Dwór Srebrnych Płomieni. Część 2

Opinia dotyczy obydwóch części serii.

Długo czekałam na kontynuację mojej ulubionej serii fantasy więc miałam tutaj mocne oczekiwania. Trochę się jednak zawiodłam i już tłumaczę dlaczego.

Pierwsze co mnie zraziło, to szata graficzna oby wydań. Wychodzę z założenia, że grafika wydań poszczególnych tomów serii powinna być do siebie zbliżona, a w przypadku tego cyklu z tym jest różnie - pierwsze trzy tomy inna szata, ostatnie dwa też inne. Jakby tak zestawić całość cyklu obok siebie, to na pierwszy rzut oka trudno byłoby się domyśleć, że jest to całość. Druga sprawa.... Seria "Dworów....." była moim "number one" na liście faworytów. Po przeczytaniu ostatnich dwóch tomów, spadła o trzy punkty w dół. Ponad połowę fabuły to jakieś erotic fantasy (porn fantasy też by tu pasowało) i po dłuższym czasie miałam już naprawdę dosyć czytania o seksualnych rewelacjach Nesty i Kasjana, które przyprawiały mnie o niesmak wulgarnym opisem scen. Zdecydowanie nie jest to książka dla "młodszej" młodzieży, i naprawdę nie będzie tutaj przesady jeśli dodam, że na okładce powinien być znaczek +18. Trzecia sprawa.... Nie mam pojęcia skąd ta rażąca ilość błędów - albo autorka coś spsociła albo tłumaczenie kuleje - szczególnie w drugiej części, którą czytało się zdecydowanie gorzej.

Podsumowując... ta część ma zdecydowanie więcej wad niż zalet, i trochę mi nie w smak, że muszę dać ocenę niższą od zamierzonej. Nie znajdzie się też na półce "ulubione". Lubię - to bardzo- sty...

Od ubiegłego roku z niecierpliwością czekałam na pojawienie się czwartego tomu „Dworów”, mimo iż wcześniej sądziłam, że to tom 3,5 zamknie całą serię. I jakież było moje rozczarowanie po przeczytaniu części 4.1 i 4.2. Po połowie już chciałam odłożyć książkę na półkę „dokończę ale nie wiem kiedy”. Jednak się przełamałam. Czy słusznie. Na pewno nie będę już sobie nią zawracała głowy. Maas mnie tym razem rozczarowała. W zasadzie oprócz ćwiczeń (różnorakich) Nesty z Kasjanem dzieje się niewiele. Pod koniec akcja nieco przyspiesza. Jednak książka nie jest zbyt emocjonująca i sądzę, że osoby, które mają dylemat czytać czy też nie mogą sobie opuścić tą część lub przeczytać ostatnie 300 stron co i tak będzie dużym wysiłkiem. Wydaje mi się, że autorka nie miała pomysłu na fabułę a wydawca „cisnął” i tak to się potoczyło. Muszę ostrzec, że książka przeznaczona jest raczej dla dorosłych niż młodzieży. Ocena 4/10 głównie z sentymentu do autorki a nie za treść.

No i mam upragnioną kontynuację tomu pierwszego:-) Ale cóż to się tu działo! Ileż przyjemności i swobody cielesnej nawiedziło tutaj początek książki. Zadziwiające było również to, że w jednej chwili potrafili być zajęci tylko i wyłącznie sobą, a w drugiej mieli misję do wypełnienia podczas której ich stosunki były nieco chłodniejsze. Niby wiadomo, że muszą razem stanąć do walki, bo królowe nie mają zamiaru odpuścić, jednak nie jest to takie proste. Tutaj aby walczyć, trzeba sobie bezgranicznie ufać. Trzeba być pewnym swojego partnera i tego, że w potrzebie nas nie zawiedzie. Niestety dumę i uprzedzenia muszą schować do kieszeni, by nie zaprzątały im głowy sprawy prywatne. Demony znajdą się bowiem nie tylko wewnątrz nich, ale i na zewnątrz. Tutaj każda nawet najmniejsza nieuwaga może być opłakana w skutkach. Królowe są naprawdę podłe, bo wykorzystają to, co ich łączy, by zamienić na to, co ich dzieli. W pewnym momencie zrobi się bardzo groźnie. Kasjan będąc pod wpływem królowej zacznie krzywdzić Nestrę. Tylko jedna rzecz w tej chwili będzie jedynie w stanie zapobiec nieszczęściu. Tylko czy uda się ją odnaleźć?
Oj ubolewam bardzo, że ten tom jest trzy razy krótszy od pierwszego. Nie wiem jednak, czy nie jest bardziej intensywniejszy, gdyż ma mniej opisów pobocznych, a bardziej skupiony jest na szybkiej akcji. Praktycznie przechodzimy z jednej szybkiej sceny do drugiej, a z niej do kolejnej i tak do samego końca. W skrócie można powiedzieć, że znajdziemy tu romans, walk...

