Flaw(less). Opowiedz mi naszą historię

"Flaw(less) Opowiedz mi naszą historię"
Tak naprawdę trudno znaleźć słowa do opisania tej książki. Jest (nie)idealna jakby sam tytuł wytyczał drogę jaką musiałam przejść, by docenić co trzymam w rękach. To co na początku mnie irytowało, wszelkie błędy redakcyjne, styl narracji... Wszystko okazało się nieistotne.
Ładunek emocjonalny, który niesie ze sobą historia Josie i Chase'a, jest przytłaczający. Dwoje młodych ludzi, na pierwszy rzut oka całkowicie różnych, łączy jedno - bezgraniczna samotność. I to ona w pewien sposób ich definiuje. Historia opowiedziana przez @martalabecka_autorka pokazuje, że nie ma jednej przyczyny dla emocjonalnej pustki. Josie mierzy się z brakiem jakiegokolwiek zainteresowania ze strony bogatych, wiecznie zapracowanych rodziców. Chłód bijący od jej matki jest wręcz paraliżujący. Ta obojętność, połączona z wygórowanymi oczekiwaniami, sprawia, że dziewczyna całkowicie rezygnuje z życia, przyjaźni. Wie, że po zakończeniu szkoły wyjedzie na inny kontynent, więc chroni się w jedyny słuszny, w jej mniemaniu, sposób - nie dopuszcza do siebie nikogo, by za kilka miesięcy nie cierpieć i nie mieć powodu do powrotu. Natomiast na Chase'a wszyscy patrzą przez pryzmat matki narkomanki. On sam uważa, że przez to nie zasługuje na nic dobrego, nie potrafi dostrzec dobra, które ma w sercu.
Ta książka pokazuje jak wielką moc mają słowa. Jedno wciąż słyszy, że jest niewystarczające, drugie, że jego pojawienie się na świecie zmarnowało matce życie. To p...

Nie spodziewałam się wiele po tej książce, ale okazała się bardzo pozytywnym zaskoczeniem. Początek relacji Josephine z Chasem wydawał mi się stereotypowy: na początku się nie cierpią, potem zaczynają się coraz bardziej lubić. Uważam również, że niektóre elementy były zbyt uproszczone, np. postać matki Josephine, czy sytuacja rodzinna Valerie. Jednak po jakimś czasie stwierdziłam, że plusów jest znacznie więcej i wady, które wymieniłam wcześniej nie miały dla mnie żadnego znaczenia. Według mnie, styl był bardzo dobry (chociaż wyłapałam kilka błędów), świetnie mi się to czytało. Bardzo podobały mi się niektóre zdania, np. "Josephine Sinclair była szklaną szybą pełną pęknięć, którą ktoś ustawił pod odpowiednim kątem, by rysy nie były widoczne" i opisy miejsc, które odwiedzali bohaterowie. Myślę, że plusem jest też przyjaźń Josie z Archerem, bo jest to dość nietypowy wątek.
Niestety ostatnie 70 stron trochę mnie rozczarowało, były dla mnie zbyt przesłodzone.
Jest to powieść o tym, że pozory mylą, o tym, żeby korzystać z tego, co się dostaje od losu i o problemach młodych ludzi. Polecam i czekam na ciąg dalszy.

Nie tego się spodziewałam. Po jednorazowej (póki co) przygodzie z wattpadowym tytułem od beYA sądziłam, że i tym razem dostaniemy młodzieżówkę, którą nazwę głupiutką, ale przy której cały stres nagle zniknie. Założenie to jednak było naiwnie i najmocniej przepraszam wydawnictwo za wysunięcie tak brzydkich wniosków. "Flaw(less). Opowiedz mi naszą historię" bowiem zabawiło się moimi emocjami w przepiękny sposób i wraz z końcem lektury odnalazłam profil autorki, by szukać śladów zapowiedzi wydania kolejnego tomu (bo owszem! jest kontynuacja, choć jej lektura nie jest konieczna). Cała historia opiera się na lęku przed bliskością, trudnych relacjach z rodzicami i pięknych przyjaźniach. W centrum wydarzeń jest Josephie (której rodzice mają dla niej okrutnie wysokie wymagania, za których spełnianie nie czeka jej żadna nagroda) oraz Chase (potrzeskana dusza, która utknęła w świecie, gdzie matka obwinia go za własne niepowodzenia i gdzie każdego dnia musi walczyć z przyczepionymi mu łatkami). Ich rodziny wypaliły na nich piętno, a przeszłość pełna jest cierpienia. Jakby tego było mało - zdaje się nie czekać na nich żadne piękne zakończenie i żadne z nich nawet na nie nie czeka. Początkowa niechęć zostaje jednak zastąpiona fascynacją, a nic tak jak ona nie mąci życia.

