Zanim umrę recenzja

Dowiadujesz się, że zostało ci kilka miesięcy życia...

Możesz rozpaczać, zamknąć się w sobie i w hermetycznym pokoju czekać na swój koniec.
Możesz obwiniać wszystkich dookoła i mścić się na swoich najbliższych, którzy dzielą z tobą psychiczny ból.
Możesz mieć ślepą nadzieję i nieustannie wmawiać sobie, że wszystko jeszcze ułoży się po twojej myśli.
Masz kilka opcji i tylko od Ciebie zależy, jaką drogę wybierzesz.

Szesnastoletnia Tess jest poddawana ciągłym badaniom. Wyczerpana psychicznie i fizycznie, tuż po tym, jak dowiaduje się, że zostało jej kilka miesięcy postanawia doświadczyć życia. W tym celu tworzy listę dziesięciu rzeczy, które chce zrobić w swojej krótkiej egzystencji. Ma jej w tym pomóc najbliższa przyjaciółka – Zoey. Na kolejnych stronach dowiadujemy się o planach dziewczyn dotyczących spełnienia wszystkich dziesięciu punktów. Nastolatka ma na swojej liście między innymi seks, czy złamanie prawa. Zoey zabiera się do pomocy z wielkim zapałem, jednak jej wczesny entuzjazm z czasem staje się coraz mniejszy.

Dzięki narracji pierwszoosobowej, możemy dokładniej poznać Tess i jej uczucia. Towarzyszymy jej podczas zmagań z chorobą, a także samą sobą. Patrzymy na świat jej oczami, co sprawia, że staje się on szary i przygnębiający, by potem nabrać barw i wypełnić emocjami.

Jenny Downham stworzyła bohaterkę, która nie może pozostać nam obojętna. Jej irytujące, okropne zachowanie jest w dużym stopniu usprawiedliwione chorobą. Z drugiej strony Tess potrafi być pewnych chwilach ciepłą i troskliwą siostrą, córką i przyjaciółką… Zoey również wzbudziła we mnie mieszane uczucia. To bohaterka, która za sprawą pewnego wydarzenia przechodzi wielką metamorfozę. Poznajemy także tajemniczego i niezbyt przystojnego Adama oraz najbliższych Tess, którzy na naszych oczach próbują "oswoić" się z całą sytuacją, każdy z nich robi to na swój sposób.

Fabuła książki nie jest zbyt skomplikowana - nastolatka, która musi zmagać się z nieuleczalną chorobą, nietrudno domyślić się, jakie będzie zakończenie. Ale to nie znaczy, że nie warto sięgać po tę powieść - wręcz przeciwnie, szczegółowe opisy zmagań z chorobą mogą sprawić, że nieraz popłyną łzy...

Pełna skrajnych emocji, wzruszająca, dająca do myślenia. - tak podsumowałabym powieść, „Zanim umrę". O tym, że nie zawsze potrafimy w pełni docenić życie, które jest największym darem, jaki otrzymaliśmy.