Ajgospotamoj 405 p.n.e.

"Też jak co dzień za Ateńczykami popłynęło kilka szybkich trier lacedemońskich. Tym razem jednak, gdy znalazły się mniej więcej w środku cieśniny, dały umówiony sygnał – ich załogi uniosły w górę spiżowe tarcze. Na to właśnie oczekiwał Lizander. Sygnał oznaczał, że okręty ateńskie są opuszczone przez załogi i nadszedł odpowiedni moment na przeprowadzenie szybkiego ataku. Flota lacedemońska, która przez cały czas utrzymywała pełne pogotowie bojowe, nagle wypłynęła z portu i szybko przebyła cieśninę, dzielącą ją od wroga. Według relacji Diodora, flota Lacedemończyków uderzyła najpierw na eskadrę stratega Filoklesa, który z 30 okrętami wypłynął w morze, prawdopodobnie do Sestos po żywność. Jednostki ateńskie zostały rozbite. Potem Lizander uderzył na opuszczoną przez załogi, niemal bezbronną flotę ateńską, stojącą przy brzegu."

Niniejsza książka traktuje o ostatniej fazie wojny peloponeskiej, kiedy to o losach wojny zadecydowały starcia między flotami Aten i Sparty toczone na Morzu Egejskim od jesieni 411 do 404 roku p.n.e. Mniej więcej obejmuje więc okres, który opisał Ksenofont w swojej „Hellenice” (w księdze I i II). Publikacja zawiera opisy działań militarnych, prowadzonych na lądzie i morzu, w tym największych bitew stoczonych przez jedne z najlepszych okrętów antyku, jakimi były greckie triery: koło Przylądka Kynossema, pod Abydos, Kyzikos, Notion, koło Wysp Arginuskich i wreszcie u ujścia Ajgospotamoj.

Rysunki kolorowe pełnostronicowe: 6 - Dariusz Wielec
1. wojownik ateńskiej piechoty morskiej
2. oficer spartański
3. wojownicy traccy
4. efeb oraz hoplita ateński
5. wojownik spartański
6. wojownik trackiej arystokracji plemiennej

Mapki kolorowe: 20
Schematy kolorowe: 2