Opinia na temat książki Bezczelna

Nie przepadam za książkami z gatunku YA, a już romans to całkowicie odpada. Kiedy dostałam więc propozycję zrecenzowania tej książki chciałam z automatu odmówić, ale jednak coś mnie podkusiło, żeby przeczytać załączone fragmenty. I od razu byłam na tak.

Powieść jest podzielona na dwie części. W pierwszej poznajemy nastoletnią Kingę, a w drugiej wchodzimy w jej życie 10 lat później. I ja się tutaj kłaniam nisko autorce, bo dokonała niemożliwego - mnie się bardziej podobała pierwsza część. Szok! I nie, to nie oznacza, że druga jest zła, jest bardzo dobra.

Melisa Bel wybitnie dobrze weszła w buty dorastającej nastolatki. Muszę przyznać, że momentami miałam wrażenie, że cofnęłam się do czasów liceum i niektóre fragmenty czytam o sobie. Mnóstwo emocji, podzielony świat między to, co mówią rodzice i nauczyciele, a tym co Kindze naprawdę gra w duszy, a przy tym jakaś taka autentyczność sprawiają, że to jest książka i dla nastolatka, i dla rodzica, i dla pani w średnim wieku (czyt. mnie).

Autorka świetnie rozplanowała fabułę, bo główną bohaterkę poznajemy dość dobrze jako dorastającą dziewczynę i dużo łatwiej zrozumieć nam jej późniejsze działania. Brawo!

Nie myślałam, że aż tak mi się spodoba ta powieść. To jest historia o stereotypach, o samotności, o lęku, ale i o dojrzewaniu - nie tylko w tym fizycznym sensie.

Polecam gorąco, chociaż jeden zarzut do autorki mam. JAK MOŻNA TAK ZAKOŃCZYĆ KSIĄŻKĘ? Czekam na kolejny tom.