Polubiłam bohaterów i z ochotą śledziłam ich losy - powoli postępującą relację, odkrywanie kolejnych sekretów czy odnajdywanie siebie. Powieść pełna była małych mankamentów, ale po pierwszych rozdziałach prz...

Wybiórczo sięgam po historie, w których bohaterowie są młodymi ludźmi, zwykle z tego powodu, że najczęściej cechują się infantylnością i naiwnością, z której ja wyrosłam lata temu i zwyczajnie mnie drażni. Wybiórczo również podchodzę do debiutów, ponieważ w ilości wydawanych książek wolę postawić na autorów mi znanych niż doznać kolejnego rozczarowania i straty czasu. Po szeregu znakomitych opinii na temat tej książki zdecydowałam się dać jej szansę. I cóż, zbieram szczękę z podłogi.. Trudno uwierzyć, że jest to debiut! Poziom pisarstwa jaki prezentuje Autorka sięga wyżyn i jest naprawdę niesamowity. A historia, którą nam prezentuje? Brak mi słów, by opisać zachwyt nad całością, zarówno kreacją bohaterów jak i wydarzeniami, z którymi się mierzą ale i tym, jak została przedstawiona ich relacja. To jest autentyczne mistrzostwo, książka od której trudno mi było się oderwać, a z drugiej strony chciałam się delektować każdym zdaniem w niej zawartym. Wiem, że mamy cały szereg opowieści o dziewczynie z dobrego domu i chłopaku bez perspektyw ale to, co otrzymujemy w tej historii wykracza poza wszelkie ramy tego, co do tej pory czytaliśmy i z pewnością je przebija. Zdecydowanie jest to must-read tej zimy, który nie powinien przejść bez echa wśród czytelniczej społeczności.

Josie to dziewczyna z dobrego domu, można by rzecz- wyższych sfer. Śmiało mogłaby pretendować do bycia królową szkoły, jednak kompletnie nie jest tym zainteresowana. Ma tylko jeden cel- wyj...

Flaw(less) to naprawdę bardzo wzruszająca powieść o dorastających nastolatkach, oczywiście jest to książka z gatunku literatury młodzieżowej, ale powiem szczerze już jako nie młodzież, że bardzo miło spędziłam z nią czas. Nie spodziewałam się takiej historii!

Josie ma swoje zasady, których twardo się trzyma i nie pozwala sobie na ich łamanie. Ma swój jasno wyznaczony cel i po prostu do niego dąży.
Chase z kolei po prostu jest i stara się być. Próbując przy tym nie powtórzyć błędów swojej matki.

Ja wiem, że brzmi banalnie, sztampowo, że dobra dziewczyna i nie tak dobry chłopak, ale... Cholera, ta historia wciąga! Pokazuje jak ważne jest po prostu życie. Emocje towarzyszące poznawaniu kolejnych wątków historii są zaskakujące. Z jednej strony nie oczekiwałam i nie nastawiałam się na coś niezwykłego. Flaw(less) wydaje się być takie niepozorne, a skrywa w sobie naprawdę wiele i już nie mogę się doczekać, aż zostanie wydany drugi tom! Sięgnę po niego z pewnością, bo im dłużej czasu spędziłam z Jose Chase'm i ich paczką, tym bardziej chcę wiedzieć, co dalej!

