Bardziej kochać siebie

Książkę czyta się w napięciu, gdyż każde wyznanie, zdarzenie ściska za serce, zwłaszcza, jeśli się przynajmniej część z tego przeszło w życiu albo zna się bliskie osoby, które tego doświadczyły. Myślę, że sięgając po tę pozycję czytelnik nieświadomy dotąd tego problemu odmieni swoje stanowisko w tym zakresie i będzie starał się takim osobom pomagać. Trzeba mieć oczy szeroko otwarte, bo takie stany emocjonalne mogą też czasem być przytłumione lekami albo jakimś szczęśliwym wydarzeniem, lecz nagłe nieszczęście, może zrujnować świat takiej osoby i obudzić stany lękowe oraz depresję. Gorąco polecam książkę każdemu kto chciałby zapoznać się z przemyśleniami oraz wydarzeniami z życia dorosłego dziecka alkoholika.

(...) zastanawiam się, co jakby tak otworzyć usta i wydać czysty dźwięk w gęstej ciszy? Można by potem prawdziwe słowa sensem smarować (...) jakby tak powiedzieć, co boli, słowem chłodnym i mądrym, można by zapewne ból ujarzmić szczerością. I może nic z tych rzeczy tutaj nie miało miejsca? A tak, żyjąc w strachu, jakim to słowem można cierpienie ująć?''

To chyba pierwsza książka dla której będę miała ogromny szacunek. Strasznie dużo wycierpiała nasza bohaterka. Ile sił i samoakceptacji musiała przejść, aby stawić czoła problemom z dzieciństwa, to gdy tylko sobie to przypomnę, to znów mam gęsią skórkę na ramieniu. Tym bardziej, że obecny świat nigdy jej nie rozpieszczał. Kłoda rzucona pod nogę zdarzała jej się częściej, aniżeli płatek śniegu podczas zamieci.
Tytuł trafiony w dziesiątkę:-) Chyba sama nie wybrałabym lepszego. Dział depresji przedstawiony bardzo dobrze, jakby sama autorka doskonale wiedziała o czym pisze:-) Chwilami miałam wrażenie, że książka jest o mnie, co tym bardziej przemawiało na jej korzyść. Nawet zastanawiałam się, czy ktoś mnie gdzieś nie podglądał:-) Jeśli ktokolwiek chorował na Depresję, to doskonale się z książką utożsami.
Miło, że rola terapeuty nie była tutaj oschła, tylko też wprowadzała swój skrawek życia osobistego, co sprawiło, że powieść jest bardziej realistyczna. Nikt nie lubi suchych faktów, bo to szybko nas nudzi. Okropne dzieciństwo bohaterki sprawiło, że podejmowała ona straszne dla siebie decyzje, lecz to nie była ...

"Bardziej kochać siebie" Aleksandry Sztorc to wartościowa książka podejmujaca trudny temat. Życie ludzi DDA to wciąż problem zbyt rzadko poruszany, a tak wielka skrywana potrzeba jego zgłębienia tkwi w społeczeństwie. Temat bolesny, z powodu palącego wstydu duszony w samotności.

"Ukryty kawałek piekła w głowie to pogorzelisko nieistniejących wydarzeń. Przecież nic się nie stało, a pali wszystko, serce, płuca, żołądek, jelita, paraliżuje…"
Ten cytat chyba najlepiej oddaje stan w jakim poznajemy Zuzannę - Dorosłe Dziecko Alkoholików. Trudne dzieciństwo to bagaż na całe życie. Warto jednak zrobić z nim porządek. Tak też czyni bohaterka, bowiem jej życie emocjonalne przypomina rozsypane puzzle. Oprócz spotkań z terapeutką, stosuje autoterapię, zapisując przemyślenia, emocje i doznania.

Zuzanna jako dziecko była wielokrotnie porzucana, krzywdzona, poniżana. Teraz snuje swoją opowieść, pełną wstrząsających obrazów i traum, tragicznych wypadków, które naznaczyły jej dorastanie porażkami, a te kładą się cieniem na dorosłym życiu młodej kobiety.

Czytając, obserwujemy różne etapy jej uczenia się siebie. A cel jest prosty: bardziej kochać siebie.

Miłość do siebie jest ważna. To branie odpowiedzialności za własne życie. Kochać
Kochać siebie to zrezygnować z uzależnienia patrzenia na siebie przez pryzmat tego jak inni nas postrzegają. Kochać siebie to umieć żyć ze sobą i kształtować swoje potrzeby oraz relacje z innymi tak, aby nauczyć się ...

Na tę powieść natknęłam się na swojej tablicy na Facebooku, gdzie autorka szukała recenzentów, którzy chcieliby przeczytać książkę „Bardziej kochać siebie”. Po przeczytaniu opisu powieści od razu zainteresowałam się ofertą i stwierdziłam, że zgłoszę się, może mi się uda. Jak widzicie, udało się. Miałam możliwość oddania swojego głosu na temat okładki lektury. Najbardziej spodobało mi się zdjęcie, które zostało ostatecznie wybrane na końcową okładkę. Paczuszka przyszła do mnie trochę później i dostałam w niej dwa egzemplarze powieści wraz z herbatką i pięknym długopisem. Bohaterką powieści „Bardziej kochać siebie” jest dorosła kobieta o imieniu Zuzanna. Od małego nie miała łatwego życia, ponieważ żyła pod jednym dachem z alkoholikami. Przez wiele lat zmaga się z depresją, dlatego uczęszcza na terapię. Dzięki temu dowiadujemy się o jej wcześniejszych wydarzeniach z jej życia, o traumach związanych z przemocą w domu, tragicznych wypadkach, porażkach. Otwiera się przed samą sobą i powoli opowiada o swoich emocjach. Czy uda się jej pokochać siebie i znaleźć sens swojego życia? Książka pokazuję nam, czytelnikom świat widziany oczami chorej osoby na depresję. Dzięki temu możemy dowiedzieć się o uczuciach i emocjach bohaterki. Razem z nią przechodzimy przez terapię i co jakiś czas odkrywamy nowe tajemnice Zuzanny. Powieść „Bardziej kochać siebie” nie jest zwykłą lekturą, którą weźmie się do ręki, przeczyta w jeden wieczór i odłoży się na półkę. Osobiście tę książkę czytałam dość...

"Bardziej kochać siebie" nie jest łatwą książką. Nie czyta się jej ani szybko, ani przyjemnie, ale niewątpliwie warto po nią sięgnąć, ponieważ jest to lektura niezwykle wartościowa.

Książka napisana jest w pierwszej osobie, w formie pamiętnika, dzięki czemu wszystkie emocje zawarte na jej kartkach przeżywamy wspólnie z bohaterką. Mnie osobiście ta historia bardzo poruszyła. Podczas jej czytania towarzyszyło mi mnóstwo emocji. Przez praktycznie cały czas czułam taką ogromną gulę w gardle, a łzy na czas jej czytania po prostu zamieszkały w moich oczach.

Jest to książka bardzo smutna, wzruszająca, momentami wręcz wstrząsająca. Jest przepełniona mnóstwem ciężkich i bolesnych emocji. Porusza bardzo skomplikowane tematy jakimi są alkoholizm, depresja, syndrom dorosłego dziecka alkoholika. Nie jest to na pewno książka do przeczytania na raz, ponieważ wywołuje w czytelniku zbyt wiele emocji, by przeczytać ją za jednym podejściem.

"Bardziej kochać siebie" jest książką niezwykle dobrze napisaną. Niesamowicie przypadł mi do gustu styl autorki. Mimo, iż porusza bardzo trudne tematy i jak już wspomniałam wcześniej nie jest to łatwa lektura, to pod względem czysto technicznym książkę czyta się naprawdę zaskakująco dobrze.

Ja ze swojej strony bardzo ją Wam polecam. Jest to pozycja, która niezaprzeczalnie zostanie ze mną na dłużej. Myślę, że każdy kto po nią sięgnie przyzna mi rację, że zostawia ona po sobie...

"Bardziej kochać siebie" to historia trudna. Zuzanna, dorosłe już dziecko alkoholików, zmaga się z depresją, odrzuceniem i przede wszystkim z samą sobą.
Poruszająca opowieść, o tym jak bardzo trudne dzieciństwo może wpływać na dorosłe życie.
To, na co ja najbardziej zwróciłam uwagę, to trudności bohaterki z nawiązywaniem normalnych relacji. Tkwi w związku za wszelką cenę, ponieważ woli się w nim "męczyć" niż zmagać z samotnością. Dostrzega uczucia tam gdzie ich tak naprawdę nie ma, ponieważ po prostu chce być kochana.
Nie mogę powiedzieć, że utożsamiam się z Zuzanną, ponieważ nigdy nie znalazłam się w podobnej do jej sytuacji. Zawsze byłam otoczona przez grono osób, zarówno z bliższej i dalszej rodziny jak i znajomych, na których mogłam liczyć. Ta lektura, pozwoliła mi uświadomić sobie, że jestem szczęściarą. Dodatkowo nie do końca zdawałam sobie sprawę jak trudno stawiać czoła rzeczywistości, gdy równocześnie trzeba się zmagać samemu ze sobą...

Książka wspaniała i warta przeczytania. Myślę, że napisana jest w świetnym stylu, a dodatkowym atutem jest to, że pisana jest w pierwszej osobie, co jeszcze lepiej pozwala nam zrozumieć, co czuje główna bohaterka oraz jeszcze lepiej przeżywać z nią wszystkie problemy.

Zuza jest DDA, czyli Dorosłym Dzieckiem Alkoholików. Nieszczęśliwe dzieciństwo bardzo na nią wpłynęło. Mimo terapii, nie potrafi poradzić sobie w dorosłym życiu. Każdy związek, który próbuje stworzyć, rozpada się, a za swoje niepowodzenia obwinia tylko siebie.

“Bardziej kochać siebie” to książka, która ma w sobie dużo bólu i cierpienia. Niełatwo się czyta książkę, w której bohaterka tyle przeszła i bardzo cierpi, do tego napisana jest w pierwszej osobie. Nie przeszłam przez to co bohaterka, ale odczuwałam razem z nią.

Książka skłoniła mnie do wielu refleksji. Problem depresji dotyka wiele osób, niestety często jest bagatelizowany. Takie osoby potrzebują dużo wsparcia, a niestety nie dostają tego. Nie raz słyszą, że przesadzają, że wymyślają. Bardzo ważne jest, aby taka osoba szukała pomocy u specjalistów, korzystała terapii, ale również ważne, aby miała wsparcie wśród swoich bliskich.

Zuza niestety nie otrzymała takiego wsparcia i zrozumienia, przez to czuła się odrzucona i niezrozumiana.
Moim zdaniem tę książkę powinno przeczytać jak najwięcej osób. Pokazuje, że depresja to nie błahostka. Że trudne dzieciństwo bardzo mocno wpływa na dorosłe życie, że nie każdy będzie umiał poradzić sobie sam, a wsparcie bliskich jest bardzo ważne i potrzebne.

Koniecznie przeczytajcie tę książkę.