/b417689b37997a3888fc7e36156f8925/n/iwan-turgieniew)
Rosyjski pisarz, jeden z głównych przedstawicieli rosyjskiego realizmu krytycznego, mistrz analizy psychologicznej. Autor utworów z życia wsi, o społeczeństwie rosyjskim lat 1840–70 i konflikcie pokoleń. Klasyk literatury rosyjskiej.
Iwan Turgieniew urodził się w zamożnej rodzinie ziemiańskiej w roku 1818. Przez pierwsze 9 lat życia mieszkał w posiadłości swej matki – Spasskoje-Łutowinowo (w guberni orłowskiej). Zamożni rodzice zapewnili mu staranne wykształcenie. Początkowo uczył się w domu, a następnie na pensji w Moskwie, gdzie rodzina przeprowadziła się w 1827. W roku 1833 rozpoczął studia filologiczne na Uniwersytecie Moskiewskim, które kontynuował w Petersburgu (1834-1837) i w Berlinie w latach (1838-1841). Po powrocie (w roku 1841) do Rosji rozpoczął w 1842 r. pracę urzędnika w ministerstwie spraw wewnętrznych w Petersburgu. Po dwóch latach porzucił ją na rzecz twórczości literackiej.
Turgieniew odrzucał radykalizm polityczny przeciwników caratu lub zwolenników głębokich reform, jednak również bardzo niechętnie odnosił się do represyjnej polityki wewnętrznej Mikołaja I. Był zdeklarowanym przeciwnikiem pańszczyzny, czemu dawał aktywny wyraz, m.in. gdy odziedziczył po matce w 1850 r.duży majątek ziemski uwolnił wszystkich chłopów, a po zniesieniu pańszczyzny w Rosji w 1861 r. wydał kilka dodatkowych zarządzeń wzmacniających gospodarczo chłopów w swoim majątku. Poglądy Turgieniewa wywoływały znaczną niechęć wśród władz państwowych i w kwietniu 1852 r. został aresztowany, a w maju tego roku skazany na zesłanie do majątku rodzinnego, gdzie przebywał dwa lata do ułaskawienia. Powodem formalnym represji było ominięcie cenzury przy publikacji pośmiertnych refleksji o Gogolu. Niechęć do panujących stosunków politycznych w Rosji była powodem tego, że Turgieniew spędzał wiele lat za granicą, pomijając okres studiów przebywał poza krajem w latach: 1847–1850, w 1856 i wreszcie w 1861 r. wyjechał na stałe, najpierw do Baden-Baden (do 1870 r.), a później przeniósł się do Paryża, gdzie mieszkał do śmierci. Kilkakrotnie przyjeżdżał do Rosji, z odczytami lub z okazji wydarzeń kulturalnych.
Turgieniew odrzucał radykalizm polityczny przeciwników caratu lub zwolenników głębokich reform, jednak również bardzo niechętnie odnosił się do represyjnej polityki wewnętrznej Mikołaja I. Był zdeklarowanym przeciwnikiem pańszczyzny, czemu dawał aktywny wyraz, m.in. gdy odziedziczył po matce w 1850 r.duży majątek ziemski uwolnił wszystkich chłopów, a po zniesieniu pańszczyzny w Rosji w 1861 r. wydał kilka dodatkowych zarządzeń wzmacniających gospodarczo chłopów w swoim majątku. Poglądy Turgieniewa wywoływały znaczną niechęć wśród władz państwowych i w kwietniu 1852 r. został aresztowany, a w maju tego roku skazany na zesłanie do majątku rodzinnego, gdzie przebywał dwa lata do ułaskawienia. Powodem formalnym represji było ominięcie cenzury przy publikacji pośmiertnych refleksji o Gogolu. Niechęć do panujących stosunków politycznych w Rosji była powodem tego, że Turgieniew spędzał wiele lat za granicą, pomijając okres studiów przebywał poza krajem w latach: 1847–1850, w 1856 i wreszcie w 1861 r. wyjechał na stałe, najpierw do Baden-Baden (do 1870 r.), a później przeniósł się do Paryża, gdzie mieszkał do śmierci. Kilkakrotnie przyjeżdżał do Rosji, z odczytami lub z okazji wydarzeń kulturalnych.