Bardzo emocjonująca i wciągająca ksiązka

Autor: Marta Łabęcka

„Chcę przez to powiedzieć, że nieważne, jak długo dane ci będzie kogoś kochać. Miesiąc czy całe lata, to nie ma znaczenia. Ostatecznie nie liczy się to, ile, ale czy kochałaś.”

Josephine jest wzorową, pilną uczennicą z dobrego domu. Jest kompletnym przeciwieństwem Chase’a, który wychowywany bez ojca, z matką uzależnioną od używek nie przykłada się zbytnio co do zdobywania wykształcenia. Dziewczyna nie przywiązuje się do ludzi. Ma jedną przyjaciółkę, którą i tak niedługo zostawi po swoim wyjeździe do Bostonu, który ma być dla niej ucieczką od apodyktycznych rodziców. Nic nie łączy tej dwójki dopóki koleżanka Jose nie zakochuje się w przyjacielu Chase’a. Maski, za którymi się chowają zaczynają się kruszyć, a ich prawdziwe twarze wychodzą nieśmiało na wolność, ale co z tego jak moment zakończenia szkoły zbliża się nieubłaganie?

Książka autorki jest pierwszą, w której zaznaczyłam tak wiele cytatów. Nigdy mi się nie zdarzyło, żebym co kilka stron miała znacznik. Historia Jose i Chase’a z jednej strony była przewidywalna, ale z drugiej potrafiła zaskoczyć. Ich relacja od samego początku ma swój końcowy termin ważności, a mimo to nie przeszkadza im ten fakt w stworzeniu relacji.

Chase jak i jego przyjaciele od razu zyskali moją sympatię, tak samo jak przyjaciółka Josie. Główna bohaterka jednak dopiero po jakimś czasie zdobyła moje uznanie. Była taka odważna w późniejszej relacji z przyjaciółką, ale gdy dochodziło do konfr...

Czytając różne recenzje na temat tej serii domyślałam się, że jest to historia, która zapada w pamięć i robi z emocji rollercoaster. Nie wiedziałam tylko jaką historię mają do opowiedzenia bohaterowie i co konkretnie to powoduje, aż do dzisiejszego dnia. Od tego momentu i ja uległam urokowi "Flaw(less)"✨

Szczerze mówiąc myślałam, że mnie ta książka nie wzruszy. Owszem, bardzo fajnie rozpoczęła się przygoda z Josephine i jej paczką znajomych. W miarę czytania historia zaciekawiała mnie coraz bardziej, natomiast nie było to dla mnie nic nadzwyczajnego. Myślałam, że mam w ręku po prostu fajną książkę na wieczór. Nawet nie wiem kiedy, zostałam wciągnięta do tego świata i przeżywałam z każdym bohaterem jego historię na swój sposób. Pierwszym co mnie zaskoczyło zaraz po przeczytaniu ostatniego zdania był fakt, że ta książka jest tak bardzo "dzisiejsza". Zamknęłam książkę i zamyśliłam się. Ile dziś jest nastolatków, którzy mają różnego rodzaju problemy próbując sprostać oczekiwaniom rodziców, nauczycieli, znajomym i poprzez to wpadają w różnego rodzaju problemy.... Jak nasze wybory mogą wpłynąć później na życie i jakie będą tego konsekwencje?Nie chcę tu dużo pisać, żeby nie zrobić spoilera, ale uważam, że książka porusza ważne tematy i warto po nią sięgnąć. Jestem również pod wrażeniem przyjaźni, którą wypracowali sobie bohaterowie. Tak różne charaktery, które wspólnie uzupełniając się tworzą spójną całość 🥰

Długo zastanawiałam się, co mogę o niej napisać i ni...

Mam ogromny problem jeśli chodzi o tę powieść. I mieszane uczucia. Historia dwójki młodych ludzi, u progu dorosłości, pozwoliła mi na chwilę przenieść się w przeszłość. I pewnie gdybym przeczytała ją trochę lat temu, moje odczucia byłyby inne.

