Awantura o Basię

Mała, osierocona dziewczynka spotyka na swej drodze żywy łańcuch dobrych serc.

Cieplutka historia budująca wrażliwość i empatię. Historia ku pokrzepieniu...
Czytając albo zalewasz się łzami wzruszenia, albo wybuchasz niekontrolowanym śmiechem z rozbawienia.
Czujesz miłość i wszechogarniającą radość.
Czujesz dobro ludzkie i widzisz różnorakie oblicza serdeczności...

Ta książka nie jest ciepła. Ona PARZY.
Basię i jej przyjaciół poznałam we wczesnym dzieciństwie.
Czytałam wielokrotnie. Płakałam i się śmiałam. I dziś mam tak samo.

Przepiękna, pełna humoru i wzruszająca opowieść o małej dziewczynce, której matka ginie pod kołami pociągu, a ona sama trafia do dobrych ludzi. I tym razem są to rzeczywiście dobrzy ludzie, bez żadnego cudzysłowu, otaczają ją opieką i miłością, wręcz toczą boje, u kogo ma przebywać, dają jej piękne i szczęśliwe dzieciństwo, a ona odwdzięcza się im czułością i uczuciem.
Zaliczam tę książkę do klasyki literatury dziecięcej, jak większość powieści autora wywołuje zarówno huragany śmiechu, jak i łzy wzruszenia, a obserwowanie dorastania Basi i życia jej przyjaciół uświadamia, że jednak ci dobrzy ludzie istnieją.

Początek trochę przykry, wiadomo. Potem facet w pociągu, nazwany na różne dziwne sposoby, między innymi "wilkołakiem". W sumie fajny gość, razem z kolegą próbują odczytać zamazany tekst, co można zrobić na różne sposoby (pomysł chyba ściągnięty z "Dzieci kapitana Granta"). "Imię z drugą literą "t" Ptolomeusz." "Druga litera w słowie "kretyn" jest r." Dialogi jedyne w swoim rodzaju.

Niektórzy nie lubią tej książki, tylko dlatego że jest ona lekturą w którejś tam klasie, a ja "Awanturę o Basię" po prostu uwielbiam. Czasem można się pośmiać, a przyznam się, że nawet zdarzyło mi się popłakać przy tej książce. Jak dla mnie podróże Basi są bardzo zabawne i miłe. Zdecydowanie polecam, chyba że ktoś woli jakąś nowoczesną literaturę z wulgaryzmami i agresją.

Czytałam tą książkę już dawno - nie da się ukryć, a jednak pamiętam ją bardzo dobrze do dziś :). To była moja lektura chyba w 2 klasie podstawówki (ale nie mam niestety 100% pewności - trudno, i tak bywa) i muszę stwierdzić, że jest to bardzo fajna książka :). A mam do niej sentyment jeszcze z jednego powodu - bliska mi osoba ma tak samo na imię ;). Pozdrawiam wszystkie Basie :).

Przeczytałam ją dopiero teraz, kiedy kończę 18 lat. I powiem szczerze, nawet teraz bardzo źle mi się czytało tę książkę, a już nie mówię o 9-latkach. Nie spodobała mi się pod względem fabuły jak i języka. Zamiast pisać wprost pan Kornel niestety paskudnie 'owija w bawełnę'.

Miłe wspomnienia z dzieciństwa, kupa śmiechu, wzruszenie czystością tej książki i cięte riposty bohaterów, które powalają na kolana. To jedna z lektur, które z pewnością warto przeczytać, niezależnie czy robi się to w podstawówce czy wraca do niej po latach. :)

ciężko przebrnęłam przez tą książkę.. być może dlatego, że wcześnie się za nią wzięłam? w każdym bądź razie dopiero gdy trochę podrosłam wzięłam ją do ręki drugi raz i jakoś, jakoś się udało. ale nie zachwyciła mnie jakoś specjalnie.

Nie podobała mi się ta lektura ale się dziwię w informacji jest napisane ,że to lektura dla klasy III a ja to miałem w drugiej w klasie? Może błąd Nauczycielki?

Jako dziecko byłam wielką fanką Makuszyńskiego, teraz mój entuzjazm zmalał, ale takie książki jak "Awantura o Basię" na zawsze zostaną w mojej pamięci :)

Czytałam książkę i widziałam baaaardzo stary film. Jedno i drugie wspominam ciepło. Jest coś w prozie Makuszyńskiego, co chwyta za serce :-)

Opisowo piękna historia, wzruszająca. Ostatnich stron nie widać bo już człowiek przez łzy nie widzi ;) Ogólnie to wole książkę niż film