Życie pasterza. Opowieść z Krainy Jezior recenzja

Nic nie dzieje się bez przyczyny? Być może. W wyniku zastanawiającego zbiegu okoliczności, trafiłam na „Życie pasterza”, po lekturze „Gron gniewu” Johna Steinbecka, gdzie źródło wszystkich problemów stanowi przejęcie terenów rolnych przez najsilniejszych przedsiębiorców na rynku wraz z odcięciem farmerom możliwości prowadzenia własnych upraw i czerpania z nich korzyści. Tymczasem opowieść Jamesa Rebanksa, złożona z niemalże tysiąca anegdot, w dużym stopniu dotyczy gospodarowania na ziemiach o zróżnicowanych prawach własności, gdzie tereny rolne, pastwiska, stanowią dobro wspólne, a lokalna społeczność o bogatych tradycjach pasterskich, od stuleci trwa w tym miejscu i znakomicie się w nim odnajduje. Wielopokoleniowe rodziny wspólnie pracują, mając na uwadze przede wszystkim dbałość o swoje dobre imię, a dopiero w drugiej kolejności zyski umożliwiające im przeżycie.

Kraina Jezior (ang. Lake District) w brytyjskm hrabstwie Kumbria, to miejsce, które pod wieloma względami przypomina polskie Bieszczady. Krajobrazy górskie, charakter pracy rolnej na tych terenach, a także aura wyjątkowości roztaczana od dekad przez wybitnych twórców, pisarzy, poetów przemierzających miejscowe szlaki w poszukiwaniu inspiracji, składają się na niewątpliwe legendy obu regionów. Autor „Życia pasterza”, w swojej debiutanckiej książce, dzieląc się m.in. historią swojej rodziny, poszukuje mostu między odmiennymi obrazami świata widzianymi przez tradycjonalistów i artystów. W dyskretny sposób, poza losami swojej rodziny, autor wplata niezwykłą historię Beatrix Potter - znanej pisarki książek dla dzieci i co ciekawe, hodowczyni owiec rasy herdwick i przede wszystkim jak się okazuje, ponadczasowej myślicielki. Z każdego z rozdziałów zatytułowanych nazwami pór roku, stosownie do charakteru anegdot, wykluwa się koncepcja ziemi jako dobra wspólnego, a także idea odnalezienia pasji, która sprawia, że można czuć się spełnionym.

Opowieść Rebanksa wbrew pozorom podejmuje o wiele więcej tematów, niż przeciętne mieszczuchy mogłyby się spodziewać po życiu codziennym hodowcy owiec. Właśnie tych weekendowych i wakacyjnych gości na zielonych terenach objętych ochroną UNESCO, książka ta poruszy najbardziej.