Dom nieba i oddechu. Część 1

Przyznaję, że to znakomita kontynuacja, chociaż jednocześnie spora część książki była moim zdaniem zbyt monotonna. Autorka ma jak niemal każdy pisarz swoich zwolenników jak również i przeciwników.

Moja relacja z Maas trochę się "zbiesiła" po ostatniej odsłonie tomów cyklu "Dworów cierni i róż", kiedy to zamiast powieści stricte fantastycznej dostałam soft- porno. Znając już te zamiłowanie autorki do takich scen obawiałam się, że będzie tutaj identyczna powtórka z rozgrywki. I mniej więcej poprzez ponad połowę książki było nawet całkiem ok, no ale nie cieszyłam się długo, bo za "chwilę" musiałam czytać, jak to Bryce dogadza Huntowi w wersji już nawet nie soft- porno tylko hard. Widać, że erotyzm (oby tylko!) Maas już na stałe wpisała do swojego repertuaru i jak już musi, to niech pisze ale bez przesady. Nie lubię takiego przeładowania fabuły wątkami erotycznymi w powieściach, które prawią o czym innym. Co za dużo, to też niezdrowo.

Pierwszy tom pozostawił mnie z lekkim zawodem i nie mam tutaj absolutnie na myśli tej wszędobylskiej erotyki. Znając możliwości Maas z wcześniejszych serii wiem, że autorka posługując się tylko sobie wiadomymi sposobami i charakterystycznymi środkami stylistycznymi ma w sobie rzadką umiejętność budowania urzekającego klimatu w swoich powieściach i spodziewałam się go "ujrzeć" również w Księżycowym Mieście. Niestety, ta seria w ogóle nie umywa się pod tym względem choćby do cyklu "Dworów..." (3 pierwsze tomy), po których zbierałam się i to dość długo po dotkliwym kacu książkowym.

Póki co, nie do końca jestem zadowolona z pierwszego tomu tak jak tego oczekiwałam i mam nadzieję, że kolejna część dostarczy mi o wiele silnie...

“Dom nieba i oddechu” to kontynuacja serii “Księżycowe Miasto”, która dwa lata temu podbijała rynek wydawniczy. Wszyscy o tym mówili, wszyscy czytali. I ja również nie byłam wyjątkiem, więc gdy ukazał się drugi tom, od razu chwyciłam go w łapki. Tak jak poprzednim razem ze względu na naprawdę potężną objętość, powieść została podzielona na dwie księgi. Pierwsza z nich to wstęp do opowieści, więc najważniejsze dopiero przed nami, lecz już teraz możemy dowiedzieć się, co nas może czekać. Początek rozwija się spokojnie, lecz im dalej tym więcej się dzieje, a bohaterowie muszą się zmierzyć z kolejnymi przeszkodami. Powieść czyta się bardzo dobrze, akcja wciąga. Czekam na resztę. :)

Czekałam z niecierpliwością na ciąg dalszy losów Bryce i Hunta.

Ta część wciągnęła mnie równie mocno, jak dwa pierwsze tomy..

Cóż mogę powiedzieć - uwielbiam tą serię.

Uwielbiam Bryce za cięty język, nieugiętą wolę, upór. Za to, że potrafi się postawić się największym alfa dupkom w Lunathionie.

Asteri dali Bryce i Huntowi ultimatum. Mają się nie wychylać, albo ich bliskim stanie się krzywda.

I choć oboje bardzo się starają, to jednak kłopoty same się o nich upominają.

Najwyraźniej spokojne życie nie jest dla nich.

Nawet książęta Hel nie dają im spokoju i dążą dla konfrontacji.

Cóż, nie zostaje im nic innego, jak wejść w to wszystko z przytupem i znaleźć najważniejszego przeciwnika.

Ponieważ w tym wszystkim, chodzi o prawdę, o wolność.

Trzeba stanąć po jednej ze stron, gdy twój świat, który znasz jest bliski eksplozji.

Jedyny minus dla mnie, to tłumaczenie i korekta. Jest sporo błędów, których korekta niestety nie wyłapała - a szkoda. Tu wydawnictwo mogło się bardziej postarać. I niestety, ale jak czytam np.

"Osiągnęliśmy pożądaną głębokość - oznajmiła kapitanka i kamera przestała się obracać.." to po prostu mnie to osłabia.

Kapitanka, czy komandorka - nie, nie i jeszcze raz nie dla takiego tłumaczenia.

Jednak sama powieść jest jak najbardziej godna polecenia.

Bardzo długo czekałam na tą książkę i czytając anglojęzyczne recenzje myślałam, że to będzie naprawdę bomba! Jednak trochę się rozczarowałam...

W tym tomie dochodzą nowe postacie oraz ich przedstawienie danych wydarzeń. To mi się podobało, bo główny wątek, czyli walka z władzami - tak to sobie nazwę - możemy poznać z różnych stron i perspektyw.

Sam pomysł na fabułę jest świetny i bardzo niecierpliwie upłyną następne tygodnie, kiedy będę czekać na drugą część, ale u Maas powtarza się czasem schemat: długie wprowadzenie na początku, akcja w drugiej części historii, tak więc mam wrażenie, że rozłożenie tomów jest temu winne.

Brakowało mi też więcej relacji Bryce-Hunt, ale nadal było pełno śmiechu podczas czytania oraz rozwijające się relacje innych bohaterów, co było zdecydowanie plusem.

Moim zdaniem książka z żółtym serduszkiem, jednak mam nadzieję, że to idealne wprowadzenie do drugiej połowy tej książki. Czytajcie, bo mam wrażenie, że drugi tom będzie dużo lepszy😍

Bardzo dobra kontynuacja pierwszego tomu. W pierwszej części autorka wprowadza nas do nowego wątku, ale im bliżej końca, tym wydarzenia coraz bardziej nabierały tempa. Nie jest to może arcydzieło, ale do poczytania i oderwania się od rzeczywistości, jak najbardziej się nadaje.