Wszyscy wiemy, co Czarnek robi z lekturami i że jest w tym gorszy od starego dobrego Giertycha. Ale! Co Wy byście zmienili w kanonie lektur? Co byście do niego dodali, co byście z niego wyrzucili? Piszcie i uzasadniajcie swoje typy!
Ja bym wrzuciła do kanonu ,,Na Zachodzie bez zmian'' Remarque'a - przeczytałam tę książkę mając koło trzynastu lat i wywarła na mnie ogromne wrażenie. Przede wszystkim na zawsze zmieniła moje spojrzenie na wojnę i na Niemców.
Wydaje mi się, że wiele lektur jest mocno przestarzałych i nie przystających do realiów dzisiejszych młodych ludzi. W pełni rozumiem zapoznawanie nastolatków z historią i tradycjami kraju poprzez książki więc i tych starszych, szczególnie napisanych przez wybitnych polskich twórców nie powinno zabraknąć, ale należałoby dodać więcej nowo wydanych. Jest wiele "świeżych" książek, które przekazują uniwersalne wartości, uczą radzenia sobie z problemami i rozwiązywania konfliktów, czy współpracy. Pierwsze powieści, które przychodzą mi na myśl to przeniesienie z kanonu lektur dodatkowych do obowiązkowych "Pozłacanej rybki" B. Kosmowskiej i "Oskara i Pani Róży". Dodanie książek z serii plus minus 16 na przykład "Jasne dni ciemne dni". W kanonie lektur przydałyby się książki, które zachęciłyby młodzież do czytania, a nie korzystania z bryków i im pochodnych. Myślę, że młodzieżowa fantastyka, którą lubi większość nastolatków również byłaby dobrym pomysłem. Tyle ode mnie, chociaż my możemy sobie tylko pogdybać. Może dobrym pomysłem byłoby udzielenie głosu w sprawie kanonu większemu gronu nauczycieli i uczniów, by mieć przekrój tego, co młodzi chętnie czytają, a w czym nauczyciele widzą potencjał do przekazania ważnych informacji, wartości i ciekawych lekcji związanych z tematem?
To razem z nimi dodajmy czas na ich omawianie. Inaczej dodanie jednych książek oznacza wyrzucenie innych albo omawianie we fragmentach, co i tak w wielu przypadkach ma już miejsce.
Jest wiele "świeżych" książek, które przekazują uniwersalne wartości, uczą radzenia sobie z problemami i rozwiązywania konfliktów, czy współpracy.
Zgadzam się, ale w takim razie omawiajmy je nie tylko na języku polskim, ale również, np. na zajęciach wychowawczych, biblioterapeutycznych, socjoterapeutycznych lub innych tego typu. Chyba że - jak wyżej - w magiczny sposób rozciągniemy czas i zwiększymy siatkę godzin.
Wybaczcie ton wypowiedzi, ale bądźmy po prostu realistami.
Zgadzam się, przecież lektury nie musiałyby być omawiane tylko na języku polskim. Historia, czy inne zajęcia, które wymieniłaś to też dobry na to czas. Wydaje mi się, że dodanie dodatkowych godzin do i tak długiego planu nie byłoby dobrym pomysłem, za to lepsze rozplanowanie już tak :)
No ale taką ,,Katarynkę'', ,,W pustyni i w puszczy'' czy ,,Kwiatki świętego Franciszka'' to by można było bez żalu z kanonu wyrzucić i zastąpić czymś bardziej zachęcającym dzieci do czytania.
Ha... No ale takie ,,Kwiatki...'' to powinno się przerabiać na religii czy etyce, tak samo jak teksty papieża i biblię zamiast omawiać je na języku polskim, bo potem wychodzą takie akcje, jak ta, którą miałam w gimnazjum, że dostałam jedynkę za nieodrobienie zadania domowego, które polegało na przygotowaniu życiorysu świętej o moim imieniu. A ja tego nie zrobiłam, bo raz, nie dostałam imienia po żadnej katolickiej czy prawosławnej świętej, a dwa, nie chodziłam na religię i nie chciałam pozwolić na to, żeby religia podstępem przyszła do mnie. (Bo co mają życiorysy świętych do pisania rozprawek, którego - o zgrozo - akurat się nie uczyliśmy, bo ,,nie było czasu''?) (Tak, miałam koszmarną polonistkę w gimnazjum.)
