Tak, wiem, że mamy wrzesień 2020. Ale poprzedni rok był tak obfity, że potrzebuję sobie gdzieś zapisać takie wspominki, żeby porównać z tegorocznym rankingiem. Nie przedłużając - moje personalne gnioty czytelnicze 2019 (liczy się rok przeczytania, a nie data wydania).
Chłam 2019, kategoria non-fiction:
1. Blondynka w Japonii Pawlikowskiej. Absolutna hańba za zakwalifikowanie tego do kategorii literatury podróżniczej, dyshonor dla wydawcy, dyshonor dla czytelnika. Wpychanie swoich wyobrażeń (biała pani przyszła pooglądać pRaWdZiwYcH ludzi na PrAwDzIwEj wsi z błotem po kostki, a tu cywilizacja z czystymi ulicami, wakacje 1/10), traktowanie tambylców jak zwierzątka/Marsjan, pajacowanie w przybytkach gastronomicznych z miną michelinowego znawcy, zerowe skille przetrwania (pomylenie daty z temperaturą i wybranie się do małp żyjących w śniegu w cienkim sweterku!), a to wszystko w histerycznym tonie!!!!!!!!!!!!!!!!!! AAAAAAAAAAA!!!!!!! PAWLIKOWSKA!!!!!!!!!!
2. Religia rocka Hawryszczuka. Czysta rozkosz <3 Bardzo lubię riserczować, a nieprzejmująca się absolutnie niczym RR była dla mnie jak kawał dorodnej, chylącej się ku jesieni życia sosny dla kornika. Przekręcone nazwy, źle przypasowane albumy, przesunięte daty, teksty nieistniejących piosenek... Każda strona wysadzona bzdurami we wszystkich smakach i kolorach, co się tknęło, to się sypało. Mwah!, ciumas kucharza.
3. #Sława Korwin-Piotrowskiej. Pani Biała Ęteligentka ja takoż proszę won. Nudne, płytkie opracowanie zamordowane przez nadętą babę silącą się na pozę "to JAAA, typ niepokorny!", pośmiertnie skopane przez "panie, kiedyś były czasy, a teraz to nie ma czasu". Mnóstwo uroczych wtrąceń typu "ludzie queer lansowali się kiedyś swoją odmiennością" (chyba starając się o nocleg w areszcie z ciężkimi robotami...), "Chaplina i Polańskiego po prostu zaszczuły, artystów wielkich świnie zawistne!!", "Bieber wrzuca fotki bez koszulki, a nie lubi być stalkowany, co za hipokryta" czy "Dean to miał szczęście, że umarł, w żadnym kiepskim filmie nie zagrał". Drugie pół książki to lizusowski katalog polskiego instagrama, nudny jak flaki z olejem.
1. Blondynka w Japonii Pawlikowskiej. To jest książka tak bardzo odklejona od rzeczywistości, że może spokojnie startować i wygrywać w obu kategoriach.
2. Kolejne 365 dni Lipińskiej. Fapficzek, którego miejsce jest na dnie szuflady. Zerowy postęp w stosunku do poprzednich części, pisanie na kolanie, bylejakość, suche porno na poziomie bezpiecznego harlekina, w którym najostrzejszą zabawą jest ciśnięcie kogoś na ścianę, bezmyślne opisywanie poważnych tematów, traktowanie piesków jak ozdoby do torebki. Nagroda przepita sporą ilością morskiej wody, tak mnie skręca z zawiści, że takie byle co ekranizują.
3. Hashtag Mroza. I znowu trzecie miejsce zajmuje #. Straszliwie przekombinowana intryga z mnóstwem dziwnych wyborów narracyjnych, gdzie bohaterowie przerzucają się kopiuj-wklej monologami z Wikipedii, a w tych monologach ekonomia, Platon i muszka pchła. To wszystko przeplatane stronicowymi rozkminami, że co to jest Netflix i co na nim leci czy jakie lody są najlepsze i dlaczego Grycan biała czekolada. Główna bohaterka jest otyła i nikt nie da wam zapomnieć na pięć sekund, jaka jest nażarta i ociekająca potem. Niezmiernie bawi wyrażone w posłowiu przekonanie, że Mróz taką strasznie zmyślną książkę napisał, że po poznaniu rozwiązania na pewno czytelnik zbiera szczękę z podłogi z podziwu xD
To prawda, ale będę się kłócić, że ta o Japonii jest jednak najgorsza. (Przynajmniej w kategorii "podróże", bo jednak te językowe i szurskie to inna otchłań rządząca się swoimi prawami.)