Ta część była bardzo dobra, szkoda, że poprzednia była taka nijaka. W tej sporo się dzieje, jest też romans, ale jest też w końcu walka.

Po dość niezadawalającej pierwszej części przyszedł czas na drugą lepszą. Tą część czytałam z większą ciekawością i z jeszcze większym napięciem byłam ciekawa zakończenia. Zakończenie samo w sobie mi się spodobało, lecz mam wrażenie jakby to się za szybko stało, jakby akcja goniła akcję. Oczywiście, podobne zakończenie do wcześniejszych dworów - (spoiler) Nesta jest gotowa do poświęceń i staje się milutka (tak wolę jak ma zadziorny charakterek). Trochę było smutno, a póżniej już uroczo i wesoło. W tej części mam wrażenie, że było więcej magi, intryg, tajemnic i akcji. Fajnie było się patrzeć na przemianę głównej bohaterki, Gwyn czy Emeri. Bardzo polubiłam tą trójkę przyjaciółek, które stawiały czoła swoim lękom. Autorka pokazała, że warto stawiać czoła swoim lękom. Dzięki temu tomowi bardziej polubiłam Nestę. Poznałam jej myśli, motywacje, lęki, złości, dzięki czemu łatwiej zrozumiałam przez co przechodzi. Kreacja drugoplanowych bohaterów już mnie mi się spodobała. A więc, gdybym nie było napisane, że to Feyra i Rhys, to szczere ciężko byłoby mi rozpoznać. Feyra straciła swój charakterek. Azriel za to stał się jakby w tej części mniej straszny. Jakby go cienie opuściły. Pojawia się Dom, w którym chętnie bym zamieszkała oraz pogawędziła z nim. Wątek romantyczny w tej części, bardziej mi się spodobał. Wydawał mi się bardziej naturalny. Plusem jest mapka na samym początku, po której śledziłam losy Nesty i Kasjana. Książkę jak na jej objętość dość długo czytałam, choć to zap...

Kasjan; on od zawsze był moją ulubioną męską postacią. Jego cięty język, wulgarny humor, wysoka samoocena - no po prostu uwielbiam go. Jestem zachwycona tym, jak mówił o Neście, jak potrafił ją rozgryźć i walczył o nią do samego końca. Był świadomy wszystkich jej zalet i wad, a mimo to nie uciekł od niej. Fragment, gdy powiedział, że już przy pierwszym spotkaniu z Nestą, gdy była jeszcze człowiekiem, był gotowy paść przed nią na kolana - kocham go absolutnie i nigdy o nim nie zapomnę.

Nesta; od pierwszego tomu wiedziałam, że ta postać ma potencjał i nie pomyliłam się. Owszem, była momentami irytująca i jestem pewna, że w prawdziwym życiu odwróciłabym się od takiej osoby, ale Nesta jest tak ciekawą postacią, że aż brak słów by to opisać. Każda jej zgryźliwość, chłód i wredota miały swoją przyczynę. Ona nie stała się czarnym charakterem dlatego, że chciała, tylko dlatego, że życie ją do tego zmusiło. Odtrącanie od siebie ludzi, wegetacja, ignorowanie własnych talentów i możliwości - to typowa zagrywka osoby, która źle czuje się sama ze sobą i nie chce, by inni się o nią martwili, bo twierdzi, że nie zasługuje na to. Jednocześnie odczuwa więcej emocji, niż ktokolwiek inny.
Byłam zafascynowana tym, co czuła do Kasjana. Zakochała się w nim od pierwszego wrażenia, a jednak wiedziała, że ze swoim okropnym charakterem nie zasługuje na niego. I może z początku tak było, ale później, gdy zaczęła nad sobą pracować, udowodniła, że jest idealną partnerką dla niego.

...

Ta część była dużo lepsza od pierwszej. Przede wszystkim historia skupiła się tylko na tym, co najważniejsze (choć akurat początek tego nie zapowiadał). Sceny zbliżeń pomiędzy Nestą i Kasjanem zostały ograniczone do minimum i już nie przyćmiewały tego, co najważniejsze. Wreszcie mogliśmy się w pełni skupić na ryzyku potencjalnej wojny, na zmaganiach Nesty z samą sobą, na zdobytych przyjaźniach, sile, a ukoronowaniem wszystkiego był wątek Feyry i Rhysa, który zainteresował mnie najmocniej.
Nie wszystkie rozwiązania autorki mi się spodobały, ale jestem bardzo ciekawa, jak to dalej będzie się rozwijać.

Lepsza niż 1 część... ale nie wybaczę tego jak Maas zepsuła mi Rhysanda.