Dlatego właśnie ta dyskusja nie ma sensu. Bo wiele rzeczy trzeba byłoby zmienić (np. niektóre lektury przenieść na inne przedmioty, o czym wspominasz i o czym ja napisałam też wyżej, Franciszka równie dobrze można byłoby omawiać na filozofii), zanim można byłoby zmienić kanon lektur. A tak, to tylko sobie gdybamy, po co?
Też bym wyrzucił część z tych pozytywistycznych cegieł, nadto Nad Niemnem i Gombrowicza, ale z zupełnie innych powodów. Dodałbym "Ja Klaudiusz" Gravesa i Karierę Nikodema Dyzmy. O świętym Franciszku nie wspominając (w sensie niech wraca od Asyżu). I Wiedźmina bym dodał, opowiadania chociaż.
Twórczość Gombrowicza nie jest według mnie dla młodzieży w wieku szkolnym - oni się męczą, a sam autor przewraca się w grobie jak wańka - wstańka :D Niech Gombrowicza czytają ci co naprawdę chcą :P
Ja raczej bym niektórych lektur ZAKAZAŁA. Z obszernym uzasadnieniem, że szargają świętości (np. Gombro), są niemoralne, antyklerykalne, za inteligentne i tak dalej. I od razu by ich popularność wzrosła. ;P
@Airain ano właśnie! nie ma co zrażać dzieciaków do literatury wymagającej myślenia, czy jakiegoś oczytania, bo potem będą mieli awersję do książek jako takich - niech nauczą się chodzić, zanim zaczną biegać :D
A ja to bym w ogóle zrezygnował z kanonu lektur. Bo i tak z dzieciaków to może 5% to tak naprawdę obchodzi. Reszta czuje naturalny awers wobec rzeczy, które im się narzuca. Zamiast tego wprowadziłbym coś w rodzaju obowiązkowego klubu czytelniczego, gdzie młodzież sama wybiera sobie lektury, które musi przeczytać i przedyskutować. I niech to będzie taki Sapkowski właśnie, proszę bardzo. Ważne, że mają kontakt ze słowem pisanym i rozwijają zdolność własnej interpretacji i wypowiadania opinii. Nauczyciel by musiał to w mądry sposób moderować i niewykluczone, że tutaj byłby największy problem, bo umówmy się - dla wielu polonistów kanon lektur to przecież coroczne kopiuj / wklej i komfort utartych schematów.
W klasach 4-6 podstawówki miałam polonistkę, która zrobiła coś podobnego w ramach lektur dodatkowych. W każdym półroczu uczeń musiał przeczytać minimum trzy książki, które sam wybrał i w specjalnym zeszycie opowiedzieć coś o nich i wyrazić swoją opinię. Później na forum klasy każdy opowiadał coś o jednej z tych powieści, a inni mogli zadawać pytania i włączyć się do dyskusji, jeśli również przeczytali daną pozycję. Bardzo mi się to podobało, a uczniowie, którzy praktycznie nie czytali i szerokim łukiem omijali lektury szkolne często przedstawiali bardzo ciekawe książki. Widać było po tym, że nastolatkowie lubią czytać, ale to co ich interesuje i jeśli nie są do tego zmuszani, a szczegóły z przeczytanych powieści nie są wymagane.
Także @Fredkowski się zastanów z tym prezydentem, bo to "nie każdy się nadaje, czasami trzeba takie decyzje podejmować, że ty sobie nawet nie wyobrażasz, jakie to są decyzje" xD
Dlatego powtarzam - nie mając absolutnie zamiaru nikogo z Szanownych Dyskutantów urazić - że ta dyskusja nie ma sensu, bo zmiana kanonu lektur to ostatnia prosta, którą powinno poprzedzić szereg innych zmian.
