Cytaty Éric-Emmanuel Schmitt

Dodaj cytat
Zamknięta książka jest niema; przemówi tylko wtedy, gdy zostanie otwarta. A użyty w niej język będzie językiem tego, kto się nad nią pochyla, zabarwionym jego oczekiwaniami, pragnieniami, dążeniami, obsesjami, jego gwałtownością, jego kłopotami. Fakty są jak zdania w książce, same w sobie nie mają sensu, mają tylko ten sens, który im się nadaje.
Ludzie boją się umierać, bo odczuwają lęk przed nieznanym.
Za bardzo oddalili się od wojny; młodzi myślą dziś o samobójstwie, a i starsi szukają sposobu na to, jak się rozstać z życiem. (...) mamy kino i telewizję, która każdego dnia dozuje im małą dawkę horroru, trupów, krwi, ewakuowanych rannych, eksplozji, zrujnowanych domów, ginących żołnierzy i ich zapłakanych, lecz zachowujących się godnie rodziców. Wszystko to pozwala im pielęgnować zdrowie i przeczekać do następnej masakry.
Kieruj się uprzejmością, lecz nie oczekuj wdzięczności.
Człowiek szlachetny okazuje serdeczność bez poufałości. Prostak okazuje poufałość bez serdeczności.
Doświadczenie jest świecą, która oświetla wyłącznie tego, kto ją trzyma.
"Jaki byłem wcześniej? Zanim stworzyłem Ziemie i ludzi? Kiedy naprawdę byłem zupełnie sam?
" Gaspard był zdecydowany: tego wieczoru złoży świat w ofierze!
Być sam, nareszcie...
Sam że sobą[... ]
Sam w swoim towarzystwie, odpoczynek bez końca, któremu na imię wieczność "
"Kiedy skończyłem jedenaście lat, rozbiłem swoją świnkę i poszedłem na dziwki. "
Pesymizm to przywilej człowieka, który myśli.
Sekwana uwielbia mosty, zupełnie jak kobieta, która przepada za bransoletkami.
Słow­ni­ki dob­rze wy­jaśniają tyl­ko te słowa, które człowiek już zna.
To, co dajesz, Momo, pozostaje twoje na zawsze; to, co zachowujesz jest na zawsze stracone!
Bywa tak, że z dzieciństwem trzeba się pożegnać, że trzeba się z niego wyleczyć.
Jeżeli będę zajmował się tym, co myślą głupcy, nie będę miał czasu na to, o czym myślą ludzie inteligentni.
"Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy, jak byśmy byli nieśmiertelni. Codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy."
Większość ludzi przez całe życie wielokrotnie popełnia te same błędy. Choćby kobiety zakochujące się w mężczyznach, którzy je biją. Dzieci oczarowane grzesznymi praktykami, ofiary kanciarzy, które nie wyciągają żadnej nauki ze swoich nieszczęść, nadal dają się oszukiwać. większości ludzi jeden raz nie wystarczy.
lepiej karmić ludzi małymi dramatami niż autentyczną tragedią.
Nasze myśli nie ograniczają się tylko to tego, co spostrzegamy czy mówimy. Mamy sekretne korytarze schowane za ścianami, ukryte szafy, tajemne szuflady. Gromadzimy tam niekiedy nasze żale, ambicje, lęki. Wszystko jest w porządku do czasu, aż któregoś dnia zabezpieczenia puszczają i to tryska na zewnątrz, wychodzi. Wówczas można się spodziewać najgorszego.
Uważam, że obecność męża to brak szacunku dla żony. Żadna kobieta nie marzy o tym, żeby się pokazać w takim stanie, z szeroko rozchylonymi nogami, gdy odchodzą jej wody, a ona wrzeszczy z bólu. To zabija pożądanie.
To rzadkość czyni cuda, powtarzalność je zaciera .
Strach przed śmiercią to w gruncie rzeczy trzy różne lęki: boimy się, bo nie znamy daty śmierci, sposobu, w jaki umrzemy, i samej śmierci.
Pocałunki to jakaś obsesja u dziewczyn, naprawdę muszą tego potrzebować.
Jeżeli będę zajmował się tym, co myślą głupcy, nie będę miał czasu na to, o czym myślą ludzie inteligentni.
Jun, jeżeli to, co mówisz, nie jest piękniejsze od ciszy, lepiej milcz.
''Tektonika uczuć. Przypomnij sobie, rozmawialiśmy o tym któregoś wieczora. Uczucia przemieszczają się jak płyty, które tworzą Ziemię. Kiedy się poruszają, kontynenty zderzają się ze sobą, powstają gwałtowne przypływy, wybuchy wulkanów, tsunami, trzęsienia ziemi. Coś takiego ostatnio przeżyliśmy.''
Problem ludzi polega na tym, że potrafią się zrozumieć tylko wtedy, gdy zjednoczą się przeciwko innym
Życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W koncu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka. I próbuje się na nie zasłużyć. Ja,który mam sto lat, dobrze wiem, o czym mówię. Im bardziej się człowiek starzeje, tym większym smakiem musi się wykazać, żeby docenić życie. Musi być wyrafinowany, stać się po trosze artystą. Byle kretyn może cieszyć się życiem w wieku dziesięciu, dwudziestu lat, ale kiedy człowiek ma sto lat, kiedy już nie może się ruszać, musi uruchomić swoją inteligencję.
Myśli, których się nie zdradza ciążą nam, zagnieżdżają się, paraliżują nas, nie dopuszczają nowych i w końcu zaczynają gnić. Staniesz się składem starych śmierdzących myśli, jeśli ich nie wypowiesz.
To, czego się boję, jest niczym w porównaniu z tym, na co czekam.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl