Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "z tych gardner", znaleziono 27

Świat jest piękny, tylko ludzie go zohydzają.
Niektórzy ludzie w smutku stają się okrutni.
- Pamiętaj: za wszystko, co się traci, coś się zyskuje.
Czerń nie jest brakiem koloru. Jest wieloma kolorami. Dlatego czyste zło tak trudno rozpoznać.
Nigdy nie zaszkodzi podjąć próby osiągnięcia czegoś więcej - a nuż się uda. W razie porażki przecież zawsze można się wycofać. Lepsze to, niż nie próbować wcale.
Gdybyś tak bardzo nie pragnął być taki jak inni, nigdy nie doszedłbyś tu, gdzie jesteś.
Człowiek nie potrzebuje wielu rzeczy, potrzebuje tylko tych właściwych.
A jak wam powie każdy matematyk: kiedy rozwiązuje się zadanie, liczby mówią prawdę. Dostajesz, co dostajesz. Nie pozostaje nic innego, jak przyjąć ją do wiadomości.
Czymże jest małżeństwo, jeśli nie dodaniem A do B w nadziei, że wynik dodawania będzie większy od sumy obu składników?
Wiecie, czego ludzie pragną najbardziej? Bardziej niż miłości, bardziej niż pieniędzy, bardziej niż pokoju na świecie? Czuć się normalnie. Chcą mieć świadomość, że ich uczucia, ich życie, ich doświadczenia są takie same jak innych ludzi.
Można mieć wszystko, czego się kiedykolwiek pragnęło, by uświadomić sobie, że pragnęło się nie tego, co trzeba.
Bywa, że nie da się odkręcić tego, co się zrobiło, nie da się cofnąć raz wypowiedzianych słów.
Można być zakochanym, a mimo to czuć się niesamowicie samotnie.
Bez smutku nie może istnieć szczęście, co znaczy, że stan wiecznej szczęśliwości tak naprawdę nie będzie tak błogi. Prawdę powiedziawszy, to byłby irytujący. Nic, czego można pragnąć, nic, czego można wyczekiwać, nic do roboty.
Dążąc do normalności, będziemy ignorować to, co musimy ignorować. Będziemy tuszować to, co musimy tuszować. I będziemy lekceważyć wszystko, co musimy lekceważyć, abyśmy mogli podtrzymywać iluzję perfekcyjnie wyregulowanego szczęścia.
Człowiek nie musi znać wszystkich odpowiedzi. Wystarczy by miał dość odwagi, by spróbować.
Mi­łość do cie­bie spra­wia­ła, że bo­la­ły mnie kości, hu­cza­ło w gło­wie, mro­wi­ło w koń­czy­nach i strasz­li­we, ol­brzy­mie po­czu­cie cudu ist­nie­nia wy­peł­nia­ło całe moje ciało.
Jej ból nie jest emo­cją, ale pier­wot­nym krzy­kiem. Prze­szy­wa na wskroś, nie spo­sób go znieść. Wi­dzia­łam w życiu wiele ro­dza­jów udrę­ki, ale żadna nie była tak strasz­na jak ta.
Jej ból nie jest emo­cją, ale pier­wot­nym krzy­kiem. Prze­szy­wa na wskroś, nie spo­sób go znieść. Wi­dzia­łam w życiu wiele ro­dza­jów udrę­ki, ale żadna nie była tak strasz­na jak ta.
Nie po­no­sisz od­po­wie­dzial­no­ści za to, co zda­rzy­ło się przed twoim uro­dze­niem. Ale od­po­wia­dasz za to, żeby nie po­wtó­rzy­ło się to w przy­szło­ści.
Ja je­stem po pro­stu sobą. I wy­star­czam sama sobie. Kiedy pró­bu­ję się do­pa­so­wać, do­sto­so­wać, zmie­nić w kogoś, kim zda­niem in­nych po­win­nam być, robić coś, co zda­niem in­nych po­win­nam robić, pra­gnąć rze­czy, któ­rych zda­niem in­nych po­win­nam pra­gnąć… Je­stem sobą – po­wta­rzam. – I wy­star­czam sama sobie.
Lu­dzie od za­wsze za­sta­na­wia­ją się, czy zło bie­rze się z genów, czy z wy­cho­wa­nia.
Nigdy nie mó­wi­łam „nie”. Prze­sta­łam po pro­stu mówić „tak”.
Czasem alchemia miłości wiedzie od ślepego poświęcenia do morderczego szaleństwa.
Miłość przychodzi do tych do tych, którzy po nią sięgają a Ci, co na nią czekają, wiecznie nie mogą się doczekać. Sam musisz wziąć to, czego pragniesz.
(...) życie odciska na nas swój ślad. Nie zdajemy sobie sprawy, że upływające minuty kształtują naszą osobowość. Nie można... Nie można niektórych rzeczy przeczekać.
Wybieramy sposób, w jaki chcemy żyć, a styl naszego życia zostawia swój ślad, dlatego nieustannie się zmieniamy, tak czy inaczej.
O mój Boże. Jaka cnota jest nudna. Staje człowiekowi na drodze strzegąc dostępu do wszystkich przyjemności.
© 2007 - 2025 nakanapie.pl