All Of Your Flaws. Przypomnij mi naszą przeszłość

Książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia, jak pierwszy tom. Zacznę od tego, co moim zdaniem, nie wyszło.
Rodzice Josephine nadal są płaskimi postaciami. Niewiele o nich wiemy i mają właściwie same negatywne cechy.
Bardzo irytowało mnie to, że Josie chciała być z Carterem, pomimo tego, jak strasznie ją traktował. Zastanawiałam się, czy to naprawdę był dla niej jedyny sposób na pozostanie w Bostonie? Czy absolwentka Harvardu nie mogła po prostu znaleźć sobie pracy? Rodzice siłą zaciągnęli by ją do domu?
W pewnym momencie miałam też wrażenie, że Josie i Chase zbyt często się kłócą i zaczyna się to robić męczące. Na szczęście niedługo później ich relacje znacznie się poprawiły.
Dodatkowo, rozwiązanie największego problemu Josephine to było takie trochę deus ex machina, a epilog i dodatkowy rozdział były zdecydowanie zbyt ckliwe jak na mój gust.
Jednak mimo wszystko, powieść ma też dobre strony. Było sporo fragmentów, które bardzo mi się podobały, były zabawne, porywające. Wiele razy ciężko było mi odłożyć książkę po skończeniu rozdziału. Główni bohaterowie nadal wzbudzali sympatię, zwłaszcza Archer. Plusem jest też poruszenie tematu przemocy wobec kobiet. Myślę, że przeczytam ciąg dalszy.

„Pokochała gwiazdy na długo przed tym, jak pokochała jego, i czuł się źle z tym, że jej to odebrał.”

Josephine nigdy nie miała już wrócić do rodzinnego miasta. Jej plany się jednak zmieniły i tak oto ponownie ląduje w domu, w którym się wychowywała. W domu zastaje swojego brata z jego rodziną. Mężczyzna próbuje walczyć o swoją relację z siostrą, ale czy ona mu na to pozwoli? Kobieta wie, że powrót do Moreton może oznaczać przypadkowe spotkania z osobami, a których chciała zapomnieć po wyjeździe do Bostonu. Gdy spotyka Chase’a wszystko do niej wraca, ale jest jeden problem. Jose ma narzeczonego.

Od razu po przeczytaniu pierwszego tomu sięgnęłam po drugi. Nie wiem, który z nich okazał się ciekawszy. Chyba drugi tom utrzymywał poziom pierwszego. Miałam pewne nadzieje co do tej części. Poznajemy już dorosłe postacie naszych bohaterów, które niestety, ale wciąż zachowują się w wielu sytuacjach jak nastolatki.

Josephine nie zmieniła się nic, a nic. Pozwoliła się zamknąć w klatce stworzonej przez narzeczonego, chociaż dopiero co wydostała się ze „szponów” swoich rodziców. Zawiodła mnie jej decyzja. Bardzo spodobała mi się jednak przemiana Archera. Tylko on najbardziej zbliżył się do tej dorosłości czego się kompletnie po nim nie spodziewałam. Wielki smutek wywołała u mnie sytuacja z Florence. W pewnym momencie miałam łzy w oczach.

Nie rozumiem jednak dodatkowych rozdziałów. Czemu nie zostały umieszczone jako zwykłe? Końcówka książki, przed po...

Kiedy pierwsza część rozdarła moje serce na kawałki, tak druga część posklejała to serce kolorowymi plasterkami z bajkową grafiką 🥰

Jestem pod wrażeniem tego, jak autorka potrafi manewrować między cukierkowym szczęściem bohaterów, a pograniczem tragedii. Oczywiście trochę wyolbrzymiam i pokusiłam się o przejście ze skrajności w skrajność, ale nie wiem w jakich słowach ująć ten zabieg literacki. Autorka świetnie wyważyła historię bohaterów tak, że zagłębiając się w tę historię nie miałam ani przez chwilę wrażenia, że czytam lekki romans który z pewnością zakończy się happy endem, a z drugiej strony potrafiłam się wczuć w problemy i rozterki bohaterów z jakimi się mierzą, ale nie miałam również poczucia, że czytam dramat.

Historia opisana w tej serii jest w mojej ocenie bardzo życiowa. Bohaterowie mierzą się z realnymi problemami, a ich życie nie jest wyidealizowane i autorka pokazuje dobitnie, że każda - nawet najszczęśliwsza osoba w pewnym momencie swojego życia musi zmierzyć się z różnego rodzaju przeciwnościami losu.

Cieszę się, że Josephine i Chase odnaleźli swoje szczęście i kibicuję im całym sercem ❤️ Przede mną ostatnia część serii i z jednej strony cieszę się, że poznam dalsze losy tych wspaniałych ludzi, ale z drugiej strony jest mi smutno, że kiedy przeczytam ostatnią stronę to naprawdę będzie koniec...

Kontynuacja historii Josephine i Chase'a już nie zachwyca tak jak pierwsza część. Jossie irytuje przez większą część czasu swoim cofnięciem się w czasie. To co wypracowała, to co uzyskała, to jak się zmieniła w pierwszym tomie - tu znika. Przynajmniej do 3/4 powieści. Znów obserwujemy tą samą zahukaną dziewczynę, która uwikłała się (na własną zresztą prośbę) w trudny do zniesienia układ. Głupota wielka. I tym razem pomaga Archer i po niedługim czasie i Chase. Zabrakło mi tu Ethana i Val . Tym razem nie byli zbyt obecni w powieści, a szkoda. Miłą odmianą był William. Natomiast końcówka jest doskonałym zakończeniem, cukierkowatym wręcz i choć sięgnęłam po 3 część to już widzę w niej pewne niedociągnięcia.

Ciężko znaleźć słowa, aby oddać to, jakie emocje ta książka we mnie wzbudziła. Jest to piękna opowieść, przepełniona bólem i nadzieją. To historia o straconych szansach, sile przyjaźni, miłości która przetrwa nawet te najtrudniejsze próby. Jak bardzo wspaniała jest ta historia? Wydaję mi się, że po mimo ryzyka załamania psychicznego, powinniście się przekonać na własnej skórze.