Apokalipsa Z: Gniew sprawiedliwych

I to już ostatnia odsłona apokalipsy zombie. Kurtyna opadła. Zapaliły się światła, rozbrzmiały oklaski oraz dźwięk składanych siedzeń. To już koniec tej historii, koniec podróży po postapokaliptycznym świecie.

Fabuła przebiegała bez większych przeskoków czasowych, tak jak w poprzednich częściach, autor zachował ciągłość wydarzeń. Akcja przedstawiona wielotorowo, momentami przedstawiała tą samą scenę z punktu widzenia kilku osób. Manel Loureiro przyzwyczaił mnie już do pewnego poziomu akcji jednak w tym ostatnim tomie przeszedł samego siebie. Historia mocno gęstniała od kolejnych wątków, walk o przetrwanie, kolejnych ciekawych postaci jak i ich wzajemnych relacji. A postacie? Właśnie - nienadmuchane, bez przesadnie podkreślonego bohaterstwa czy też supermocy - po prostu ludzie o mniej lub bardziej skomplikowanej przeszłości.

Szkoda, że to już koniec. Apokalipsa Z to genialna trylogia. To najlepsza powieść z zombiakami w tle jaką do tej pory czytałem. Kiedyś jeszcze do niej wrócę. Baa, na pewno.