A Court of Silver Flames

Nie wiem, czy jestem zadowolona z tej książki, czy jest zupełnie inaczej.

Jestem wielką fanką Sarah Maas i kiedy skończyłam Dwór Szronu I Blasku Gwiazd czułam niedosyt. Byłam tak głodna następnej części, że ubolewałam z jej braku. Kiedy zaczęłam czytać wiedziałam, że ta ksiażka będzie o Kasjanie i Neście jednak kiedy zaczęłam... Powiem wprost: Brakowało mi Feyry. To zawsze z jej punktu widzenia były przedstawiane, a tu nagle zmiana i pojawia się Nesta w roli głównej. To było dziwe patrzeć na wydarzenia z jej punktu widzenia. Nie tylko te, które były teraz, ale i wcześniej. Jak spotkanie z Kotłem, czy wojna. Nagle Feyra nie wydawała mi się taka niewinna, a Rhys czuły. Wsyztsko było inaczej.

Co do Kasjana... Jego postawa i zachowanie są dość dziwne. Moje nastawienie do niego nie zmieniło się od Dworu Mgieł i Furii.

Tak jak zachwanie Nesty wogule mnie nie wkurzało, tak zachowanie Elainy bardzo. Udaje niewinną, ale to po części jej winą jest zachwanie Nesty. To, co jej zrobiła, jest niewybaczalne. Sama jej osobowość jest trochę przerażająca. To wygląda trochę tak, jakby miała rozdwojenie jaźni, czy coś w tym stylu.

Fabuła była ciekawa, ale nie za bardzo rozwinięta. Akcja, która bardzo wciąga czytelnika rozpoczyna się dopiero w ¾ książki, czyli w wersji papierowej w drugiej części. Tam są takie emocje, że ciężko było mi powstrzymać drżenie rąk, co żadko się zdarza. Emocje w tym miejscu są gwarantowane w 100%

Jednak sam koniec - dwa...

Książka bardzo mnie wciągnęła, chociaż nie tak, jak poprzednie części. Nadal mamy akcję, mamy elementy romansu, ale jakoś to tak się rozwleka i blednie w porównaniu z tym, co zaszło między Feyre'ą i Rhysem (Tak to było po polsku? Czytałam po angielsku). Może to ze względu na trochę inny charakter Nesty i Cassiana.
Swoją drogą polecam czytać w oryginale, jeśli możecie, bo mimo że Marcin Mortka na pewno dobrze sobie radzi z tłumaczeniem, to jednak Cassian, to Cassian, a nie jakiś tam Kasjan. Aż boję zastanawiać się, co jeszcze zostało dziwnie przetłumaczone...
Sięgając po ACOSF, jak i pozostałe części z serii, należy też pamiętać, że TO NIE JEST KSIĄŻKA DLA DZIECI/NASTOLATEK. Sceny erotyczne są dokładnie opisane, mimo użycia eufemizmów, które dla dorosłego mogą się wydać chwilami zabawne (chociażby takie ang. apex of her thighs). Chociaż SJM w tej książce wreszcie trochę ograniczyła używanie eufemizmów, na całe szczęście.

Ta część była zupełnie o niczym. Nic się w nim ciekawego nie działo. Ta część to typowy erotyk.

Najnowsza część Dworów nie skupia się aż tak bardzo na fabule. Wiadomo, jest akcja, jakieś problemy do rozwiązania, wrogowie, ale tutaj główną rolę gra psychologia bohaterów. Czytając książkę po raz kolejny, wciąż świetnie się bawiłam.
Bardzo podoba mi się, że Sarah J. Maas pokazuje jak wiele znaczy przyjaźń. Gwyn i Emerie, czyli nowe "psiapsi" Nesty sprawiają, że dzięki ich trosce i uczuciom oraz wsparciu, kobieta zmienia swoje nastawienie. Feyra stworzyła sobie nową rodzinę, która niekoniecznie odpowiadała Neście. Wcale nie musiała. Znalazła sobie własną.
Niektórzy podejmują w tej części głupie, niedorzeczne lub po prostu niewłaściwe decyzje. Czasem mnie to irytowało, jednak każdą z nich rozumiem i... Im bardziej "rzeczywisty" jest bohater, tym bardziej go kocham. Fakt, że nawet Rhysand popełnia błędy zawsze do mnie przemawiał. Mogę podejście się nie zmieniło.
Trochę denerwował mnie fakt, że tłumaczenie w dwóch "połówkach" się różniło, od siebie oraz od poprzednich części. Trzeba jednak wziąć pod uwagę to, iż ja mam wersję recenzencką, która nie jest ostateczna i te rzeczy mogły zostać poprawione.
Ogólnie bardzo polecam tę książkę. Mimo paru wad, które każda książka posiada, a też nie wszystkim przeszkadzają, jest niesamowita. Wzbudza mnóstwo emocji, można znaleźć tu przepiękne cytaty i przede wszystkim dowiedzieć się więcej o Prythianie.
Za książkę dziękuję wydawnictwu❤️

Świetna kolejna część serii. Już się nie mogę doczekać, kiedy pojawi się w Polsce.

Czekam również na kolejne tomy z tego cyklu, bo wygląda na to, że ten tom nie zakończy jeszcze naszych przygód z Feyrą, Rhysem, Nestą, Cassianem, Azrielem, Mor, Amren i Elainą oraz pozostałymi bohaterami.

O ile postać Nesty i jej zachowanie irytowało mnie od samego początku, jej brak odczuwania głębszych emocji, zimno, zrzucanie winy na wszystko wokół, to w tym tomie, który głównie jest skupiony właśnie na jej postaci oraz Cassiana i ich relacjach, możemy się bliżej zapoznać z przyczynami takiej właśnie postawy Nes.

Walka ze sobą, ze swoimi słabościami, umiejętność znalezienia w sobie siły, wytrwałości i odwagi, by podjąć ryzyko, by żyć i czuć, by przestać ranić wszystkich dookoła - to będzie trudny rok dla Nesty Archeron. Zresztą nie tylko dla niej, a końcówka trzyma w napięciu.

Polecam.