Na początek zacznę od narzekania. Ogromnie przeszkadzało mi używanie zwrotów "blondynka", "brunetka", "szatyn" itp. Ogromnie. A było tego o dużo, za dużo. Głównie przez pierwszą część autorka serwowała nam takie "rozróżnienie" postaci. Potem to trochę zanika i już nie musimy się zastanawiać nad kolorem włosów bohaterek.
A jeśli chodzi o plusy, to największym jest zakończenie. Oczywiście to fabularne, które może nawet zaskoczyć te bardziej romantyczne osoby. Oprócz tego, po trochę nudnym i dłużącym się początku, akcja rozkręciła się na tyle, że chciałam wiedzieć co będzie dalej. Ale nie spodziewajcie się fajerwerków, bo to w istocie raczej nostalgiczna, stateczna I wyważona powieść. Styl autorki jest bardzo fajny, językowo też wszystko gra, a nawet jest dość dojrzale jak na problemy nastolatków. Nie ma dziecinady czy infantylności.

To dobra powieść, ale trzeba dać jej trochę czasu. Trochę romantyczna, trochę gorzka, poruszająca ważne tematy. Nie idealna. Ciekawe spojrzenie na miłość w młodym wieku, bez tej cukrowej otoczki charakterystycznej dla tego gatunku. Warta poznania.

❗TW: uzależnienia (alkohol, narkotyki), problemy z rodzicami

★ Minęło kilka dni odkąd ją skończyłam i już nie pamiętam większości - co świadczy o tym, że to książka ,,do przeczytania i zapomnienia". Niemniej jak widać po mojej ocenie, nie była jakoś bardzo zła i pomimo wad, traktuję ją jako chwilową rozrywkę. W mojej recenzji skupię się tylko na wadach, bo z plusów widzę tylko poruszenie trudnych tematów, choć niezbyt pogłębione.

★ Początek sprawił, że byłam w szoku, bo książka z wattpada, a tego nie czuć, do tego fajnie zarysowana fabuła i wykreowana rodzina Josephine. ALE. Tak było przez krótką chwilę. Książka jest bardzo schematyczna. Główna bohaterka - pilna uczennica, jej przyjaciele - imprezowicze, wątek zespołu muzycznego - totalnie kojarzy mi się z wattpadem, rodziny bohaterów zdawały mi się aż za bardzo przerysowane i nie mogło zabraknąć miłości od pierwszego wejrzenia.

★ Narracja trzecioosobowa była tu złym wyborem, bo brzmi jak komentarz z paradokumentu, przez co bohaterowie wydają się bezemocjonalni. Tak samo określanie ich kolorem włosów - co jakiś czas jest to okej, ale nie przez całą książkę. Całe szczęście, że mieli różne kolory włosów (kolejna oczywistość: dziewczyna blondynka, chłopak ciemne włosy), bo ciężko byłoby odróżnić bruneta od innego bruneta...

Ta dziewczyna. Ten chłopak. Nie ten czas…

Dwoje licealistów z małego miasteczka nieopodal Londynu: Josephine, wzorowa dziewczyna z tak zwanego dobrego domu, oraz Chase, chłopak, o którym można powiedzieć wiele, ale nie to, że jest ideałem. Dom rodzinny Chase’a też trudno byłoby nazwać dobrym ― jego matka od zawsze więcej uwagi poświęcała narkotykom i alkoholowi niż synowi.

Josephine za chwilę wyjedzie na studia do Bostonu, by tam spełniać oczekiwania rodziny ― musi przecież być perfekcyjna. Chase… cóż, po prostu postara się nie wkroczyć na drogę, jaką od lat podąża jego matka.

Z pozoru tej dwójki nastolatków nie łączy nic poza miejscem zamieszkania i szkołą. A jednak mają ze sobą coś wspólnego. Oboje, każde na swój sposób, próbują sobie radzić z samotnością. Chowają się za maską obojętności, ukrywają przed światem swoje prawdziwe, wrażliwe oblicza. Trafiają na siebie przypadkiem, a rozwój wydarzeń sprawia, że powoli odkrywają się przed sobą nawzajem, może nawet bardziej, niż by sobie życzyli. Czy to w ogóle ma sens, skoro Josie za moment zniknie ze świata Chase’a?

