Wyszukiwarka

“Stolica Wielkopolski kojarzona jest przede wszystkim z charakterystyczną gwarą, kultowymi pyrami, pięknym rynkiem i oczywiście ciekawą historią.”

“Na stanowiska blokowych zaczęli windować się ludzie, których niegdyś miałem za Polaków, lecz którzy tutaj w wielkim procesie zaparli się polskości - byli to Ślązacy. Mając poprzednio o nich jak najlepsze zdanie - tu się oczom wierzyć nie chciało. Kończyli Polaków, za swoich ich nie uważając, sami się mieli za szczep jakiś niemiecki.”

“Nie to jest ważne, co napisałem dotychczas na tych kilkudziesięciu stronach, szczególnie dla tych, co będą je czytać li tylko jako sensację, lecz tutaj chciałbym napisać tak wielkimi literami, jakich nie ma, niestety, w maszynowym piśmie, żeby te wszystkie głowy, co pod pięknym przedziałkiem mają wewnątrz przysłowiową wodę i matkom chyba tylko mogą dziękować za dobrze sklepione czaszki, że owa woda im z głów nie wycieka - niech się trochę zastanowią głębiej nad własnym życiem, niech się rozejrzą po ludziach i zaczną walkę od siebie, ze zwykłym fałszem, zakłamaniem, interesem podtasowanym sprytnie pod idee, prawdę, a nawet wielką sprawę.”

“Tam, gdzie inni ludzie mają poczucie humoru, u Dyra zionie wielka, czarna dziura. Nic, bracie...zero...nul! Widziałeś, jak on się uśmiecha? Na twarzy pojawia mu się taki bolesny skurcz, jakby go prąd kopnął. Biedny facet.”

“- Jak było u Dyra?- zapytał Eryk.
- A jak mogło być?- Mikołaj machnął ręką z rezygnacją.
-Myślisz, że mu się charakter od wczoraj zmienił na lepsze? Facet się minął z powołaniem. Jakieś trzysta lat temu zostałby pewnie Wielkim Inkwizytorem. Jak z nim rozmawiam, to mam wrażenie, że najchętniej widziałby mnie zakutego w dyby.”

“– Czasy się zmie­ni­ły – od­parł Cyra. – Na każ­dej płasz­czyź­nie. Kie­dyś każda twór­czość była po coś, teraz jest głów­nie dla aten­cji. Nie wiem, czy ro­zu­mie­cie, co mam na myśli. – Chyba nie – po­wie­dział Mo­dling. – Kie­dyś mu­zy­ka była sztu­ką, dziś w sumie jej ja­kość nie ma żad­ne­go zna­cze­nia, bo liczy się sze­ro­ko ro­zu­mia­ny per­for­man­ce. Od­cho­dzi się od sztu­ki o opra­co­wa­nej sym­bo­li­ce na rzecz czy­sto do­zna­nio­wej. Niby dla­cze­go mor­der­cy rów­nież nie mie­li­by tak po­stę­po­wać?”