Agnieszka

@Castiel
21 obserwujących. 41 obserwowanych.
Kanapowicz od 13 lat. Ostatnio tutaj 3 dni temu.
Napisz wiadomość
Obserwuj
21 obserwujących.
41 obserwowanych.
Kanapowicz od 13 lat. Ostatnio tutaj 3 dni temu.

Cytaty

Nie pozwala spać nieczyste sumienie.
Wszyscy mamy swoje demony.
Nie należy pisać o tym, co było, tylko o tym, co mogło się zdarzyć.
Najstraszliwsza zemsta na kobiecie, to zobaczyć ją ponownie po dziesięciu latach.
Nie spiesz się. Zakupy sprawiają przyjemność wyłącznie wtedy, kiedy nikt się nie spieszy. A gdy się ktoś spieszy, dokuczają jak wrzód w miejscu, gdzie plecy tracą swą szlachetną nazwę.
Pamięć to dziwna rzecz. I czasem jesteśmy skazani na powtarzanie tego, o czym zapomnieliśmy.
Wszystko się liczy - powtórzył Adam. - Bo nieważne, ile razy upadniesz, ale ile razy wskoczysz z powrotem na rower. Dopóki podejmujesz kolejne próby, wszystko gra.
Tyle się dzieje na świecie, w dzień i w nocy, godzina za godziną. Nic dziwnego, że potrzebujemy snu, choćby po to, żeby na jakiś czas się z tego wszystkiego wyłączyć.
Porażki to nic miłego. Ale i tak są lepsze niż ta druga opcja. - Jaka? - Niepodejmowanie próby. Życie jest krótkie, sama rozumiesz.
To właśnie jeden z uroków nocy. Sprawy, które w świetle dnia wydają się dziwaczne, gdy minie pewna godzina, przestają takie być. Zupełnie jakby ciemność wszystko wygładzała, zmieniała.
Życie, mój synu, to jakby pierwsza rozgrywana przez ciebie partia szachów. Kiedy zaczynasz rozumieć, o co w tej grze chodzi, okazuje się, że już przegrałeś.
Boimy się tego, co jest najbardziej do nas podobne. Zabijamy to, co najbardziej kochamy.
Bo swój świat nie ma wcale kodu pocztowego. Bardziej niż współrzędne geograficzne wyznaczają go ludzie, których się spotyka, zdarzenia, w których się uczestniczy i wspomnienia, które chce się mieć.
Czas należy przeżyć, a nie oszczędzić, bo w pewnym momencie okaże się, że wszystkie te czasowe oszczędności i tak zjadła egzystencjalna inflacja.
Historie miłości są bez sensu, ponieważ miłość to choroba; ale mieć syna to znaczy porwać się na miłość tak bezsensowną, że tylko śmierć może położyć jej kres.
Kim jest pisarz? Jest to osobnik, który rozważa bardzo zawiłe problemy, zamiast je rozwiązywać albo starać się rozwiązać, jak postąpiłaby każda rozsądna osoba i komplikuje te problemy jeszcze bardziej. Krótko mówiąc: to wariat, który patrzy na rzeczywistość i czasami ją widzi.
Przemilczenia są bardziej wymowne niż słowa i cała sztuka narratora polega na umiejętności zamilknięcia we właściwym momencie; dlatego najlepiej w gruncie rzeczy opowiadać historie, nie opowiadając ich wcale.
Najlepszym sposobem na to, żeby się ukryć, jest mówić dużo na swój temat.
Kto zawsze wie, dokąd zmierza, nigdzie nigdy nie dochodzi.
Jeżeli natomiast nie wiesz jeszcze, co chcesz napisać, a równocześnie jesteś na tyle szalony albo zrozpaczony, albo masz tyle odwagi, żeby pisać dalej, to może się zdarzyć, że na koniec wyjdzie ci coś, o czym nawet nie wiedziałeś, że to wiesz, a do czego tylko ty możesz dojść, i to może okazać się interesujące.
To nie algebra, nie geometria: w przypadku osób dwa i dwa nie zawsze równa się cztery.
Czasami jednak nie pozostaje nic innego, niż być górnolotnym i okrutnym, ponieważ rzeczywistość prawie zawsze jest na bakier z zasadami dobrego smaku, nie stroni od potworności i lubuje się w emfazie.
Kochać to znaczy być równocześnie dotkniętym szaleństwem i chorobą, na którą jedynym lekarstwem jest czas.
Kto nie jest zajęty życiem, ten jest zajęty umieraniem
© 2007 - 2024 nakanapie.pl