Okładkowe dzieła sztuki

Ciekawa

Dla porównania :)




Ta pierwsza wspaniała. Ta "dla porównania" kojarzy mi się z "Świat Dysku" czy jakoś tak to się nazywało



Da Capo miało chyba jakiś fetysz z tą kratką w tle, albo taniej na jednym wzroku było rąbać okładki :D



mema znalazłem:

Też się spotkałam z tymi kratkami, które kłują w oczy.

Czesi mają interesujące okładki




W tym przypadku akurat polska okładka (to akurat wyd. Afera, ale w Czeskich Klimatach dobra okładka też się często zdarza ;) podoba mi się nawet bardziej, niż - też b.dobra! - oryginalna czeska. W Czechach wiele okładek jest graficznie oszczędnych, kolorystycznie niekrzykliwych, często na świetnym papierze, bywa że z ciekawą fakturą, ale przede wszystkim są graficznie bardzo dopracowane.



Przeczytałam opis książki. Trafiła do koszyka! <3 Dzięki!

Interesując, ale w pierwszej chwili myślałam, że to książki japońskich pisarzy.

Środkowa z płomieniem mi się podoba, ale tych pozostałych nie mogę powiązać z tytułem... Kojarzą mi się raczej z dość powtarzalnymi motywami tatuaży, jakie modne panie dają robić sobie nad pupą, a panowie na łydkach...

Pierwszy mnie kojarzy się z bohaterką. Piękna ale potrafi żadlić skutecznie.

Lubię takie minimalistyczne okładki.

Niestety nie. Jest to autobiografia pisarza, który pisał wyłącznie po angielsku. Był jesnym z głownych twórców XX wiecznych pisarzy hinduskich piszących po angielsku. Dziwny człowiek, w jego autobiografii nie ma nawet zmianki, że Indie w międzyczasie stały się niepodległe.

Ciekawe co było tego powodem.

Nie czytałam żadnej jego książki. Chociaż akce umiejscawia w nieistniejącymm miasteczku w Indiach.W domu mówiło się po angielsku, wychowany w szkołach angielskich i chyba lepiej znał literaturę angielską niż hinduską. Jego wuj zajmował się literaturą indyjską, ale to go nie interesowało. Dopiero pod koniec życia, gdy wzrozło zainteresowanie eposami hinduskimi zaczął tłumaczyć. Wszystkie ksiązki wydawał w Anglii. Jego jedyne wspomnienie o II wojnie światowej to, że nie mógł wydawać książek w Anglii przez wojnę i musiał założyć własne wydawnictwo. Świadczy to chyba o tym jak inteligencja hinduska identyfikowała się z Anglią. Jego ojciec był dyrektorem różnych szkół angielskich w Indiach. Było to jakieś smutne.

Gdyby było tak z 10x mniejsze, może tak by nie raziło... Ale to kluczowy problem grafika komputerowego w kontakcie ze zleceniodawcą: proszę powiększyć LOGO! Syndrom wielkiego logo ma być może podobne znaczenie, co wielki, jadowicie żółty kabriolet czy skarpetki w rozporku...

Prostota jednak robi wrażenie.

W stylu Japońskim, delikatna.

Naprawdę piękna.

Okładka zdecydowanie ma klimat. Taka trochę tarantinowska.

Mam Joyland z tej serii - świetne są te okładki !



Znać, że facet projektuje, że tak powiem hehe...

A tak swoją drogą bardzo bym sobie życzył, żeby Stephen swoją książką poszedł trochę w stronę takiego Tarantino. Ciekawe, jak by mu to wyszło :)

No było by ciekawie, albo jakby Tarantino zekranizował Kinga :D

Czadersko by było. Ale Quentin woli Star Treka...

@Mackowy, kupiłeś nie to Joyland, co trzeba ;)




No właśnie też teraz w necie znalazłem 🤩

Z każdą kolejną edycją ubywa materiału okrywającego tę panią?

To jest inna pani :)

Tak, bardziej goła. :)

Grunt że nogi super! Panom się podobają :)

@ MaDom racja, kozaczki rzecz nabyta 😁

Jaki śliczny kicz... :)

Taak, nomen omen: wydawnictwo specjalizujące się w TWARDYCH przypadkach. ;P

Też lubię takie klimaty.

Ta. Chyba parę lat wstecz pomarańczowy był modny ;)

Wiesz, mogli też dać facjatę Toma Hanksa i pewnie lepiej by na tym wyszli ;)

Pewnie chcieli tak yntelygentnie, ale imię i nazwisko na pół okładki jest :D (a swoją drogą ponoć książka bardzo średnia)

Niewykluczone, że Tom sam nalegał, bo jako wydawca, to bym jednak naciskał na facjatę, hehe (ponoć całkiem do bani, a nie średnia. Sytuacja jak z Seanem Pennem. Widać mają jakieś kompleksy ci aktorzy...)

Tak a propos


Brak słów...

Bardzo artystyczna :D

Aż się chce rzucić wszystko i przeczytać, nie? :D

Co do pisania przez aktorów, to Hanks chyba za bardzo utożsamił się z postaciami, które gra i stąd, że niby taki mądry, z Pennem to samo, a aktor odtwarza to co mu napiszą w scenariuszu i co mu reżyser powie :D

"Aż chce się przeczytać" aż strach się bać :D

No właśnie chyba o to chodzi, że nie czują się wystarczająco samodzielni twórczo, bo na brak hajsu raczej narzekać nie mogą. To jeszcze zrozumieć mogę. Ale żeby Tarantino z kina na rzecz książki chciał rezygnować, to już jest poza moim zasięgiem :)

To nie jest wielka sztuka. To jest niezła sztuka. ;)

To jest niestety ...dupna sztuka

Dla mnie pomarańczowy jest raczej kolorem agresywnym.

PS. na okładce krasnal z 1982 roku - myślę, że "Major" powinien pozwać Banksy'ego o plagiat...podobieństwo jest uderzające!




A zupełnie na poważnie dodam okładki do Musila w serii: Kanon na koniec wieku.
Nie rzucają się w oczy, ale dodanie do nich kiedyś skandalicznych grafik Schielego, które powstawały w tym samym czasie, o którym jest powieść, jaka w dodatku traktuje o widocznych na tych obrazach napięciach, jest również znakomicie trafiona. Dopiero w trakcie czytania dochodzę do wniosku, że grafiki zostały wybrane świadomie: w t. I młody Ulrich zastanawia się nad sobą (tu autoportret Egona Schielego w pozycji myśliciela), w t.II ekspozycja potencjalnych kochanek bohatera (obraz kokietującej kobiety), t.III - obraz "Kochankowie" (jeszcze nie przeczytałem)...