Cudowna powieść o świecie nastolatków, młodej prawdziwej miłości i przeznaczeniu.
Książka bardzo warta przeczytania. Polecam.

Ing. zuziabooks

Nieopodal Londynu w małym miasteczku mieszkają dwoje licealistów. Josephine, wzorowa dziewczyna z tak zwanego dobrego domu, oraz Chase, chłopak, który nie, jest ideałem a jego rodzinny dom nie, jest dobry. Niby nic ich nie łączy, ale po czasie okazuje się, że mają ze sobą dużo wspólnego. Trafiają na siebie przypadkiem a rozwój wydarzeń, sprawia, że powoli odkrywają się przed sobą nawzajem, może nawet bardziej, niż by sobie życzyli. Czy to w ogóle ma sens, skoro Josie za moment zniknie ze świata Chase’a?
❤️
Od samego początku byłam ciekawa, jaka historia się kryje w tej książce. Okładka książki jest przepiękna, która przedstawia latarnię morską. Historia Josie i Chase’a jest pięknie opisana.
Autorka stworzyła cudowny i niesamowity świat, ale i również pokazała piękno przyjaźni, miłości, świata i ludzi, ale z drugiej pokaże też ludzki mrok, ludzkie problemy i tą momentami okrutną rzeczywistość w realnym życiu.
Zakończenie trochę mnie zaskoczyło, ale również i zasmuciło to, co, wydarzyło się między bohaterami. Książkę lekka idealna na wieczory i nie tylko, szybko się czyta. Jestem ciekawa kolejnego tomu. Polecam przeczytać tę historię Josie i Chase’a.

"Flaw(less)" od dawna straszyła mnie w empiku, ale nie byłam co do niej przekonana. W końcu nawinęła się mi pod postacią audiobooka. Bez przekonania zabrałam się do słuchania i powiem tak - nie było tak źle jak spodziewałam się, że będzie.
Poznajemy Josie oraz Chase'a, którzy stoją na rozdrożu swojego życia. Wchodzą w dorosłość i zaraz mają zdecydować co robić dalej. Oczywiście poza nimi jest i paczka przyjaciół - całkiem barwnych i ciekawych - Archer zrobił mi tę powieść! Dodajmy do tego problemy rodzinne, powoli rodzący się romans i decyzję o wyjeździe hen hen daleko stąd na studia - czyli wszystko to co potrzebne przy młodzieżówce. Nie było źle, ale nie jest to nic odkrywczego. Miło było jednak patrzeć na rodzące się uczucie Josie i Chase'a.

Jest naprawdę wiele dobrych i bardzo dobrych opinii na temat tej książki i w końcu zaczęłam czytać i ja. Podkreślam, że nie była zła, ALE nie do końca byłam w stanie zrozumieć postępowanie głównej bohaterki i niezbyt się z nią polubiłam. Nienawidziła swojego życie, ale robiła wszystko tak jak chcieli jej rodzice, ciągle narzekała jak ma źle, ale nie zrobiła nic żeby to zmienić, mogła się przecież odciąć, podjąć jakąś pracę czy cokolwiek innego, ale wolała zostać "na garnuszku" u rodziców. Raz się przeciwstawiła, ale co to dało? Nic. Przeczytam kolejną część, mam nadzieję, że przestanie się zachowywać irracjonalnie.

Książkę czytałam jeszcze na wattpadzie, gdy autorka była jeszcze w trakcie publikacji. Mogę z ręką na sercu powiedzieć, że Flaw(less) i kontynuacja są w moim Top 3 jeśli chodzi o książkowe serie. Może nie jest to najlepiej napisana książka Marty, biorąc pod uwagę, że jest jej pierwszą, jednak przekaz, który płynie z tej historii zdecydowanie zasługuje na co najmniej dziewięć gwiazdek.