Nieśmiertelny recenzja

Książka opowiada Evie – nastolatce wysłanej przez ojca do prywatnej szkoły dla dziewcząt Wildcliffe. W drodze do owego miejsca spotyka chłopaka na czarnej klaczy, który zachowuje się w zadziwiający sposób. Obiecuje jej, że się jeszcze spotkają. Evelyn nie wie, że te słowa zaciążą na jej przyszłości.

Długo zastanawiałam się nad kupnem tej książki. Kiedy znalazłam ją w jednej z księgarni „Matras” najchętniej bym ją wyrzuciła. Pierwsze zdania na tylnej oprawce wprawiły mnie w stan obrzydzenia: „Miłość jak ze Zmierzchu, tajemnica jak ze Świata Nocy, atmosfera jak z Wichrowych Wzgórz.” Przeczytałam wszystkie trzy powieści i nie zgadzam się z tymi słowami. Ta historia nie ma nic wspólnego z tamtymi dziełami. Jest zupełnie inna. Świeża, napisana bardziej naturalnym stylem. Po prostu wyróżniająca się z tłumu.

Główna bohaterka od samego początku jest samotna. Jako jedna z nielicznych uczennic dostaje się do tej szkoły tylko ze względu na oceny, a nie przez pieniądze rodziców. Dziewczyna czuje się odrzucona, ponieważ jedynymi osobami, które z nią rozmawiają jest Sara – nastolatka kochająca przyrodę i konie oraz Helen Black – zdziwaczała stypendystka. Evie od początku widzi, że w tej szkole dzieje się coś dziwnego. Zaczynając od dziwnych wizji kończąc na tajemniczych ruinach. Pewnego dnia Evelyn znajduje obraz Lady Agnes – osoby, dla której wzniesiono ten budynek. Zaczyna się zastanawiać co tak naprawdę łączy ją z ową osobą i jaką tajemnicę ukrywa Sebastian – chłopak, z którym spotyka się co noc.

Naprawdę nie oczekiwałam dużo po tej książce, ale na szczęście bardzo się pomyliłam. Ciężko odrywałam wzrok od jej stron i co chwilę przyłapywałam się na myśleniu o historii Evie. Cieszę się, że książkę zaczęłam czytać w sobotę rano, bo inaczej nie mogłabym skupić się na szkole, w której ostatnio nadeszły ciężkie czasy. Przeczytałam ją w zaledwie pięć godzin. Zamknęłam się w pokoju i nie robiłam nic prócz zagłębiania się w niej.

Powieść napisana jest bardzo lekkim stylem, ale jednocześnie dość tajemniczym. Szczerzę się zdziwiłam czytając opis niektórych scen, które po prostu zbijały mnie z tropu. Oczywiście w pozytywnym sensie. Do końca nie wiedziałam, jak ta historia się zakończy i tak naprawdę to dalej nie wiem. Pozostaje mi czekać na kolejną część książki i mieć nadzieję, że będzie również ekscytująca co i ta.

Książkę polecam absolutnie wszystkim, którym znudził się tematyka wampirów, upadłych aniołów itp. Jest na pewno pozytywnym zaskoczeniem dla wszystkich, którzy sądzą, że wielka miłość wampira, to jedyna tematyka, która może podbić serca milionom. Według mnie autorowi książki – Gillianowi Shieldsowi – można już postawić ołtarzyk i dać mu nagrodę za najlepszą powieść roku.