Cytaty Alice Feeney

Dodaj cytat
Wszyscy ludzie się starzeją, ale nie wszyscy dorastają.
Wszyscy kryjemy się za takimi wersjami siebie, jakie chcemy pokazać światu.
Wszyscy jesteśmy zrobieni z ciała i z gwiazd, ale w końcu obracamy się w proch. Trzeba błyszczeć, póki się da.
Kłamstwa dostatecznie często powtarzane zaczynają brzmieć jak prawda.
Ludzie to nie lustra, nie widzą Cię tak, jak Ty sam siebie postrzegasz.
Czasami za mocno przywieramy do niewłaściwych osób, aż wreszcie staje się to tak bolesne, że musimy odpuścić.
Bo przecież nie da się pomóc komuś powrócić na właściwą ścieżkę, jeśli ten ktoś nawet nie chce przyznać, że się zgubił.
(...) pięknym ludziom uchodzi na sucho o wiele więcej niż zwykłym śmiertelnikom.
Cierpliwość przynosi odpowiedź na wiele życiowych pytań.
"Młodość karmi nas kłamstwem, że w życiu ma się nieskończony wybór dróg, dojrzałość natomiast - że droga jest tylko jedna."
"Kiedy wreszcie dostajemy coś, na czym nam zależało, traci to swoją wartość. "
"Cisza to moja ulubiona symfonia; kiedy życie robi się za głośne, nie mogę myśleć."
"Kłamstwo powtarzane dostatecznie często może wreszcie zabrzmieć jak prawda."
Czasami zatracam się w myślach i obawach, gubię w świecie zmartwień, choć w głębi serca wiem, że istnieje on tylko w mojej głowie. Lęki często krzyczą głośniej niż logika, a kiedy zbyt długo wyobrażamy sobie to, co najgorsze, możemy doprowadzić do tego, że naprawdę się spełni.
Cierpliwość przynosi odpowiedź na wiele życiowych pytań.
Cisza to moja ulubiona symfonia; kiedy życie robi się za głośne, nie mogę myśleć.
Utrata kogoś, kogo naprawdę się kocha, zawsze jest jak utrata części siebie.
Doświadczenie mówi mi, że istnieją dwa rodzaje kobiet: te, które przez całe życie starają się uniknąć przemiany we właśna matkę, i te, które nie pragną dosłownie niczego więcej.
Czasami jedyną metdą na ulżenie sobie w najgorszym cierpieniu jest zobienie sobie krzywdy w inny sposób.(...) Mała ranka, która pomoże ci się uleczyć.
Nie ma nic lepszego od szelestu suchych liści, chłodnego wiejskiego powietrza i świadomości, że właśnie odbwa ię podróż z jednego momentu swojego życia do następnego.
Z sukcesem jak z miłością - nie każdy umie go docenić, nawet kiedy już go osiągnie.
Czasami wydaje mi się, że miejsce, do którego zmierzamy, jest o wiele mniej ważne niż fakt, że w ogóle dokądś zmierzamy. Trzeba się nauczć znajdować radość w tej wędrówce, a nie tylko w myśli o jej końcu.
Ludzie zawsze klasyfikują innych jak książki: jeśli ktoś nie mieści się zgrabnie w konkretnym gatunku, nie wiemy, co o nim myśleć.
Mówi się, że nic nie może się równać z miłością matki, ale kiedy jej zabraknie, wtedy nic nie może się równać z nienawiścią córki.