Czasami kłamię

O jasny gwint, czuję się zmiażdżona... Wielkie brawa dla autorki, która tak poprowadziła fabułę, że zapewne nie jednego czytelnika wyprowadziła w pole... mnie na pewno.

Amber jest w śpiączce, ale uwięziona w swoim ciele kobieta słyszy wszystkie rozmowy, które toczą się przy Jej szpitalnym łóżku, cały czas próbuje dać znać, że Ona nadal tutaj jest, żyje, czuje i z każdym kolejnym dniem przypomina sobie, co tak naprawdę się wydarzyło, bo że nie był to przypadkowy wypadek wiadomo od razu, a ślady na Jej ciele świadczą o tym, że przed wypadkiem stało się coś złego.

Całość tej historii dzieli się na trzy części, to co jest teraz, pamiętnik małej dziewczynki oraz czas przed wypadkiem. Czytając poszczególne rozdziały poznajemy niesamowitą historię, która układa się w spójną całość, a elementy układanki jeden po drugim wskakują na odpowiednie miejsce - a my ze zdziwienia coraz szerzej otwieramy oczy.

Rollercoaster to mało powiedziane. Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie, i pomimo tego iż zostawi w Waszych głowach aż nadto sprzecznych emocji to z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że jest warta przeczytania.

Trzydziestopięcioletnia Amber Reynolds jest w śpiączce. Nie może się ruszać, nie może otworzyć oczu, może jedynie słuchać tego, co inni mówią na temat jej obrażeń i niejasnych okoliczności wypadku, któremu uległa. Umysł powoli przywraca migotliwe wizje przeszłości, przywołując również te najdawniejsze, z dzieciństwa. Obrazy rzeczywiste przeplatają się z majakami spoza kontroli świadomości, a pojawiające się w nich osoby – ich rola i wzajemne relacje – są równie zagadkowe i niepokojące.

Razem z Amber staramy się złożyć te poszatkowane wspomnienia w jedną logiczną całość, co okazuje się nie lada wyzwaniem. Bo już na początku autorka jakby zaprasza do gry intrygującym "Czasami kłamię...". No więc siłą rzeczy grę podejmujemy – zastanawiamy się, kiedy kłamie, w czym kłamie, czy jest ofiarą, czy wskazuje oprawcę? Powoli orientujemy się, że mroczne dzieciństwo ma kluczowy wpływ na rozwój wydarzeń, ale retrospektywne fragmenty wcale nie pomagają, coraz bardziej zaciemniają obraz.

Za sprawą trzytorowej narracji czyta się łatwo i szybko (brawa za język!), akcja mknie ruchem przyspieszonym, a każdy rozdział na nowo zaskakuje. Intrygująca fabuła wciąga od początku, a napięcie jest wciąż wzmacniane szokującymi zwrotami. A zagadka jest naprawdę misternie zaplątana (brawa za konstrukcję!). I to tempo! Nie ma czasu na zastanowienie, czy faktycznie stać się mogło. Cóż z tego, że niewiarygodnie. Są emocje i jest zaciekawienie.

Czyta się rewelacyjnie . Gdy już myślimy, że wszystko wiemy, nagle okazuje się, że było to trochę inaczej albo zupełnie na odwrót. Zaskoczenia są do samego końca. I właśnie, jeżeli chodzi o koniec, mam pytanko: KTO POŁOŻYŁ NA TACY ZŁOTĄ BRANSOLETKĘ? :-)

Thriller rządzi się swoimi prawami i zazwyczaj może się-przynajmniej szczątkowo, domyślić jak to wszystko się skończy. Wszystko, to znaczy to co nam autor usiłuje wmówić, a my staramy się odgadnąć, czy to co widzimy jest prawdą, czy jednak nasze przypuszczenia były błędne, a pisarz wpuścił nas w przysłowiowe maliny. Czasami nasze własne śledztwo przynosi rezultaty, a czasem, w ogóle nie udaje nam się sztuka dedukcji. No więc oświadczam, że Sherlock Holmes załamał by nade mną ręce. Nic, a nic nie zgadłem. Przynajmniej w przypadku tej książki.
Jest to debiut pisarki, która szlifowała swoją formę na warsztatach pisarskich.

Amber, po groźnym wypadku leży w szpitalu, w śpiączce. Nie pamięta co się z nią stało, częściowo jednak zachowała świadomość. Przez jej pokój przewijają się różne osoby, w tym jej siostra, czy mąż. Kobieta usiłuje odtworzyć wydarzenia, tuż przed tym, zanim trafiła do szpitala. Powoli odzyskuje pamięć, a przed nami wyłania się obraz złożony ze zdarzeń, które doprowadziły do katastrofy. Ale czy wszystko jest prawdą? Bo pamiętać musimy, że Amber jest co prawda w śpiączce i czasami kłamie...

Poległem całkowicie czytając tę książkę. Nie spodziewałem się niczego dobrego, tradycyjnie nastawiając się, że debiut nie będzie zbyt udany. A tu takie przyjemne zaskoczenie! Autorka bawi się z nami w kotka i myszkę i doprawdy nie spodziewamy się co zastaniemy w końcowych rozdziałach. Zaskoczenie jest pełne, przynajmniej u mnie. Polecam.

Daję 7,5 gwiazdki.
Od początku historia intryguje i wciąga w wir zdarzeń. Mamy 3 wątki, które przeplatają się ze sobą. Autorka sprawnie miesza, wprowadza czytelnika w 'błąd', zmienia wersje i to, w co czytelnik podświadomie uwierzył, czytając poprzednie rozdziały. Czyta się szybko, poprzez mieszanie wątków możemy na chwilę odpocząć od poprzednich wydarzeń i lepiej poznać przyczyny stanu Amber. Pytane w jakim stopniu jest to prawdą?! Jednak jak na thriller wzbudza zbyt mało emocji, a motyw Edwarda nie do końca został wyjaśniony i wydarzenia między nim, a Amber... Końcowa scena z bransoletką- nie zrozumiałam motywu i wydaje mi się, że bez tego zakończenie byłoby również odpowiednie. Nie udało mi się 'zżyć' z bohaterką czy kibicować bohaterom. W książce, jak i w prawdziwym życiu nic nie jest czarno- białe i nikt nie jest tylko tym dobrym. Jest to pierwsza wydana w Polsce książka tej autorki. Z chęcią przeczytam kolejną.

PS: na uznanie zasługuje również okładka( nie tylko ze względu na piękne kolory :P), która była na tyle elastyczna, że nie musiałam 'zaglądać' pod kątem, aby odczytać tekst i na tyle trwała, że nie dorobiła się zagięcia na grzbiecie- mało jest takich książek ;).