Subiektywne podsumowanie 2019 roku – część pierwsza

Internetowe poradniki przeznaczone dla początkujących youtuberów i blogerów twierdzą, że najprostszym, najszybszym i jednocześnie najbardziej efektywnym sposobem na przyciągnięcie uwagi widzów i czytelników są wszelkiego rodzaju listy i zestawienia typu ,,top 10’’. 

1. ,,Różowa mysz’’ Wiktora Jerofiejewa – muszę przyznać, że z początku w ogóle nie brałam lektury tej książki pod uwagę, a to dlatego, że udało mi się Wiktora pomylić z Wieniediktem (wyjaśnienie: panowie są pisarzami, mają takie samo nazwisko, pierwszego polubiłam, drugiego nie trawię). W każdym razie, tak się szczęśliwie złożyło, że ,,Różowa mysz’’ trafiła w moje ręce, a kiedy już to się stało, to pod wpływem chwili i bliżej niesprecyzowanego impulsu postanowiłam ją wypożyczyć. I był to dla mnie strzał w dziesiątkę – jeśli lubicie literaturę nieoczywistą, groteskową i taką, która wymaga od Was sporej ilości uwagi, to historia Marusi wyruszającej w poszukiwaniu rodziców do Car-Dna jest czymś, co powinniście wciągnąć na swoją listę ,,chcę przeczytać’’.
2. ,,Sen wioski Ding’’ Yana Lianke – poetycka, oniryczna, ciężka i straszliwie smutna powieść o chciwości, niewiedzy i śmierci. Przyznam, że postanowiłam ją przeczytać z powodu tej niezdrowej ciekawości, która uaktywnia się w każdym z nas, kiedy widzimy, że coś jest ,,zakazane’’. Wiecie, chodzi o to, żeby sprawdzić dlaczego, przekonać się, co nie pasowało Władzy. A Chiny są pod względem cenzury wciąż bardzo aktywne. Trzeba jednak powiedzieć otwarcie, że ,,Sen wioski Ding’’ nie jest książką dla każdego. 
3. ,,Kura i zaklinacz deszczu’’ Anny Janyski – dookoła tej pozycji skakałam jak pies wokół swojej nowej zabawki chyba przez rok. Chciałam przeczytać, ale nie byłam pewna, czy będzie dobra. Nazwisko nic mi nie mówiło, blurb był jakiś taki… okładka w sumie niczego sobie, ale… W końcu jednak zawzięłam się, kupiłam, przeczytałam i powiem tak: ,,Kura i zaklinacz deszczu’’ to piękna i straszna jednocześnie, metafizyczna i realistyczna do bólu opowieść o dwóch zniszczonych życiach. Pierwsze zostało zrujnowane przez narcyzm i bezmyślny egoizm, drugie – przez czysty nieszczęśliwy przypadek. To również opowieść o nieustannym podejmowaniu prób i o nadziei. O tym, że może być lepiej, choć to lepiej czasami wygląda inaczej, niż zakładaliśmy na początku. 
4. ,,Powiedz wilkom, że jestem w domu’’ Carol Rifki Brunt – przyznaję: urzekł mnie tytuł. Trochę bałam się, że historia June zostanie przedstawiona w sposób nieco naiwny, wygładzony, taki amerykański i skrojony specjalnie dla czytelnika młodszego. Nic w tym stylu! Minęło naprawdę sporo czasu od kiedy jakaś książka poruszyła mnie tak dalece, żebym musiała sięgnąć po chusteczki w trakcie zakończenia. Bierzcie i czytajcie, a nie pożałujecie!
5. ,,Tysiąc drzewek pomarańczowych’’ Kathryn Harrison – czemu ta książka? Znowu z powodu tytułu. Kompletnie nie wiedziałam, czego mam oczekiwać od tej historii – czy będzie dobra? O czym właściwie opowiada? Mimo tej niepewności zupełnie się nie zawiodłam. Przeplatające się historie żyć Marii Luisy i Franciski de Luarca, dwóch zupełnie odmiennych kobiet urodzonych tego samego dnia, były dla mnie jednym z większych odkryć tego roku. Dlaczego? Po pierwsze ze względu na fantastyczny warsztat literacki autorki. Po drugie ze względu na niesamowicie plastyczną, wciągającą narrację. ,,Tysiąc drzewek pomarańczowych’’ polecam wszystkim miłośnikom szeroko rozumianych powieści historycznych. 
   
   

1. ,,Red Rising: Złota Krew’’ Pierce’a Browna – przyznaję, zaczęłam czytać ją dopiero wczoraj, ale fakt, że po dwóch godzinach lektury jestem w ¼ książki mówi sam za siebie. Historia Darrowa jest dynamiczna, obfituje w zwroty akcji wprost uniemożliwiające odłożenie książki po przeczytaniu rozdziału. Nie będę zarysowywała przed Wami fabuły, bo bardzo dobrze robi to blurb, ale jeśli klimaty związane z terramorfowaniem planet, z fantastyką socjologiczną i z kosmiczną ekspansją ludzkości nie są Wam obce, to z pozycji 110 stron – polecam!
2. ,,Ewangelia według Lokiego’’ Joanne Harris – ciężko jest zrobić kolejny retelling mitologii nordyckiej w taki sposób, żeby okazał się ciekawy. Joanne Harris udało się to w jakiś sposób osiągnąć – jej Loki jest Płomieniem, jest żywy, jest ciekawy, jest złośliwy. Jest dokładnie taki, jaki powinien być. Jedynym mankamentem ,,Ewangelii…’’ jest momentami nieco zbyt uwspółcześniony język, ale da się przejść nad tym do porządku dziennego, bo lektura jest naprawdę przednia. 
3. ,,Niedźwiedź i słowik’’ Katherine Arden – bałam się tej książki. Wiecie, amerykanka czerpiąca garściami z bogatej kultury rosyjskiej… To nie może się dobrze skończyć, myślałam. I źle myślałam. Bo historia zawarta w ,,Niedźwiedziu i słowiku’’ jest mroczną, gęstą od znaczeń i znaków fantastyczną baśnią, którą polecam absolutnie wszystkim lubiącym takie klimaty – będziecie się naprawdę dobrze bawić!
4. ,,Ślepe stado’’ Johna Brunnera – to pozycja w tej chwili w zasadzie obowiązkowa i kanoniczna, pokazująca jak dalece ludzkość jest w stanie zniszczyć własną planetę. Jedyną nadającą się do życia, jaką znamy. Brunner maluje przed nami wizję życia bez nadziei, życia w ciągłym strachu, życia w środowisku, które powoli i nieustannie zabija ludzi. To straszna wizja i mam nadzieję, że nigdy się nie ziści. 
5. ,,Na fali szoku’’ również Johna Brunnera – trochę cyberpunkowa, trochę socjologiczna powieść dotykająca takich zagadnień jak tożsamość, wolność, świadomość, ból, poświęcenie i granice, które ludzie nieustannie przekraczają, nie bacząc na konsekwencje swoich czynów. Choć powinni. Historia Nickiego Haflingera naprawdę skłania do refleksji.