Kejt

To nie jest takie jednoznaczne. Nie sądzę aby autorka pisząc "Zmierzch" przewidziała, że będzie to biblia nastolatek. Może myślała, że stworzy coś, co trafi w gusta bardziej wymagających odbiorców? Chociaż w tym przypadku musiała mieć o swojej pracy bardzo wysokie mniemanie, ale nie wiadomo.

Pani Rosiek z pewnością talent do pisania posiada, a w większości "Pamiętnika" przejawiała się jej wrażliwość literacka, jednakże w pojedynku "Pamiętnik narkomanki", a "My dzieci z dworca zoo" wygrywa druga pozycja. A to dlatego, iż niesamowicie nudna była ta książka od połowy aż do końca...

Ach, jak ja uwielbiałam tą książkę!

Książkę czytałam mając lat 12. Choć może wtedy wiele rzeczy wydawało mi się całkiem abstrakcyjnych i niezrozumiałych to jestem pewna, że to był odpowiedni wiek. W końcu do dziś pamiętam te wszystkie szokujące rzeczy jakie tam znalazłam i czytałam po kilkanaście razy z niedowierzaniem. Obecnie omijam szerokim łukiem wszelkie książki o tematyce narko...

Niesamowite jak pięknie można mówić o tragedii. Pasuje mi, jednak nie jest to książka, która zapadnie w pamięci na zawsze.

Historia sama w sobie piękna, trzeba przyznać. Trafiłam na książkę drogą film -> książka, może błędnie, bo klimat zachowany na ekranie poruszył mnie dogłębnie, natomiast książka rozczarowała swą banalnością i słodyczą, niestety.

Twórczość pani Grocholi stanowczo do mnie nie przemawia. Zwykle jej książki postrzegałam jako bajki dla współczesnych kobiet o Kopciuszku na miarę XXI wieku. Ta natomiast zasługuje na miano kawałka dobrej literatury. Wreszcie emocje, prawdziwy problem, ból, cierpienie, rozterki. Wszystko takie namacalne i życiowe, dobra robota ( w końcu)