcie się na mocne dialogi, które wbijają w fotel. A choć momentami opowieść wydaje się chaotyczna, to widać taka powinna być. W końcu napisał ją człowiek, którego życie chaosem było.

Zapraszam na