To starość, która nas boli, z którą współcierpimy, na którą jesteśmy skazani, aby się w niej przeglądać i odnajdywać siebie. Może to dzięki ich starości przyzwyczajamy się i do własnej i z większym zrozumieniem ją znosimy.
Został dodany przez: @mikakeMonika@mikakeMonika
Pochodzi z książki:
Ucho igielne
3 wydania
Ucho igielne
Wiesław Myśliwski
8.2/10

„Ucho Igielne” to poruszająca medytacja nad ludzkim losem, pamięcią i historią, zagadkowością intymnych relacji, a przede wszystkim nad tajemnicą spotkania młodości i starości. W powieści Myśliwskieg...

Komentarze