Pisarstwo Jerzego Mańkowskiego łączy w sobie realistyczne widzenia świata z romantycznym przeżyciem. Te dwie pozornie tylko sprzeczne i nawzajem wykluczające postawy godzi ze sobą poprzez formę balladowej, elegijnej, poetyckiej, bardzo intymnej i osobistej opowieści. Interesuje go przede wszystkim życie wewnętrzne człowieka, jego odczucia, wrażliwość. Owe jakże trudne do wyrażenia stany i doznania, które wzbogacają nas, pogłębiają psychicznie i emocjonalnie, przydają naszemu życiu sensu i znaczenia, sprawiają, że każdy przeżywa to samo na swój własny, niepowtarzalny sposób. Bohaterowie powieści Jerzego Mańkowskiego są ludźmi niespokojnymi, szukają swego miejsca w życiu ("Najpiękniej umiera gałąź"), w uczuciach drugiego człowieka ("Miłość to potrafi", "Dwoje na wrzosowisku"). Są wierni sobie, swym uczuciom i przekonaniom wiernością piękną i wzruszającą ("Anna w moim życiu", "Zasypany piołunem ślad"). Walczą o zachowanie godności i wrażliwości w nieludzkich wojennych czasach ("Ballada sierpniowa"). Skłaniają do refleksji i zadumy nad sobą, nad życiem, które "każdemu z nas dane jest tylko jedno i wszystko w nim musi się pomieścić..."