Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "leap do nas", znaleziono 49

Wojna to pokój.
Wolność to niewola.
Ignorancja to siła.
Wolność oznacza prawo do twierdzenia, że dwa i dwa to cztery. Z niego wynika reszta.
Kto rządzi przeszłością, w tego rękach jest przyszłość; kto rządzi teraźniejszością, w tego rękach jest przeszłość.
Celem władzy jest władza.
Przestrzegając błahych praw, można łamać wielkie.
Jak niewiele potrzeba, by ogrzać ludzkie serce.
Wcale nie jestem silniejsza od innych. Po prostu nie mogę sobie pozwolić na bycie słabą.
Zapewnienie sobie bezpieczeństwa to żadne tchórzostwo! Tak samo jak wola życia i przetrwania. To prawo przynależne nam wszystkim od urodzenia. Prawdziwym tchórzostwem byłoby nie domagać się tego prawa i go nie bronić.
Pewien starszy mężczyzna powiedział mi dzisiaj, że naszym obowiązkiem jest dać świadectwo. I miał rację. Ale to będzie możliwe tylko wtedy, jeśli przeżyjemy.
Niektórzy zaczynają żyć umiejętnie dopiero wtedy, gdy trzeba już życie zakończyć (L.A. Seneka).
W L.A. jest wielu wymyślonych przyjaciół. Moim zdaniem to nieuniknione. Mieszkamy w mieście przemysłowym, które produkuje fantastykę.
Chodziliśmy na polowanie na jelenie, kiedy księżyc mocno świecił, bo wówczas jest równocześnie ciemno i jasno. My widzieliśmy, a jeleń nie cierpiał. Ciemność pochłania cierpienie.
- Poznajcie Mireille, córkę Patricii. Rotarianie są za-chwy-ce-ni, że mogą uścisnąć dłoń Quasimoda nad kanapką z czerwonym kawiorem na bankiecie bożonarodzeniowym. (...)
- Ta mała jest niezwykle podobna do tego filozofa, no wiecie... (...)
No powiedz to, powiedz, że jestem podobna do Klausa von Strudla (...). Może Klaus wreszcie przyzna, że jestem jego córką.
- Do Jeana Paula Sartre’a?- odezwała się jakaś pani.
- Właśnie! Do Jeana Paula Sartre’a.
- Komplement to raczej nie jest!- prychnęła pani.
- Nie jest- zgodził się szczerze pan.
Nie odkrywamy siebie do końca przed światem. Nie oceniam cię, ponieważ nie wiem, co uczyniłabym w podobnej sytuacji. Nikt tak naprawdę do końca siebie nie zna, ponieważ nasze zachowanie bardzo często określają incydenty mocno odbiegające od normy.
Nie odkrywamy siebie do końca przed światem. Nie oceniam cię, ponieważ nie wiem, co uczyniłabym w podobnej sytuacji. Nikt tak naprawdę do końca siebie nie zna, ponieważ nasze zachowanie bardzo często określają incydenty mocno odbiegające od normy.
Ludzie nie są jak książki. Książka, którą się zna, jest zawsze taka sama, zawsze daje pociechę, zawsze są w niej te same słowa i obrazki. Tymczasem człowiek, którego się zna, może wydawać się nowy i niezrozumiały, nieważne jak wiele razy próbujemy go odczytać.
Widzisz? Wszyscy jesteśmy tego samego zdania.- Dorośnij albo zbieraj zabawki i do domu, Wellsy.
Dobra, przebieraj się. Chcemy spóźnić się trendy, a nie dupowato.
...nadzieja częściej niż rzadziej prowadzi do rozczarowania.
Te mie­dzia­ne włosy, spo­sób, w jaki opa­dały mu na twarz, gdy żywo gesty­ku­lo­wał… Ma w sobie pewną lek­kość, roz­ta­cza świe­tli­stą aurę, która jest osza­ła­mia­jąca i intry­gu­jąca zara­zem. Może kiedy tak długo ota­cza kogoś ciem­ność, jej prze­ci­wień­stwa zwy­czaj­nie nie da się zigno­ro­wać. Oczy­wi­ście do­brze wiem, że po­zo­ry mylą, jed­nak spo­sób, w jaki gesty­ku­luje i się uśmie­cha… spra­wia wra­że­nie, że bije od niego we­wnętrz­ny blask.
Cla­rissa była nie tylko bar­dzo cha­ry­zma­tycz­na i atrak­cyjna, ale też bez­den­nie głu­pia. Grze­szyła cia­łem, nie inte­li­gen­cją. Łatwo było ją oszu­kać. Łatwo zma­ni­pu­lo­wać.
Jak to wszystko okrutnie brzmi. Dlaczego zachowujesz się jak rozkapryszony bachor, mając na wyciągnięcie ręki to, o czym marzy setka, jak nie tysiące samotnych kobiet? Kiedy egoizm zdominował tak wartościowe cechy tancerki, koleżanki z pracy, przyjaciółki, osoby wrażliwej na krzywdę innych.
Życie to ciągła premiera ze wszystkimi konsekwencjami popełnionych błędów. Owszem, możliwych do poprawienia w przyszłości , ale tylko gdy pamięta się o tym, że miały one miejsce
Niektóre rzeczy są zbyt żenujące, by się do nich przyznać, nawet przed najlepszą przyjaciółką.
Kłamstwo ma krótkie nogi i zawsze dobierze ci się do tyłka.
- Jasne. Ale tak to już jest. Gdybym zbyt dużo o tym myślał, zwariowałbym, więc tego nie robię.
- Hej, mógłbyś mnie nauczyć hiszpańskiego? - zawołałam niespodziewanie.
Alex uśmiechnął się i cmoknął mnie w czubek nosa.
- Jakie zwroty chciałabyś najpierw poznać?
- Na przykład... - Odebrało mi mowę, kiedy wpatrywałam się w jego szaroniebieskie oczy. Przypomniała mi się chwila, w której po raz pierwszy go ujrzałam. Już wtedy nie mogłam oderwać wzroku od przystojnego ciemnowłosego chłopaka.
I to się nie zmieniło. Nadal jego niesamowicie intensywne spojrzenie przykuwało moją uwagę.
Powiodłam koniuszkiem palca wzdłuż linii jego warg.
- Na przykład: uszczęśliwiasz mnie niebotycznie, a moim jedynym pragnieniem jest być z tobą do końca życia?
Alex spojrzał na mnie z takim uczuciem, że omal nie zemdlałam z rozkoszy.
- Przecież już cie tego kiedyś nauczyłem, nie pamiętasz? - Nachylił się i muskając mnie lekko wargami, szepnął: - Te amo, Willow.
Poczułam, że mój anioł się do mnie uśmiecha.
Owszem, wszystkie anioły są piękne, po prostu tak wyglądają. Ale twój jest tobą, jest częścią ciebie. Tak samo piękny jak ty, a to oznacza, że jest wszystkim, co kocham.
...groźby nie działają na kogoś, kto nie boi się strat.
Nie możesz zmienić przeszłości, nie płacz nad teraźniejszością, nie przejmuj się przyszłością.
Przyjaciele, którzy powtarzają „kocham cię” przy każdym rozstaniu, to ważne osoby. Właśnie ich potrzebujesz w swoim życiu.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl