Opinia na temat książki Ballada ptaków i węży

Trylogię Igrzysk Śmierci kocham, więc Ballada to był mój must read.

Moje zachwyty nad tą książką nie mają granic. Wspaniale było poznać młodego Coriolanusa Snowa. Jego młodzieńcze wizje, wartości, przemyślenia, postawy... To zupełnie inna postać niż znany prezydent Snow.

Lucy Gray za to barwna, ale nieoczywista postać, pełna tajemnic, pięknej muzyki .

Tak różna dwójka bohaterów tworzy niesamowicie intrygujący i pełen emocji duet.

Czytelnik razem z młodym Snowem przechadza się korytarzami uczelni, śledzi przebieg Igrzysk, pełni służbę w Dystrykcie 12.

Ogrom emocji, brutalności systemu, siła wiary w swoje czyny, podstępy i podwójne oblicza... Tak naprawdę nic nie jest tym co się wydaje. Do tej lektury trzeba podejść z otwartym umysłem, żeby wszystko zrozumieć i znaleźć ukryty sens.

Myślę, że to jedno z lepszych przedstawień przeszłości znanych czarnych charakterów. To aż niepojęte jak system i jego ucisk może zmienić człowieka i jego postrzeganie świata. Kotwicą do przetrwania wydaje się zaufanie. Ale czy można ufać innym? Czy każdy jest tym za kogo się podaje?

Ballada to niesamowita opowieść. Złożona, analizująca ludzką psychikę, ubarwiona muzyką, delikatnością.

Nie będę pisać więcej. Sami musicie się przekonać jak to się zaczęło...