Pik Pok

Dopiero na studiach teatrologicznych zrozumiałam fenomen "Króla Edypa". Wzorcowy kryminał.

Przereklamowane czytadełko dla pensjonarek. Więcej emocji i poczucia humoru jest w składzie mydła niż w tej książce.

Ta antologia jest dowodem na to, w jak opłakanym stanie jest współczesny dramat polski.

Są książki na pozór zupełnie zwyczajne. Wcale nie genialne, nie wybitne, ale pomimo to cholernie urzekające. No bo jak tu się nie rozczulić nad niezwykłym żywotem niezwykłego, niewidomego (niech to Was nie zmyli, że ułomnego!) kota o imieniu Homer? Zwłaszcza, gdy ma się w domu swojego własnego kotowa. Dawno żadna książka tak mnie nie rozbawiła i nie wzruszyła. Dawno nie miałam tak ogromnej ochoty, żeby przytulić mojego kota.

Kocham tego psychola!

Nie spodziewałabym się, że w dzisiejszych czasach, które przecież oswoiły nas z codziennym praniem brudów w mediach, z brakiem granic i barier, bardzo rzetelna biografia zostanie uznana za skandalizującą. Mam rozumieć to tak, że dziś uczciwość jest równoznaczna ze skandalem?

Magiczna. Bardzo mądra. Ale mądra tak po ludzku - bez patetyzowania, bez puszenia się. Stasiuk to wielki pisarz. I człowiek.

Rosamund, rzecz w tym, że Coelho nawet z najmądrzejszej i najbardziej uduchowionej prostytutki na świecie byłby w stanie zrobić pośmiewisko, wkładając w jej głowę swoje pseudofilozoficzne przemyślenia, a w usta czerstwe frazesy. Nazywając rzeczy po imieniu - książki Coelho są siedliskiem idiotów z aspiracjami. Ot co.

Epicki melanż pewnego jebaki. Niku Kejwie, jesteś świrem!

Dzięki tej książce przez chwilę poczułam się jak mała dziewczynka. Ale szybko musiałam znowu dorosnąć, by nie umrzeć ze strachu od pożółkłych zębów i wyłupiastych oczu dżinów. Magiczna i przerażająca. Cudo.

Czytanie tej książki jest tak samo fascynujące jak jedzenie rozgotowanych klusek. I na dodatek odgrzewanych.

Ta książka jest jak sok z grapefruita - orzeźwia i gasi pragnienie, ale pozostawia też posmak goryczy.