“To taka gra, rozumiesz? Grają w nią z nami, bo nie mają nic do stracenia.”
“Wy na Zachodzie myślicie, że gracie z nami w szachy. Tylko że nigdy nie wygracie, ponieważ my nie przestrzegamy żądbych reguł.
Rosyjski gangster do swojego prawnika”
“To, co jest między nami, jest doskonałe. Chcę wracać do domu, do ciebie. Chcę z tobą rozmawiać, patrzeć, jak się uczysz, jak czytasz, jak grasz na skrzypcach i jak się wściekasz na Larpha.”
“„Nie ważne, jak dużą ścianę spróbujesz postawić między nami i tak będzie bolało. Cierpię. Biorę wszystko, co mogę. Miesiąc. Dzień. Kilka minut. Oddam życie za chwilę spędzoną z tobą”.”
“Kilka chwil. Człowiek, jakikolwiek, ma tak niewiele okazji, by je przeżyć. Zapomnieć o czasie i skoczyć. Kochać coś bez opamiętania. Eksplodować z namiętności. Kilka razy, kiedy jesteśmy dziećmi, może, jeśli nam to dane. Ale potem, ile oddechów bierzemy poza nami samymi? Ile czystych uczuć sprawia, że cieszymy się, śmiejąc się na głos bez wstydu? Ile mamy szans, żeby zostać pobłogosławionym utratą pamięci?”