Życie pasterza. Opowieść z Krainy Jezior recenzja

Przytłoczeni pędem codziennego życia, piętrzącymi się obowiązkami, zestresowani i zmęczeni kładąc się spać po kolejnym ciężkim dniu zaczynami snuć marzenia o tym aby się wyrwać z to kołowrotka. Przychodzi na wtedy do głowy, że może nadszedł czas aby rzucić to wszystko: karierę zawodową, życie w dużej metropolii, liczne grono znajomych (z którymi i tak nie mamy czasu się spotykać, a kontakty towarzyskie ograniczają się zazwyczaj do wzajemnego lajkowania zdjęć na portalach społecznościowych) i wyjechać na wieś, z dala od cywilizacji aby zacząć żyć wolniej, zgodnie z rytmem natury. Jednak po minionej nocy , ponownie na dźwięk budzika zrywamy się z łóżka i zaczynami kolejny dzień pełen napięcia, pośpiechu i stresu.
Trudno nam sobie wyobrazić, że można żyć inaczej, zdrowiej, pełniej.

A że można pokazuje nam choćby książka Jamesa Rebanksa "Życie pasterza. Opowieść z Krainy Jezior", w której zakochało się już wielu czytelników na całym świecie.
To bardzo osobista, poruszająca opowieść autora o jego rodzinie i ziemi z którą ta związana jest od stuleci, hodując na okolicznych wzgórzach gatunki owiec charakterystyczne dla tego regionu taki jak herdwick i swaledale.
Książka to po trosze pamiętnik, po trosze esej ukazujący trudy i radości życia z dala od wielkich aglomeracji, gdzie rytm wyznacza natura i zmieniające się pory roku.
Urzeka ogromne przywiązanie autora do miejsca, gdzie jego rodzina gospodaruje od stuleci, szacunek dla pracy fizycznej i prawdziwość więzi jakie łączą lokalną społeczność.
Codzienny znój, opieka nad owcami (opisana niezwykle szczegółowo i barwnie) i duma z efektów swojej pracy przebijają z każdej strony tej książki.

"Życie pasterza. Opowieść z Krainy Jezior" to apoteoza prostego, uczciwego, wypełnionego ciężką ale satysfakcjonującą pracą życia, blisko natury i zgodnie z jej prawami.
Muszę przyznać, że książka ta choć na chwilę pozwoliła mi się oderwać myśli od tego co się teraz dzieje za wschodnią granicą. Wniosła odrobinę spokoju i ukoiła choć na chwile skołatane nerwy. Polecam ją Waszej uwadze.