Anna Strońska

Anna Zuzanna Strońska, córka Władysława i Zofii z d. Niemczyńskiej, urodziła się 14 marca 1931 r. w Przemyślu. Była jedynaczką. W dzieciństwie zwana Dzidzią, potem Zulą. Mieszkała z rodzicami w Przemyślu przy ul. Piotra Kmity (poprzednio Krętej, po II WŚ - Liebknechta i na powrót Kmity - m.in. dzięki zabiegom Anny Strońskiej).

Jej ojciec, Władysław Stroński (28.04.1890 - 6.05.1947), do połowy lat trzydziestych był starostą przemyskim. W czasie II wojny światowej aresztowany i torturowany przez NKWD. Wycieńczony kilkuletnim pobytem w więzieniu i chorobami zmarł w 1947 roku. Jego brat, Marian Stroński (15.06.1892 - 19.06.1977), był wybitnym malarzem, związanym z Przemyślem.
Matka Anny Strońskiej, Zofia z d. Niemczyńska (1896 - 15.05.1979), córka przemyskiego adwokata, dr Jana Niemczyńskiego, była z zawodu nauczycielką muzyki.
Babka macierzysta Anny Strońskiej, Helena Niemczyńska, z d. Dzikowska, pochodziła z rodu Pierzchałów - prapradziadek Anny Strońskiej, Franciszek Pierzchała został zamordowany w 1846 roku w swoim majątku Gogołów podczas rabacji galicyjskiej. Jego żona, a praprababka Anny Strońskiej, Leopoldyna, secundo voto Strzeszkowska, zmarła w 1906 roku w wieku 91 lat.

Anna Strońska była reporterką, pisarką, publicystką i kolekcjonerką. Jako uczennica gimnazjum debiutowała w "Młodej Rzeczpospolitej". Pisała wiersze, a pierwszy jej artykuł nosił tytuł "Czy można żyć bez muzyki". Maturę zdała w maju 1949 roku. Studiowała dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Pisała w „Gazecie Krakowskiej”, następnie w latach 1963 - 1981 w „Polityce”, później związała się z paryską "Kulturą". Jest autorką kilkunastu zbiorów reportaży i esejów, m.in. "Tyle szczęścia dla szewców", "Panno piękna, piękny mój aniele", "Życie jakie jest", "Motyw wschodni", "Ściśle prywatna Europa", "Anglia któregoś dnia", nowel "W wolnych chwilach przed śmiercią" i "Palmy w kufrze" oraz monodramu "Przyjechała Żydówka", w którym zagrała Ryszarda Hanin. Według jej scenariusza Jan Łomnicki wyreżyserował film "Jeszcze tylko ten las" (1991).
Kolekcjonowała zegary, sztukę ludową, judaika i artefakty z czasów Galicji.
Zmarła 5 czerwca 2007 r. w Warszawie.
Nazywana jest pierwszą damą polskiego reportażu.