Wyszukiwarka

“Utkwiłam wzrok w atramentowym horyzoncie, za którym już dawno znikły brzegi północnego kontynentu. Gdzieś tam, w mroku, znajdowała się kraina bezkresnych lasów i krystalicznie czystych jezior, szerokich pól uprawnych i ośnieżonych gór. Moja ojczyzna wołała mnie jak dziecko, które potrzebuje pomocy. Nie mogłam jej zawieść.”

“W tym kraju wciąż jest wielu, którzy chcą pomóc. Będą pomagać, nawet kiedy ktoś tego zakaże. Bo są ludźmi. Wiedzą, że żaden człowiek nie powinien umierać w lesie. Przerażony i głodny.”