Agnieszka

@Castiel
21 obserwujących. 41 obserwowanych.
Kanapowicz od 13 lat. Ostatnio tutaj około miesiąca temu.
Napisz wiadomość
Obserwuj
21 obserwujących.
41 obserwowanych.
Kanapowicz od 13 lat. Ostatnio tutaj około miesiąca temu.

Cytaty

W słowach "nigdy" i "zawsze" jest dużo patosu, a rzadko tylko bywa w nich prawda.
Można kochać niezmiennie i wiernie przez całe życie, ale wtedy tylko, gdy miłość ta jest podsycana, wtedy gdy żyje w nas. Żyje. To znaczy nie jest jakąś mumią czy relikwią, lecz częścią naszej żywej duszy, gdy wraz z nią przechodzi wszystkie nasze przemiany.
Bez tego nie ma lata - bez tęsknoty za Bóg wie czym!
Nauczyłam się, że samotność jest czasem drogą, która pozwala osiągnąć wewnętrzny spokój.
Samotność tworzy dziwne labirynty.
Morze takie już jest, po jakimś czasie oddaje wszystko, szczególnie zaś wspomnienia.
Czasami mam wrażenie, że wszyscy uciekli gdzieś daleko od Błękitnej Zatoki i tylko ja zostałem schwytany w pułapkę czasu, nadaremnie oczekując, że purpurowy przypływ września przywróci mi coś więcej niż tylko wspomnienia.
Nie możesz wpaść w otchłań, skacząc z urwiska, gdy już i tak wpadłeś po uszy.
Strach przed karą może być gorszy niż sama kara, a poczucie winy potrafi zeżreć człowieka żywcem.
Czasem marzy się o czymś bardzo długo, a potem rzeczywistość nie dorasta do naszych oczekiwań.
Jeśli odlecisz za daleko, możesz połamać skrzydła.
Znacznie łatwiej rozwiązywać problemy w powieściach aniżeli w życiu. Na papierze niewłaściwy krok łatwo można cofnąć jednym pociągnięciem pióra i bez przykrych następstw zrobić odpowiedni; w życiu nie da się wykreślić fałszywego kroku, czasem lat nie starczy na naprawę. Podobnie z marzeniami - materializowane, często niestety, ku własnemu przerażeniu, nabierają skarłowaciałego wyglądu, natomiast kształtowane na kartach powieści są niby piękne kwiaty pielęgnowane troskliwą ręką ogrodnika. Nie tylko ludzie pióra o tym wiedzą, ale właśnie oni bardziej niż inni potrafią oszukiwać samych siebie, ożywiając szarą rzeczywistość gamą najwspanialszych barw, jakich oko nie widziało. Tylko co z tego? Oszustwo zawsze pozostanie oszustwem.
Wbrew pozorom tajemnice jednego człowieka działają pobudzająco na drugiego.
Nawet marzenia stają się brzemieniem.
Jeśli nie odczuwamy bólu, nie mamy też potrzeby, aby zmienić coś w naszym życiu.
Kiedy raz się zakosztowało paryskiego stylu życia, trudno jest go porzucić.
Nocą tyle rzeczy się dzieje. Ludzkie umysły błądzą po manowcach Nieskończoności. Ludzie wkraczają w inny wymiar.
Po jakim czasie wygasają złe wspomnienia? Jak długo czuje się gorycz porażki, rozczarowania i zdrady? Chyba kilka lat. To ból, który mrozi, żrąca nienawiść, która choć nie podsypywana świeżym drewnem, przeciwnie: udeptywana i gaszona, wciąż roznieca się na nowo, tli się i snuje wąską, giętką smużką.
Wszystko jest takie jałowe; brak poezji, a świat bez poezji jest jak dzisiejszy dzień: ciemny, zabłocony, zlodowacony ostrym wiatrem.
Życie to sztuka wyboru. Lecz ja nie wiem, co wybrać.
Na ziemi, mój mały, nie ma raju - rzekła na to Irène - a co człowiek przeżył, to jego. Cisza i spokój, dziecino, nie zawsze oznaczają szczęście - dorzuciła. - Tu też przychodzą złe chwile.
Nie można przeżyć na nowo czasu, który się już raz przeżyło.
Żaden ogień, żaden niepokalany blask czystości nie dorównuje temu, co człowiek może nagromadzić w głębi swego serca.
Aby powstrzymać się od sądzenia bliźnich, trzeba mieć ogromny zapas ufności.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl