Krzysztof Koziołek

Dziękuję wszystkim za miłą rozmowę i pozdrawiam mocno kryminalnie :)

Ostatnio to mi się pod tym względem mocno szczęści :) Czytałem świetną "Kołysankę dla mordercy" Mariusza Czubaja i równie dobre "Uwikłanie" Zygmunta Miłoszewskiego. Teraz z powodu ogromu pracy na czytanie mam dużo mniej czasu, ale staram się chociaż kilka - kilkanaście stron dziennie. Jestem w trakcie lektury "Głowy Minotaura" Marka Krajewskiego, a w kolejce czeka jego najnowsza powieść "Liczby Ch...

Zrobiła się już stała grupa fokusowa (jak to określam, nie do końca poprawnie metodologicznie, ale pal licho!): najbliższa rodzina oraz kilkoro przyjaciół. A primus inter pares z nich wszystkich to najczęściej jest Tato :) Jeśli ich opinie są entuzjastyczne, to znaczy, że książka jest na tyle dobra, że może iść do druku. Na samym początku, przy pierwszych powieściach, mocno wsłuchiwałem się w ich ...

Tak więc czekam na kolejne pytania :)

O jakim zamęczaniu mówimy? Z rozmowami z Czytelnikami mam tak samo, jak z pisaniem: to sama przyjemność :)

Co do słabszych odcinków, to mam nadzieję, że w moich powieściach było ich jak najmniej :) Fakt, jeśli się pisze na ostatnią chwilę (a w zabieganej codzienności tak się, niestety, zdarza), to może przyjść taki moment, że tekst się pompuje. Oby takich razy było niewiele...
Co do rady dla piszących... Cóż, ja jestem samoukiem i piszę intuicyjnie, tak więc nie do końca czuję się na siłach oceniać...

Na szczęście każda z nich działa się przynajmniej w innym mieście, dzięki czemu chociaż z tym miałem łatwiej ;) Ale przyznam, że to było nie lada wyzwanie, w jednym czasie wymyślać i pisać aż trzy historie z tym samym głównym bohaterem, tym bardziej, że wszystkie jakoś tam się łączyły i nieco przeplatały w czasie ze sobą i z moimi wcześniejszymi powieściami. Zdarzało się też, że niektórzy w nieco ...

Najpierw zamiast wstępu do odpowiedzi na dwa ostatnie pytania: przepraszam, że tak długo milczałem, ale musiałem zostać bohaterem w swoim domu i dokończyć mały remont ;) A teraz do rzeczy (kryminalnej zresztą): ten raz, kiedy nie wiedziałem, kto zabił, to "Trup w winnicy", powieść kryminalna w odcinkach, która była publikowana na przełomie 2010/2011 w zielonogórskim tygodniku "Czwartek". I bodaj d...

I tu Panią - mam nadzieję! - zaskoczę. Otóż w moim przypadku dość rzadko jest tak, że zaczynam myśleć nad książką od pierwszej sceny. W przypadku debiutanckiej "Drogi bez powrotu" jako pierwsza do głowy przyszła mi (to chyba najtrafniejsze określenie, czasami też nazywam to: pomyślało mi się) scena morderstwa pewnej dziewczyny w pewnej kamienicy przy ulicy Szkolnej w Nowej Soli. Jak się później ok...

I jeszcze słowo do ostatniego pytania: musi przyjść taki moment, kiedy człowiek mówi dość poprawkom i przestaje poprawiać sześć razy poprawione. Inaczej można by: 1. zwariować, 2. nigdy nie ukończyć powieści ;)

Chciałbym :) Znaczy, chciałbym, żeby był idealny, a z tym poprawianiem to już inna sprawa. Oczywiście staram się ze wszystkich sił i ściśle współpracuję z redaktorem tekstu, ale i tak zawsze coś tam umknie uwadze. Dla przykładu: najnowszą powieść "Premier musi zginąć" w ciągu dwóch miesięcy przed wydrukowaniem musiałem przeczytać 8 razy. Słownie: osiem! I już nie chcę ani jednego!!! Za to, jeśli c...

Jeszcze rok temu przy odpowiedzi na tak postawione pytanie się mocno krygowałem :) Ale potem, podczas Międzynarodowego Festiwalu Kryminału 2010 we Wrocławiu, miałem okazję słuchać rozmowy z norweskim pisarzem kryminałów skandynawskich Jo Nesbo. Ten stwierdził, że gdy zaczynał przygodę z pisaniem, główny bohater powieści miał dużo cech jego samego. Im więcej pisał, tym zawartość autora w bohaterze ...

Odpowiedź będzie równie banalna :) Najczęściej najlepsze scenariusze pisze samo życie. Prawie 8 lat przepracowałem jako dziennikarz prasowy i miałem do czynienia z najprzeróżniejszymi sytuacjami i zdarzeniami. Nie zawsze - z różnych powodów - mogłem wykorzystywać to do publikacji w gazecie, ale do powieści, po pewnym zakamuflowaniu (żeby nie stanąć na sali sądowej za pomówienie, co w naszym kraju ...