Opinia na temat książki Ania

Ciężko mi przychodzi napisanie choćby kilku słów o tej książce. Od zawsze uwielbiałam Anię i chyba tak, jak zdecydowana większość – po raz pierwszy zobaczyłam ją w roli Marylki Baki w serialu „Złotopolscy”, bo jestem z tego pokolenia, które rosło razem z takimi serialami jak „M jak miłość”, „Klan” czy właśnie „Złotopolscy”, a Ania Przybylska to była ta aktorka, która była nieco tajemnicza i absolutnie interesująca ze względu na jej niecodzienny jak na kobietę głos i wygląd delikatnej kobietki. Tym bardziej, kiedy zobaczyłam tę pozycję w bibliotece to nie zastanawiałam się nawet sekundy – musiałam to przeczytać.

Z wielkim trudem przychodzi mi zebranie myśli po tak wstrząsającej lekturze. Muszę przyznać, że bardzo rzadko wzruszam się na książkach, choćby wywoływały we mnie wiele emocji, potrafię się uśmiechnąć, delikatnie zasmucić czy roześmiać, to przychodzi mi bardzo naturalnie, ale jeśli chodzi o lekturę „Ani” - płakałam jak dziecko kończąc tę książkę. Przesiąknięta bólem nie byłam po prostu w stanie nie uronić łez. Książka jest pełna emocji, bardzo skrajnych, w pewnych momentach niewyobrażalnie śmiałam się w głos, a w innych momentach – łzy leciały mi po twarzy. Jest to pozycja bardzo autentyczna, bez ściem, poznacie Anię Przybylską, jakiej nigdy świat zewnętrzny nie widział. Właśnie to sprawia, że ta biografia jest najlepsza w swoim gatunku, trochę tych biografii przeczytałam, ale na lepszą niż ta – nigdy nie trafiłam. Teraz, kiedy to piszę, już dawno zaczęłam czytać kolejną książkę, ale myślami wciąż powracam do tej, bo ciągle chciałabym ją czytać jeszcze raz i jeszcze raz, i jeszcze raz...

Historia opowiedziana przez bliskich Ani skłania do najważniejszych refleksji życia – o tym, co jest najważniejsze w życiu; o tym, że życie trzeba wziąć we własne ręce i z niego korzystać, no i że nigdy nie wiadomo kiedy nas dopadnie coś, co nam odbierze życie. Do tej pory jestem wstrząśnięta i ciągle myślę, co mogłabym zmienić w swoim życiu. Właśnie tak powinny działać książki.