Gulasz z turula

Spojrzenie na Węgry czarniejsze niż "czarne" patrzenie Stasiuka na Polskę. Czarniejsze, bo nie możemy od razu porównać rzeczywistości z opisem: brak nam doświadczenia Węgier, dlatego właśnie wydaje się to bardziej beznadziejne. Obaj autorzy to dzieci jednego pokolenia, które już takie jest - założyło ciemne okulary w czarnych latach osiemdziesiątych, w których dorastało, i spoza nich ich wzrok już się nie wydobył...Varga to antyromantyk. Sięgaj, gdzie wzrok nie sięga? Nie, nie - on z tych, co bez serc i bez ducha. Raczej cynik, bo Stasiuk to jednak pozytywista...
O Węgrzech tak źle pisać może tylko Węgier. Po prostu nie dostrzega żadnej pozytywnej strony. To co było dobre, właśnie znika zabudowane przez nowe bloki, zadeptane przez turystów. Cóż się dziwić - znika bezpowrotnie kraj dzieciństwa autora - to każdego boli. Dlatego Varga raczej nie może się spodziewać węgierskiego medalu za propagowanie kraju za granicą, jak Stefen Müller (od Niemiec), czy Mariusz Szczygieł (z Czech).
Mimo wszystko nie potrafił mnie zniechęcić - ani do Węgier, ani do Studienreise w tamtą stronę. Cóż pozostaje z książki? Mnie - kilka adresów i potraw, parę odniesień do filmów i literatury, parę przydatnych słów. Żadnych przemyśleń nie zatrzymam...Czy w ogóle były w tej książce jakieś przemyślenia? Raczej luźne myśli - autor z niechęcią myślał o węgierskiej historii i dumie narodowej. Pierwsza wydała mu się przegrana, druga śmieszna, aspiracje niemożliwe do spełnienia, wręcz niebezpieczne. ...

Mówi się, że Polak i Węgier to dwa bratanki. Łączymy te dwa narody, ze względu na wspólną historię czy charakter krzywd doznanych przez lata. Jednakże książka "Gulasz z turula" zmienia ten punkt widzenia, pokazując prawdziwe oblicze Madziarów. Podróżując przez Węgry w kuchennych oparach słynnej zupy rybnej i pàlinki, p. Varga przybliża nam bardzo nostalgiczny patriotyzm Węgrów i ten permanentny smutek, jaki im towarzyszy na co dzień, a którego nie dostrzegamy. Warto jest przeczytać tę książkę, a potem samemu odbyć podróż na Węgry, by porównać z nią własne spostrzeżenia.

Książka jest ogólnie dobra, choc przyznam, że trochę rozczarowała. Nie wiem do jakiego właściwie odbiorcy jest skierowana: historyka, kulturoznawcy, socjologa... Trochę przyciężkawa, szczególnie w bardzo szczegółowych opisach np. komunikacji miejskej czy topografii miasta (Budapeszt). Choć, z drugiej strony, ciekawie, szczegółowo i trochę nietypowo przybliża realia życia codziennego Węgrów. Jeśli ktoś jest zainteresowany ww. tematyką - polecam bardzo.

Książka wspaniała. Byłem w Budapeszcie ,a później przeczytałem. Chociaż powinienem zrobić to na odwrót ,wtedy wszystko wyglądałoby inaczej. Ksiażka opisuje Węgry w sposób taki jak ja lubię. Zwiedzasz przez jedzenie i życie zwykłych ludzi. To co lubię i to co lubię poznawać. Polecam gorąco

Warto przeczytać - chociażby dla świetnej prozy K.Vargi.