Opinia na temat książki Awantura o Basię

Kornel Makuszyński "Awantura o Basię",

Lata minęły, kiedy czytałam "Awanturę o Basię". Muszę jednak przyznać, że dużo lepiej pamiętam jej filmowe adaptacje, z których to starsza, czarno-biała z 1959 roku, nosząca znamiona przedwojennego polskiego kina, jest moją ulubioną.

Kiedy więc zobaczyłam, zapowiedź kolejnego już wznowionego wydania książki, która swoją premierę miała w 1937 roku, od razu pomyślałam o oglądanych przed laty filmach i ich pojedynczych scenach. Wiele z nich do dziś mam przed oczami, jak chociażby tę, w której Walicki z Szotem usiłują z zalanej mlekiem kartki rozszyfrować nazwisko i adres osoby, do której ma trafić mała Basia.

I nawet jeśli miejscami "Awantura o Basię" trąci myszką, czy to z racji społecznych zmian, które zdążyły przez lata zajść czy też niektórych słów, które wyparł coraz to bardziej ewoluujący język, to sama historia nadal jest pełna ciepła i humoru, w dodatku niepozbawiona postaci charakterystycznych, a przy tym niezmiernie charakternych. Mam wrażenie, że to właśnie dzięki nim ta książka ma szansę nadal przyciągać kolejne pokolenia czytelników. Wspomniany już Walicki, budzący strach swoją fizjonomią podrzędny aktor, stateczny pisarz pan Olszowski czy wreszcie rodzinna dyrygentka babcia Tańska. Żadne z nich nie jest spokrewnione z małą Basią, a jednak dziewczynce udaje się skraść ich serca. Ich i nie tylko, bo osób, które Basia w sobie rozkocha, będzie dużo więcej.

I chociaż dziś niemożliwe byłoby, zapewnienie znalezionemu dziecku dachu nad głową, ot tak sobie, to nie da się ukryć, że ówczesna Basia Bzowska miała dużo szczęścia spotykając na swojej drodze te wszystkie osoby, które stworzyły jej prawdziwy dom, a w zamian otrzymały odmianę swojego życia.