Wyszukiwarka

“Potrzebowałam tylko czasu. Wrócę silniejsza, pewna swoich racji, udowodnię im, że dawna Livia nie istnieje, bo sami ją zniszczyli”

“Nie rozumiesz, że Livia może sobie z tym nie poradzić? Że każdego dnia budzę się i zastanawiam, czy jeszcze żyje, czy nic sobie nie zrobiła? Nie masz pojęcia, ale ja wiem, jak jest wrażliwa i jak ważna jest dla niej własna godność. A on jej ją odebrał. Dla zakładu. Oszukał mnie, ją i wszystkich wokół, pozorując oddanie i troskę.”

“Robienie czegoś, co się kocha, nie jest pracą. [Olivia]”

“Wesley miał rację. Absolutnie nie może wdać się w rozmowę z tą kobietą. Nie ma mowy.
Olivia wie bowiem, że kiedy zacznie mówić, nigdy nie przestanie.”

“Wszystko to, co do ciebie czuję… wypełnia mnie od stóp do głów. Wszystkie miejsca, o których nie wiedziałam, że są puste, teraz są wypełnione tobą. [Olivia, Koniec rzeki]”

“- Mogę pracować nad taką duszą.
Spuścił wzrok na wykrochmalony biały obrus.
- Tylko traciłabyś czas.
Złapałam go za kłującą od zarostu brodę i zmusiłam, by na mnie spojrzał.
-Żadna wartościowa dusza nie jest stratą czasu”.”

“Gdybym miał skrzydła rozciągały się w tej chwili od jednej ściany do drugiej.”

“Tej nocy w końcu zrozumiałem, jak bardzo miała odmienić niebiański świat. a przynajmniej mój świat.”

“Najlepszym lekarstwem na zbolałą, kobiecą duszę jest rajd po sklepach”

“Za każdym razem gdy zaczynam myśleć,że nie jesteś jednak największym dupkiem na tej planecie,otwierasz usta i wiem już,jak bardzo się myliłam. ”

“Może nie są doskonali, niezwyciężeni. Może to tylko banda dobrze ostrzyżonych głupków.”

“Ludzie nadużywają wolności i dlatego ją tracą.”

“Ktoś stał na środku drogi.
Wszystko zdarzyło się tak nagle: Olivia wcisnęła pedał hamulca i gwałtownie skręciła. Samochód wpadł w poślizg i obrócił się na drodze, zaczepiając oponami o pobocze, co sprawiło, że przewrócił się i zaczął dachować. Metal zgrzytnął o asfalt. Wreszcie samochód zatrzymał się gwałtownie w rowie. Olivia słyszała krzyki przyjaciółek. Poczuła potworny ból w nogach i zemdlała.”

“Olivia zaczęła dygotać niepohamowanie, owładnięta strachem i bólem. Wspomnienie wypadku zmroziło ją do kości: postać na drodze, teraz całkiem pustej, prowadzącej w próżnię ciemności.
Kto to był?
I gdzie się podziały jej przyjaciółki?”

“Nie pojmuje tego wszystkiego - powtórzyła. - może ja też wylądowałam w jakiejś książce i ktoś właśnie wymyśla to, , co tu przezywam. I jeżeli miło by tak być, to. - Olivia podniosła głos i zadarła głowę w górę. - Pozwól mi przynajmniej wyjść cało z tej historii !!!”