Fiodor Dostojewski

Fiodor Dostojewski był jednym z najwybitniejszych rosyjskich powieściopisarzy. Okrzyknięty został mistrzem prozy psychologicznej. Do jego najwybitniejszych powieści zalicza się ,,Zbrodnię i karę", ,,Biesy", ,,Idiotę", ,,Braci Karamazow" oraz ,,Wspomnienia z domu umarłych".
Fiodor Dostojewski urodził się w 1821 roku jako syn lekarza. Po ukończeniu Wojskowej Szkoły Inżynieryjnej , od 1844 zajął się wyłącznie twórczością literacką. Już pierwsza jego powieść wydana w 1846 roku, ,,Biedni ludzie", przyniosła mu uznanie krytyki, zaliczono go do twórców tzw. szkoły naturalnej. Ta pierwsza powieść dotyczyła życia warstwy najuboższej, podobnie kolejne - ,,Sobowtór" i ,,Gospodyni", jednak zarzucano mu po ich opublikowaniu sprzeniewierzenie się obowiązującym trendom, ponieważ Dostojewski ukazywał indywidualne doznania jednostek, a nie przemiany społeczne. Po ukazaniu się kolejnych dwóch publikacji, ,,Nietoczka Niezwanowa" i ,,Białe noce", został w 1849 roku aresztowany za członkostwo w tajnym stowarzyszeniu. Skazany na karę śmierci uzyskał zamianę wyroku na katorgę. Doświadczenia tych lat zawarł we ,,Wspomnieniach z domu umarłych". Głosił program odnowy moralnej społeczeństwa, a także krytykował stosunki kapitalistyczne.
Światowe uznanie zyskał dzięki, najdoskonalszym w swoim dorobku, powieściom psychologiczno-filozoficznym. Są to historie z wątkiem sensacyjnym wnikające w głąb natury ludzkiej. Najwybitniejsze powieści psychologiczne Dostojewskiego to: ,Zbrodnia i kara (1866), ,,Idiota" (1868, ,,Biesy" (1871-72) i ,,Bracia Karamazow" (1879-81). Doskonałość, z jaką Dostojewski przedstawiał stany psychiczne swoich bohaterów zadziwiała lekarzy i inspirowała psychologów. Z jego powieści płynie głębokie współczucie dla doli człowieka, dla jego ułomności, jednocześnie nie ma dla niej osądu, raczej wszechogarniające wybaczenie.