Turgieniew debiutował w 1838 r. dwoma wierszami wydanymi w piśmie Sowremiennik, kolejne wiersze zaczął publikować dość regularnie od 1841 r. Od 1844 r. opowiadaniem Andriej Kołosow zapoczątkował prozatorski nurt w swojej twórczości, który, w odróżnieniu od poezji, przyniósł mu uznanie i sławę. Początkowo jego twórczość nawiązywała do dzieł romantyków rosyjskich: Puszkina i Lermontowa. Z biegiem czasu pisarz skłania się ku konwencji realistycznej, w końcu staje się najzagorzalszym krytykiem idei romantycznych. Duże znaczenie w przebiegu tej ewolucji miało oddziaływanie twórczości Gogola.
W historii literatury rosyjskiej Turgieniew postrzegany jest jako łącznik pomiędzy późnym romantyzmem i twórczością Gogola a złotym wiekiem rosyjskiej powieści. Był najwybitniejszym przedstawicielem rosyjskiego realizmu krytycznego, porównywanym, a nawet wynoszonym ponad klasyków francuskich. Był ważną postacią rosyjskiej inteligencji swoich czasów. Znakomicie opisywał rosyjską rzeczywistość – podejmował zawsze aktualne tematy (spór pokoleniowy, uwłaszczenie itd.). Jego powieści mają wysoką wartość literacką (podkreślane jest zwłaszcza mistrzostwo dialogu), doskonale łącząc wątki miłosne, obyczajowe i społeczne. Fabułę wzbogacają również nastrojowe opisy rosyjskiego krajobrazu. Turgieniew napisał także kilka sztuk teatralnych cieszących się sporą popularnością za jego życia.
Iwan Turgieniew jako pierwszy użył terminu nihilizm – w swojej powieści Ojcowie i dzieci z 1862 r.
/o-76283/n/opowiesci-niesamowite-groza-i-niesamowitosc-w-prozie-rosyjskiej-xix-i-poczatku-xx-w)
/e4d913a2-f50c-456a-b623-1a109ecd935a/n/ojcowie-i-dzieci)
/o-182068/n/szlacheckie-gniazdo)
/ac92d30151553e54eacd8f4384bc0a6e/n/opowiesci-niepokojace-od-gogola-do-bulhakowa)
/2dd3fe25-fae6-4c25-9039-5d535e7a499d/n/zapiski-mysliwego)
/o-182074/n/dym)
/2b82bac591667b04a0e0f153b3a1abb6/n/krysztalowa-woda)
/df03ddda-e56d-4e25-8416-b41ea5f7a8d3/n/ojcowie-i-dzieci-szlacheckie-gniazdo-wiosenne-wody)
/b066e351-2ff9-4fac-a86e-15c25474475e/n/opowiesci-niesamowite-literatura-rosyjska-tom-2)
/c3084837ec67b5b90a646daeb03f9a2d/n/pierwsza-milosc-i-inne-opowiadania)
/o-182063/n/rudin)
/faf8531a02fb5337ae629eb32d2cba4f/n/w-przededniu)
/o-182070/n/wiosenne-wody)
/o-182075/n/basior)
/o-182077/n/biezynska-laka)
/o-182072/n/czertopchanow-i-niedopiuskin)
/4dd40959-c6b7-4578-a505-3f7d4dccb358/n/dziela-wybrane-tom-ii)
/o-951035/n/fathers-and-sons)
/o-182076/n/kosciotrup)
/962e1bb2f15520fa2d86bb5d57e79671/n/opowiesci-tajemnicze)
/o-182071/n/pierwsza-milosc)
/o-182069/n/poezje-proza)
/o-182066/n/punin-i-baburin)
/o-182067/n/stepowy-krol-lir)
/o-182065/n/utwory)
/0a1731fd-11b7-445b-9b63-d7b13b47d66e/n/wiosenne-wody-i-inne-opowiadania)
/o-9788377853030/n/zapiski-mysliwego-i-inne-opowiadania)
